รักหมดแก้ว เป็นภาพยนตร์ที่กำกับโดย ษรัณยู จิราลักษม์ (Last Summer,Together วันที่รัก) ว่าด้วยเรื่องราวของ เหล้า ความรัก และ ชีวิต จากค่ายM39ซึ่งนิยามแนวหนังใหม่ว่าเป็นโรแมนติกปาร์ตี้ แม้จะมีนักร้องดังๆมาร่วมแสดงมากมาย แต่เขาเลือกที่จะใช้นักแสดงนำชายหญิงหน้าใหม่เป็นตัวนำ

เนื้อเรื่องเล่าถึง ไฟเลี้ยว สาวสุดติสต์ที่ต้องการค้นหาความหมายของชีวิตและความรัก กับ บักโจ้ หนุ่มสุดแนวที่ใช้ชีวิตตามใจตัวเอง พอเรียนจบก็ขอเงินพ่อมาเปิดร้านเหล้า ที่ร้านแห่งนั้นเองได้กลายมาเป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ของกลุ่มเพื่อนในวงเหล้า ประกอบด้วย พี่อุ๊ สาวโสดรุ่นใหญ่ที่หาเรื่องดื่มเหล้าได้ทุกวัน , ยาย่า เพื่อนสาวคนสนิทของ ไฟเลี้ยว , พี่แมน เกย์หนุ่มลูกน้องของ พี่อุ๊ , พี่โบ้ นักดื่มร่างใหญ่ตัวฮา , พี่นุ ลูกคนรวยที่เกาะพ่อแม่กินไปวันๆ และ ไอ้เจ๊ด เพื่อนหนุ่มจอมกวนจากสมัยมัธยมของ ไฟเลี้ยว

บทหนังไม่มีอะไรมาก เป็นแค่เรื่องราวของคนที่ชอบดื่มที่มาใช้ชีวิตร่วมกันระยะหนึ่ง ทุกคนหลงใหลในการดื่มและเมามาย มีแอลกอฮอล์เป็นเครื่องมือในการสร้างความสุข ตัวละครของค่ายนี้ยังคงความเป็นแฟนตาซีอยู่บ้าง ไล่ตั้งแต่ชื่อของตัวละครนำชายหญิง แถมตัว ไฟเลี้ยว ยังมีแนวคิดแปลกๆด้วยการตั้งกฏบางอย่างทำให้เรื่องง่ายๆกลายเป็นยากโดยนำเอาข้อเขียนของ คาริล ยิบราล กับ เพลงที่ว่าง มาเป็นกิมมิกแบบไม่มีที่มาที่ไป ทำให้ตัวละครขาดความเป็นธรรมชาติไป แต่ที่พัฒนาขึ้นคือเราได้เห็นตัวละครเหล่านั้นทำงานทำการบ้าง แม้เพียงไม่กี่ฉาก ซึ่งมันช่วยให้พวกเขาหลุดออกมาใกล้โลกความจริงมากขึ้น

สิ่งที่น่าชื่นชมคือการทำหนังแนวโรแมนติกดราม่าแบบเต็มตัว ไม่ใช่โรแมนติกคอเมอดี้แบบสมัยนิยม เนื้อหาบางช่วงพยายามตั้งคำถามทั้งในเรื่องชีวิต ความรัก ถึงนํ้าหนักของมันจะเบาไปแต่ก็น่าให้คะแนนความพยายาม ส่วนคำคม กับ ปรัชญาต่างๆที่ออกมาจากปาก พี่อุ๊ เท่ก็จริง แต่ฟังแล้วดูประดิษฐ์เกินไปนิด เนื่องจากเราไม่ได้โอกาสและเวลาทำความรู้จักกับตัวละครนี้เพียงพอ ตอนท้ายของหนังก็รวบรัด บทสรุปง่ายดายไปหน่อย ไทอินสินค้ายังคงโจ่งแจ้ง ขาดชั้นเชิง โยงเขามาหาเนื้อเรื่องแบบทื่อๆ

การแสดง แม้ว่าความรักของ ไฟเลี้ยว กับ โจ้ จะดูฉาบฉวย (เปลี่ยนสรรพนามเรียกกันบ่อยมาก เดี๋ยว ฉันแก แกเรา เธอเรา) แต่ พิไลพร สุปินชมภู นางเอก นับว่าเล่นได้น่าสนใจทีเดียว เธอไม่ใช่คนสวย ทว่าก็มีบุคลิกมั่นใจ โดดเด่นกว่าผู้หญิงทั่วไป ด้าน ณปรัชญ์ รัตนนิตย์ พระเอกของเราก็มีคาแร็กเตอร์ชัดเจนดี กระนั้น ยังขาดเสน่ห์ทางการแสดงที่จะทำให้คนดูเห็นอกเห็นใจ หลายคนจึงหันไปชื่นชม มาช่า วัฒนพาณิช ในบท พี่อุ๊ ซึ่ีงถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละครออกมาได้ลึกซึ้งจนผู้ชมบางคนเสียนํ้าตา

หนังไม่ได้สอนตรงๆว่าเหล้ามันดีหรือไม่ดี เพียงแต่จำลองชีวิตหลายๆแบบในวงเหล้าออกมาให้ดู มีเสียดสีสังคมบ้างโดยเฉพาะตัว นุ กับ โบ้ ซึ่งวันๆไม่ทำอะไรนอกจากกินเหล้า แน่ละว่าในชีวิตจริงรอบตัวเราอาจจะมีคนแบบนี้อยู่ คนที่หมกมุ่นกับของเหลวในภาชนะอันบอบบาง จุดที่ชอบที่สุดในหนังคงเป็น เพลงประกอบอย่าง ใจความสำคัญ ของวง Musketeers เนื้อเพลงแทบจะคลอบคลุมทุกอย่างที่ภาพยนตร์ต้องการจะบอก เช่นในท่อนหนึ่งร้องว่า ไม่ใช่ความรักที่เราฝันใฝ่ มันคือความรักที่เราเข้าใจ