หลังการเสียชีวิตของ สตีฟ จ็อบส์ เมื่อปลายปี2011 Open Road Films กับพันธมิตรก็รีบเข็นโปรเจกต์หนังชีวประวัติอย่าง Jobs เกาะกระแสโดยเน้นความเหมือนของนักแสดงกับตัวจริง ผู้รับบทเป็น จ็อบส์ คือ แอชตัน คุชเชอร์ ภาพยนตร์เข้าฉายปลายปี2013 ได้รับเสียงวิจารณ์ในทางลบ ทำเงินในสหรัฐฯไป16ล้านเหรียญจากทุนสร้าง12ล้านเหรียญ
ต่อมา Universal Pictures ได้ผุดโปรเจกต์สร้างหนังชีวิตของ สตีฟ จ็อบส์ รอบใหม่ ซึ่งคราวนี้น่าสนใจกว่าเวอร์ชั่นปี2013หลายอย่าง ทั้งผู้กำกับมากฝีมือ แดนนี่ บอยล์ เจ้าของผลงาน 127 Hours กับ Slumdog Millionaire มือเขียนบทแถวหน้าอย่าง อารอน ซอร์กิ้น (อ้างอิงเนื้อหาจากหนังสือของ วอลเตอร์ ไอแซคสัน) ที่เคยเขียนบท The Social Network หนังชีวประวัติ มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก รวมถึงได้ทีมนักแสดงนำชั้นนำของฮอลลีวู้ดทั้ง ไมเคิล ฟาสเบนเดอร์,เคท วินสเล็ต,เซ็ธ โลแกน และ เจฟฟ์ แดเนียลส์ สาวกแอปเปิ้ลจึงมีความหวังกับหนังเรื่องนี้
Steve Jobs เล่าถึงเรื่องราวซึ่งเกิดขึ้นหลังเวทีในช่วงไม่กี่นาทีก่อนการเปิดตัวสามผลิตภัณฑ์ซึ่งเป็นเหมือนสัญลักษณ์ในชีวิตการทำงานของ จ็อบส์ เริ่มต้นจาก Macintosh ในปี 1984 , ต่อด้วย NeXT Cube ในปี 1988 และจบลงด้วย iMac ในปี 1998 กับผู้คนที่มีความสำคัญในชีวิตของเขาที่แวะเวียนเข้ามาไล่ตั้งแต่ ลิซ่า เบรนแนน จ็อบส์ ลูกสาวนอกสมรสของเขา , โจอันนา ฮอฟแมน อดีตประธานฝ่ายบริหารด้านการตลาดของแมคอินทอช ผู้ช่วยคนสนิท ,สตีฟ วอซเนียก ผู้ร่วมก่อตั้งแบรนด์แอปเปิ้ล เพื่อนของเขา และ จอห์น สกัลลีย์ อดีตประธานกรรมการบริหารของแอปเปิ้ล ผู้ร่วมงานคนสำคัญ
บทหนังเจ๋งมาก เลือกช่วงเวลาที่นำมาบอกเล่าได้ดี สิ่งที่เกิดขึ้นใน3ปีนั้นครอบคลุมเกือบทั้งหมดในชีวิตของผู้ชายชื่อ สตีฟ จ็อบส์ เป็นภาพยนตร์ชีวประวัติที่เดินเรื่องเร็ว ดูสนุก ชวนติดตามและแทบไม่มีจุดน่าเบื่อเลย ส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้ทีมตัดต่อ การดำเนินเรื่องคล้ายละครเวทีจึงมีโอกาสโชว์ช็อตลองเทคบ่อย มุขในหนังออกแนวตลกร้าย เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้พอสมควร
เด่นที่สุดคือบทสนทนาในหนัง มันทั้งเด็ดขาด เฉียบ เชือดเฉือนกันสุดสุดฤทธิ์ หนังเต็มไปด้วยการถกเถียงคล้ายตัวละครกำลังต่อสู้กัน ไม่ใช่ทางร่างกาย แต่ทางความคิด สิ่งที่ออกมาจากปาก สตีฟ จ็อบส์ ล้วนเจ็บแสบทุกคำพูด ฉากปะทะคารมใส่กันไฟแล่บชนิดไม่มีใครยอมใคร ซึ่งบางคำที่ จ็อบส์ โดนคนอื่นสวนกลับมาก็ทำเอาสะอึกหรือไปต่อไม่เป็นเหมือนกัน ส่วนนี้เป็นตัวตนที่แท้ของ จ็อบส์ ที่หลายคนอาจเคยได้ยินกิตติศัพท์มาบ้างว่าเขาเป็นคนโมโหร้าย ปากจัด แต่คงนึกภาพไม่ออก จุดนี้หนังนำเสนอได้สมจริงดี
นอกจากประเด็นชีวิตการทำงาน Steve Jobs ฉบับ แดนนี่ บอยล์ ทำได้ดีมากกับพาร์ทดราม่าครอบครัว โดยเฉพาะบทบาทการเป็นพ่อ ความสัมพันธ์ของ สตีฟ กับ ลิซ่า ลูกสาวที่เขาไม่ยอมรับ เป็นข้อมูลที่หลายคนอาจไม่เคยรู้มาก่อน ส่วนตัวคิดว่านี่คือหัวใจของหนังที่ผู้กำกับต้องการจะสื่อถึงผู้ชม
ไมเคิล ฟาสเบนเดอร์ ท็อปฟอร์มสุดๆ ตีบทแตกกระจุย เขาแสดงเป็น จ็อบส์ แบบที่ไม่ได้เหมือนจากภายนอก(รูปร่าง หน้าตา การแต่งตัว) แต่เหมือนจากภายใน(นิสัย ท่าทาง คำพูด) ข้อดีอีกอย่างคือ ไมเคิล เล่นได้เข้าขากับ เคท วินสเล็ต ที่รับบท โจอันนา มากๆ แม้ในเรื่องทั้งสองจะไม่ใช่คู่รักกันแต่จะใช้คำว่า เคมีตรงกัน ก็คงไม่ผิดนัก เจฟฟ์ แดเนียลส์ กับบท จอห์น สกัลลีย์ ดูเป็นรุ่นใหญ่ที่เก๋าประสบการณ์ ตัวละครนี้เป็นไม่กี่คนบนโลกที่กล้าต่อปากต่อคำกับ จ็อบส์ เช่นเดียวกับ เซ็ธ โลแกน ที่แสดงเป็น สตีฟ วอซเนีย เขากวนทีนจ็อบส์ได้สะใจดี สร้างสีสันให้หนังไม่เครียดเกินไป
Steve Jobs มิได้มุ่งเชิดชูภาพลักษณ์ของ จ็อบส์ ตรงกันข้ามมันแทบจะทำลายบุคลิกชายผู้ปฏิวัติโลกไปเลย หนังเน้นให้คนดูเรียนรู้ จ็อบส์ ผ่านนิสัยใจคอเขา ดังคำพูดที่ว่า เราสามารถรู้จักใครบางคนได้จากวิธีที่เขาปฏิบัติกับคนรอบตัว ทั้งหมดนี้คือความเป็นมนุษย์ในตัว สตีฟ จ็อบส์ ที่ถูกถ่ายทอดออกมาบนจอ โดยไม่สนความอัจฉริยะ ความฉลาด หรือเบื้องหลังการผลิตนวัตกรรมต่างๆของเขา ซึ่งเรารับรู้จากสื่อต่างๆกันมามากพอแล้ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
