หนังเปิดด้วยการเสียชีวิตของ พ่อ ที่เคยทิ้ง ซาจิ (อายาเสะ) สาวผู้เข้มงวด โยชิโนะ (นางาซาวะ) สาวปาร์ตี้ และ จิกะ (คาโฮะ) สาวอารมณ์ศิลปิน ลูกสามคนไปนานกว่า15ปี พวกเธอตัดสินใจไปร่วมงานศพจึงได้รู้ว่ามี ซึสุ  (สึซึ ฮิโระเซะ) น้องสาวต่างมารดาอีกหนึ่งคน ตอนนี้ ซึสุ ไม่เหลือทั้งพ่อและแม่แล้ว ในนาทีสุดท้ายก่อนที่รถไฟจะออก ซาจิ พี่สาวคนโตก็เอ่ยปากชวนน้องสาวคนเล็กให้มาอยู่ด้วยกันที่จังหวัดคามาคุระ และเธอได้ตอบตกลงแทบจะในทันที พวกเธอสร้างครอบครัวขึ้นมาใหม่โดยปราศจาก พ่อ แม่ กระนั้นความสัมพันธ์ของพี่น้องสี่ใบเถาก็ไม่ได้เป็นไปด้วยความราบรื่นเสียทีเดียว นอกจากคำพูดของคนรอบตัว พวกเธอยังต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ไม่สามารถควบคุมได้ทั้งในอดีต ปัจจุบัน ไปจนถึง อนาคต ชีวิตของสี่สาวในบ้านหลังเก่าจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายไม่ว่าจะ สุข เศร้า เหงา และ รัก 

บทหนังมีความละเมียดละมัยมาก เล่าถึงความสัมพันธ์ที่หลากหลาย ไม่แต่เฉพาะครอบครัว ออกแนว Coming of age นิดๆ ประเด็นความรู้สึกของพี่น้องต่างแม่ที่ไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาก่อนแต่ต้องปรับตัวเข้าหากันนั้นให้อารมณ์หวานอมขมกลืน จุดนี้กับคนดูที่มีพี่น้องต่างพ่อหรือต่างแม่คงอินได้ไม่ยาก จะว่าไปมันเป็นเรื่องราวใกล้ตัวที่ทุกคนสามารถสัมผัสถึง ในยุคที่สถาบันครอบครัวมีสถานะเปราะบาง การหย่าร้างแยกกันอยู่เป็นเรื่องปกติในสังคม บางคนอาจนำตัวละคร คำพูด เหตุการณ์ ในหนังไปเทียบเคียงกับชีวิตจริงของตัวเองหรือคนใกล้ตัว

ชอบตรงที่หนังไม่ได้ฟูมฟาย พรํ่าเพ้อ หรือจงใจมีฉากบิ้วให้คนดูต้องเสียนํ้าตา ผู้กำกับเพียงแต่ถ่ายทอดชีวิตประจำวันของผู้หญิงธรรมดา4คนในช่วงเวลาหนึ่งให้เราดู โดยมีการแฝงเรื่อง ประเพณี วัฒนธรรม อาหารและความเชื่อของญี่ปุ่นเอาไว้แบบกลมกลืน แน่นอนว่าตัวหนังมีความเป็นเฟมินิสค่อนข้างสูง ตัวละครนำส่วนใหญ่เป็นเพศแม่ ขณะเดียวกันตัวละครพ่อมีการพูดถึงก็จริงทว่าไร้ซึ่งบทบาทใดๆ(ไม่มีแม้แต่ชื่อ) เป็นเพียงจินตนาการกึ่งๆภาพฝันในความทรงจำของลูกสาวเท่านั้น

หนังให้คำนิยามของ บ้าน ได้ดี มันอาจไม่ได้หมายถึงครอบครัวเสมอไป แต่ บ้าน คือสถานที่ซึ่งเอื้อแก่การสานสัมพันธ์กันของคนในครอบครัว เพราะมันมีเรื่องราวซึ่งเราสามารถแบ่งปันและใช้เวลาเพื่อเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันได้ ซาจิ พี่สาวคนโตจึงพยายามรักษาบ้านเอาไว้ ในทางกลับกันบ้านก็เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจสำหรับเธอ มันให้ความรู้สึกที่มั่นคงได้มากกว่าผู้ชายบางคน แต่สำหรับ โยชิโนะ บ้านคือสถานที่หลบภัยจากความผิดหวังในชีวิต ขณะที่บ้านในสายตาของ จิกะ กลับเป็นเหมือนสถานตากอากาศ หรืออีกนัยหนึ่งมันอาจเป็นทั้งชีวิตใหม่และอนาคตของ ซึสุ

สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือการแสดงอันเป็นธรรมชาติ โดยเฉพาะ 4 สาว ฮากุระ อายาเสะ ที่เล่นเป็น ซาจิ คือตัวแทนสาวแกร่งและเปรียบเสมือนแม่ของน้องๆ แม้จะเจ้าระเบียบไปบ้างแต่หากเรามีพี่สาวสักคนก็อยากได้คนแบบเธอนี่แหละ มาซามิ นากาซาวะ ในบท โยชิโนะ มีเสน่ห์สวยสดใส โดดเด่นที่สุดในบรรดา4พี่น้อง เธอคือตัวแทนของสาวหัวก้าวหน้านำสมัยประจำบ้าน

ด้าน คาโฮ ซึ่งแสดงเป็น จิกะ น้องสาวคนรอง แม้จะมีรูปร่างหน้าตาน่าดึงดูดน้อยกว่าใคร แต่เธอเป็นคนที่มีบุคลิกน่าสนใจ มีความน่ารักแปลกๆที่ช่วยสร้างสีสันทำให้บรรยากาศของหนังไม่เครียดเกินไป ส่วนนักแสดงน้องเล็ก สึซึ ฮิโระเซะ ผู้รับบท ซึสุ ตัวละครคนสำคัญของเรื่อง เธอถ่ายทอดความรู้สึกของเด็กสาวที่มีปมในใจออกมาได้ลึกซึ้ง ทำให้คนดูสงสาร เห็นใจ ในความเป็นคนนอกผู้แปลกแยกในบ้าน นับว่าเป็นนักแสดงรุ่นใหม่ที่น่าจับตามองอย่างยิ่ง อีกคนที่อยากพูดถึงคือ ลิลลี่ แฟรงกี้ ที่หลังๆแทบจะกลายเป็นนักแสดงคู่บุญของ โคเรเอดะ ไปแล้ว จากบทพ่อบ้านๆใน Like Father Like Son มาสู่บทเจ้าของร้านขนมปังใน Our little sister คำว่าน้อยแต่มากน่าจะแทนค่าฝีมือการแสดงของเขาได้ชัดเจนที่สุด

Our little sister เป็นหนังที่มีความงดงามทุกอย่าง ทั้ง บท ภาพ ดนตรี และ ตัวละคร สร้างความอิ่มเอมแบบกำลังพอดีให้ผู้ชม พาเราอมยิ้มน้ำตารื้นไปกับสายใยรักของสี่พี่น้องที่แสนอบอุ่นประทับใจ