|
|
มิเกะเนะโกะโฮลม์ แมวสามสีไขคดีฆาตกรรม
Mikeneko Holmes หรือในชื่อ แมวสามสียอดนักสืบ
ดูจะเป็นชื่อวรรณกรรมนักสืบที่ป๊อปมากและอยู่คู่ตามแผงร้านหนังสือมาพอสมควร
เรียกได้ว่า เป็นงานคู่บุญของอดีตสำนักพิมพ์bliss ที่ได้ปิดตัวลงไปก็ว่าได้
กระนั้นเท่าที่สังเกตก็ยังคงมีการวางขายอยู่ในบางร้าน แต่ตอนหลังตัวเองชักหมดเห่อ
หลังจากเล่มที่เจ็ด ที่อาคากาวะหันมาทำเป็นเรื่องสั้น แล้วมันดูจะเข้ารกเข้าพง
อีกทั้งวิธีการดำเนินเรือ่งของตัวละคร ที่ดูจะไม่ค่อยพัฒนาไปไหนต่อไหน
แล้วนักเขียนอาคากาวะ จิโระนั่นวิเศษวิโสแค่ไหนเหรอ? ขอยึดเอาปกหลัง
ของมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์ เล่มแรกตอนปริศนาศพนักศึกษาสาว ที่โปรยท้ายไว้ว่า .....
อาคากาวะ จิโระเป็นนักเขียนที่มีผลงานมากกว่า๔๐๐เรื่อง ยอดจำหน่ายรวม
มากกว่า๒๗๐ล้านเล่ม เรียกว่า ...ปลั๊พยอดจากประเทศแม่กันตั้งแต่เล่มแรกไก่โห่
ถือว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
ความที่หนังสือซีรีย์ชุดแมวยอดนักสืบมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์
ผูกพันกับผู้เขียนมาพอประมาณ แต่ไม่ถึงกับคลั่งมาก เคยมีไปมาหาสู่
หยิบเปิดหยิบดูเป็นการทักทาย เพราะมีการวางจำหน่ายกันเกือบทุกร้านหนังสือ
แสดงว่ามีสาวกให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น จนความเมตตาที่ผู้เขียนควรอนุเคราะห์
น่าจะเหมาะกับนักเขียนมือใหม่ไร้ยอดคงจะดีกว่าเสีย ยิ่งมาเห็นว่ามีทยอยแปล
กันอยู่อย่างต่อเนื่อง จนปาไปเล่มที่สิบกว่าด้วยแล้ว พลังตาอย่างเดียวอาจจะไม่เพียงพอ
อย่างน้อยๆมันก็ต้องมีพลังทรัพย์มาคอยเกื้อหนุน จนกระทั่ง.....ปีที่แล้วทางสถานีเอ็นทีวี
มีแผนที่จะนำงานชิ้นเอกมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์ มาสร้างเป็นซีรีย์ทีวีเมื่อกลางปี
แถมมาได้หนึ่งสมาชิกแห่งวงอาราชิอย่างมาซากิ ไอบะ ดังนั้น จึงต้องสนองศรัทธา
ของทีมผู้สร้างกันเสียหน่อย โดยอิงกระแสนิยมจากงานหนังสือเป็นตัววัด
Mikeneko Holmes no Suiri เป็นอีกหนึ่งซีรีย์แนวตำรวจนักสืบ ที่ดูท่าว่า
จะเป็นซีรีย์ที่ฉีกแนวกว่าซีรีย์นักสืบเกลื่อนจอทั่วไป ยังคงเป็นซีรีย์แบบจบในตอน
ที่ว่ากันด้วยเรื่องของ ตำรวจนักสืบขี้เท่อ "คาตายามะ โยชิตาโระ" (แสดงโดย
มาซากิ ไอบะ จาก My Girl,Bartender และLast Hope)
ตัวแทนเพียงคนเดียวของครอบครัว ที่จะมาสืบสานเจตนารมณ์ของวงศ์ตระกูล
ที่มีพ่อเป็นอดีตตำรวจนักสืบชื่อดัง ตามนโยบายของฝาบ้านที่ว่า "หนึ่งรุ่น หนึ่งตำรวจ"
แต่ทว่า.....คุณสมบัติส่วนตัวของโยชิตาโระ ดูจะไม่เข้ากับคอนเซ็ปต์อาชีพนี้เท่าไรนัก
เพราะเขาเอง ......ทั้งกลัวศพ พบเลือดก็จะเป็นลม แถมก้มหน้าทุกครั้งที่เจอสาว
ดังนั้นตลอดเวลา โยชิตาโระจึงพยายามที่จะยื่นใบลาออกอยู่หลายครั้ง
แต่กลับกลายเป็นว่า .....เขามักจะถูกยับยั้งทั้งจากหัวหน้าหน่วย
พี่น้องในครอบครัว และแมวสามสีที่มาช่วยพลิกไขคดีจนเป็นผลสำเร็จ
อย่างที่บอก โยชิตาโระไม่ได้เป็นผู้ไขคดีเพียงคนเดียวเท่านั้น
เพราะเขายังได้คนในครอบครัวของเขาเอง ประกอบด้วยพี่คนโต "คาตายามะ ฮิโรชิ"
(แสดงโดยนาโอฮิโตะ ฟุจิกิ จากHotaru no Hikari,Operation Love,Shibatora)
ผู้ที่ไม่อาจจะสืบสานปณิธานของครอบครัวในการเป็นตำรวจนักสืบ เพราะตัวเขาเอง
เลือกเส้นทางที่จะเป็นนักเขียนวรรณกรรณนักสืบ และปัจจุบันยังไม่มีสำนักพิมพ์ไหน
สนใจรับตีพิมพ์งานของเขาสักราย ส่วนอีกคนเป็นน้องสาวคนสุดท้อง "คาตายามะ ฮารุมิ"
(แสดงโดยโอมาสะ อายะจากBuzzer Beat,Mei-chan no Shitsuji,Hana yori dango 2)
สาวน้อยเลือดร้อนจอมปะฉะดะ ที่มักจะเป็นปากเป็นเสียงเถียงแทนให้กับโยชิตาโระ
ดูจะพวกสายบู๊ประจำครอบครัวคาตายามะ ขณะที่พี่ชายคนโตจะออกไปทางสายบุ๋นมากกว่า
ขณะเดียวกัน ท่ามกลางคนในสำนักงานตำรวจนครบาล แผนกสืบสวนที่หนึ่ง
ที่ดูจะไม่เป็นมิตรกับโยชิตาโระ และพยายามยุให้หัวหน้ารับรองจดหมายการลาออกของเขา
แต่โยชิตาโระ ก็ยังมีเพื่อนตำรวจนักสืบที่ยังพอเข้าข้างเขาอยู่บ้าง อย่าง "อิชิสุ"
(แสดงโดยทาดาโยชิ โอคุระ จากYasuko to Kenji และUmareru) แม้จะทำงานแผนก
เดียวกันกับโยชิตาโระ แต่ความทื่อและความเซ่อก็ไม่ได้แพ้โยชิตาโระกันเท่าไรนัก
ถึงแม้อิชิสุจะไม่ขี้แหย่ในแบบโยชิตาโระ แต่ก็มักจะทำอะไรทะเลอทะล่าตามเกมไม่ทัน
มักจะมาพึ่งสติปัญญาการขบคิดของคนในตระกูลคาตายามะในการไขคดี
และที่สำคัญ อิชิสุดูเหมือนจะแอบชอบฮารุมิ น้องสาวของโยชิตาโระอยู่ไม่น้อย
ในฐานะที่ผู้เขียนเคยอ่านหนังสือชุดมิเกะเนะโกะโฮล์มส์มานานเนิน
ด้วยความทรงจำที่เบาบาง กับความประทับใจที่บางเบา
อย่างน้อยก็พอจำได้เลาๆ ว่า.......จินตนาการเป็นภาพวาดในตัวละครที่เคยอ่าน
กับสภาพความเป็นจริงจากการเคสต์ของทีมนักแสดง ดูจะไม่ลงรอยกันสักเท่าไรนัก
เริ่มต้นจากพระเอกที่รับบทโดยมาซากิ ไอบะ เพราะตอนที่อ่าน ตัวละครโยชิตาโระ
ดูจะเป็นตัวละครที่บอบบาง เก้งกางแต่หน้าหวาน ไม่หล่อเหลาตามแบบฉบับพระเอกละคร
แม้คุณสมบัติความแหย่ จะถูกต้องครบถ้วนทุกกระบวนความ แต่ก็เป็นบุคคล
ประเภทสามัญธรรมดาทั่วไป แต่จะไปได้อรรถรสในแง่ตัวตน-บุคลิกนิสัยเสียมากกว่า
แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนยังพอรับได้ สืบเนื่องจากยังคงติดภาพลักษณ์คุณพ่อมือใหม่ไม่เอาไหน
จากซีรีย์เรื่องMy Girl ที่เป็นงานก่อนหน้าชิ้นนี้เมื่อสามปีก่อน
ส่วนพี่น้องตระกูลคาตายามะ ดูจะผิดคาดไปเยอะ
เริ่มจากตัวน้องสาวพระเอก ที่ทางทีมงานเคสต์เอาโอมาสะ อายะมาแสดง
แม้คุณสมบัติเด่นจะเป็นไปตามท้องเรื่องของฉบับวรรณกรรม แต่ภาพลักษณ์
ที่เคยจินตนาการไว้ว่า ตัวฮารุมิออกจะเป็นประเภทหุ่นไม่สวย รูปร่างอวบอั่นแต่ดูดี
มีเสน่ห์ในคำพูดคำจาและกล้าแสดงออกในสิ่งที่ตนเองคิด เป็นตัวขับเคลื่อนในการไขคดี
ที่แม้จะไม่ใช่เจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ แต่ก็กลับมีบารมีที่ดูเหนือกว่าเจ้าหน้าที่ตัวเป็นๆเสียอีก
มีความอ่อนหวานที่ซ่อนอยู่ในความแข็งนอก เมื่อมาเจอะร่างผอมๆนัยตาดุของหนูอายะเข้า
สิ่งที่ฝังใจตั้งแต่แรกอ่านก็เลยเซซวนอยู่เหมือนกัน แม้แต่เพื่อนตำรวจนักสืบของพระเอก-อิชิสุ
หมอนี้น่าจะมาในแบบตำรวจมาดแมน แต่ชอบทำอะไรที่ดูผิดที่ผิดทาง เป็นคนมีความจริงใจ
ผิดกับในฉบับหนังสือที่เป็นเพียงตำรวจเฝ้าประจำสถานี และกลัวแมวขึ้นสมอง
ขณะเดียวกัน ความรักแบบแรกพบที่มอบให้กับฮารุมิ ในซีรีย์ปรับระดับอารมณ์
ให้กลายเป็นเพียงความปลาบปลื้มแบบไม่แสดงออกนอกหน้า แต่นั้นก็ยังไม่เท่ากับตัวละคร
พี่ชายคนโต-ฮิโรชิ ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นการเพิ่มเติมเข้ามาใหม่ ไม่มีปรากฎในหนังสือ?
แต่ที่ทำให้ภาพลักษณ์ดูผิดแปลกไปจากหนังสือมากที่สุด
เห็นจะเป็นแมวสามสี ที่เป็นตัวไขคดีต่างๆของเรื่องที่ชื่อ "โฮลม์" เพราะตามภาพปก
ของเหล่าบรรดาหนังสือชุดที่มีแปลเป็นฉบับภาษาไทย ออกจะเป็นแมว
ที่มีไหวพริบปฎิภาณเป็นเลิศ ดังนั้นจึงให้ภาพลักษณ์ในโครงภาพประเภทแมวหัวโต-ตัวผอม
ซึ่งก็ดูสมเหตุสมผลดี แต่ในฉบับซีรีย์นี้ ....... กลับกลายเป็นแมวตัวอ้วนพี หุ่นน่ารักน่าชัง
ไม่ได้รู้สึกเจ้าเล่ห์แถมเย่อหยิ่งตามบทของหนังสือ (นี้ยังไม่รวมถึงที่มาที่ดูจะไม่สำคัญ)
และสิ่งหนึ่งที่ทางโปรดิวเซอร์ดูจะล้ำไปกว่านั้น คือ การให้โฮลม์เป็น "แมวมีองค์"
โดยในยามที่พระเอกโยชิทาโระจนปัญญาในการไขคดี และเป็นเวลาเดียวกันกับที่
ตัวเขาเองกำลังอยู่ตามลำพังกับโฮลม์สองต่อสอง โฮลม์ก็มักจะอวตารร่างกลายเป็น
โฮลม์ในร่างกระเทยยักษ์สุดตุ้ยนุ้ยในชุดคอสเพลย์ตามวาระโอกาส (ซึ่งรับบทโดย
มัตสึโกะ เดลุกซ์ ในประวัติบอกว่านี้เป็นซีรีย์เรื่องแรกของเขาหรือเธอ ในวงการเขาหรือเธอ?
ทำงานเป็นคอลัมนิสต์ และดาราที่ชอบแต่งชุดลักเทียม-transvestite entertainer)
ซึ่งก็เข้าใจไอเดียสุดบรรเจิดนี้ เนื่องด้วยคงไม่สะดวกเท่าไรหากจะปล่อยให้แมวคุ้ยๆเขี่ยๆ
กับหลักฐานทางคดี (ซึ่งคงหมดเวลาไปครึ่งตอน) และวัตถุประสงค์ของงานสร้างตามสัมภาษณ์
ต้องการให้มีการสอดคล้องไปด้วยกัน ระหว่างความเป็นการ์ตูนกับเรื่องที่ดูจริงจัง
(comical parts and the serious parts) ซึ่งบอกตามตรง ผู้เขียนเห็นในส่วนพาร์ทแรกมากกว่า
เรื่องการดัดแปลงจากต้นฉบับวรรณกรรมหนังสือ มาลงสู่หน้าจอทีวีซีรีย์
อันนี้เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะงานซีรีย์ก่อนหน้าไม่ว่าจะเป็นทั้ง นักสืบGalileo
4shimai tantei Dan หรือShizamono ที่เคยแชร์สู่กันฟัง
ก็ล้วนแล้วแต่มีการดัดแปลง แบบเหลือเค้า คงความเป็นเค้า และไม่เหลือเค้า
เพื่อสนองต่ออรรถรสและรูปแบบที่เหมาะสมของสื่อที่เปลี่ยนแปลงไปตามสภาพ
(ไม่อย่างนั้นสู้เอาหนังสือมาอ่านออกอากาศเอาดีก่า? หรือมันไม่ท้าทายทีมผู้สร้าง?
ซึ่งแน่นอนว่า มันก็ต้องทำให้ถูกต่อสุขลักษณะของผู้บริโภคเป็นสำคัญ
ในฐานะที่ผู้บริโภคเป็นดัชนีชี้วัดที่สำคัญที่จะสะท้อนผ่านตัวเรตติ้ง เหมือนกับที่
ภาพยนตร์สะท้อนความอยู่รอดผ่านทางช่องจำหน่ายตั๋ว แต่ดูคล้ายกับว่า
ซีรีย์Mikeneko Holmes no Suiri จะมีปัญหาในแง่การนำเสนอที่ไม่ดึงดูดใจผู้ชม
ได้อย่างเพียงพอ ซีรีย์ยังไม่อาจที่จะดึงศักยภาพในรสวรรณกรรมให้ปรากฎบนหน้าจอ
ทั้งๆที่มีถ้านับจากฐานการตีพิมพ์ซ้ำและยอดจำหน่ายของหนังสือแมวยอดนักสืบชิ้นเอกชุดนี้
ของอากาคาวะ จิโระ ที่ถือว่าถล่มทลายจนอยู่สบายในบั้นปลายของผู้เขียนจิโระเขาได้เลย
(หรือจะพูดให้มักง่ายกว่านั้น .....ก็คือเอาชื่อมาแปะก็ขายได้!)
จะว่าไป ลำดับการนำเสนอของซีรีย์กับการเรียงลำดับชุดตอนของหนังสือ
ถือว่ามาในแนวเดียวกันก็ว่าได้ อย่างในหนังสือที่ได้รับการแปลเป็นภาษาไทย
ก็ไล่ลำดับตอนตรงกับหมวดทางเดียวของซีรีย์ อย่างน้อยๆก็สองตอนแรกแหละ
อย่างตอนที่๑ - ปริศนาศพนักศึกษาสาว และตอนที่๒ - สังหารโหดอาจารย์
แม้รายละเอียดจะถูกปรับมากอยู่พอสมควร แต่รูปแบบและวิธีการของคนร้าย
ก็ยังคงเหมือนเดิมครบถ้วนตามสูตร! เป็นฆาตกรรมเชิงซ้อนที่มีผู้ต้องสงสัยหลายคน
ที่พอจะอนุมาานว่าเป็นฆาตกรได้ เพียงแต่จะอยู่ต่างกรรมและต่างวาระ
โดยมีเป้าหมายความแค้นส่วนตัวในเหยื่อคนเดียวกัน จึงเป็นเหตุให้แขกไปใครมา
ก็ตามที่ปรากฎขึ้นในแต่ละตอน ล้วนสามารถตั้งข้อสงสัยและมีเหตุจูงใจเชื่อมโยงกันได้หมด
และคนดูน่าจะจับเค้าได้ชัดขึ้น หลังจากฆาตกรได้สำเร็จกิจโดยการฆ่าเป็นศพที่สามขึ้นไป
พอให้คนดูสามารถผูกโยงเหตุการณ์ของคนร้าย ด้วยวิธีการฆ่า หลักฐานเชื่อมโยง
ปมความขัดแย้งของผู้ตาย ที่เหลือจากนั้นก็รอแค่.....แมวเข้ามาคลอเคลียหลักฐานอะไรบ้างอย่าง?
ถ้าไม่มองว่าข้อปลีกย่อย ที่ซีรีย์พยายามจะใส่เพื่อให้มันคอเมดี้เอนเตอร์เทนต์ขึ้น
ผู้เขียนก็คิดว่า ........ในแง่ความเป็นงานสืบสวนคดีฆาตกรรม เรื่องนี้ถือเป็นซีรีย์
ที่เล่นทริกและตั้งวิธีการล่อหลอกได้แยบยลเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว แต่ทว่า......ข้อยาก
ที่ผู้เขียนรู้ซึ้งจากการติดตามซีรีย์ชุดนี้ก็คือ รายละเอียดปะติดปะต่อที่ค่อนข้างจุกจิก
และผู้กำกับต้องพยายามขมวดมันให้จบลงภายในหนึ่งตอน ขณะเดียวกันก็ต้องใส่
ความเป็นคอเมดี้หรรษาควบคู่ตามไปด้วย แล้วมันมีปัญหาเรื่องความไม่ลงตัว ดูเฟ้อ
โดยเฉพาะความพยายามอัดฉีดความตลกจนเกินพอดี (injected the much-needed humor)
ผิดกับซีรีย์เรื่องIryu Sosa ที่กำลังดูในตอนนี้ที่เป็นแนวตำรวจนักสืบแผนกที่หนึ่งเช่นกัน
เรื่องนี้ไม่ต้องพึ่งพาอะไรที่เป็นลูกตลกคอเมดี้มากนัก ว่ากันไปด้วยเรื่องของคดีล้วนๆ
ซึ่งก็จะได้ความเข้มข้นในอรรถรสแบบซีรีย์ตำรวจนักสืบเพียวๆไม่มีสิ่งเจือปน
เป็นเหตุให้ซีรีย์เรื่องนี้ได้รับความนิยมอยู่พอสมควร สร้างต่ออีกสามภาคแบบคิดไม่ถึง
อันจะต่างกับMikeneko Holmes no Suiri ที่ขาดลูกกลมกล่อมเพราะถูกลดทอน
เพื่อให้เฉลี่ยกับความเป็นคอเมดี้ที่ได้ลูกเพี้ยนจากตัวละครชวนหัว จนรู้สึกไปกลบรัศมี
ของตัวเนื้อเรื่อง หรือไม่ก็มีทิศทางที่ชัดเจนแบบที่ซีรีย์นักสืบในฤดูกาลเดียวกันเขาทำมา
(กลายเป็นว่าซีซันนั้น เป็นการไล่บี้เรตติ้งกันของสองซีรีย์นักสืบKagi no Katta heya
กับAtaru ไปเสียงั้น) ตัวละครก็ถูกนำเสนอให้อยู่ในวังวนแบบชุลมุนวุ่นวาย จับต้นชนปลายไม่ถูก
มันเลยไม่เกิดปรากฎการณ์แบบประทับใจตัวละครตัวใดตัวหนึ่งเป็นพิเศษ (ยกเว้นจะเป็น
แฟนคลับเฉพาะของคุณไอบะที่สืบทอดตามติดจากวงอาราชิโน้น! สว่นแฟนคลับหนังสือ
น่าจะส่ายหัวตามๆกัน หรือพอรับได้แต่ก็เชื่อว่าปักใจในฝั่งของหนังสือเป็นหลัก)
และอีกดัชนีหนึ่งที่เทียบเคียงว่าแฟนคงถอยหนี คือ คนแปลซับอิงที่อยู่ๆ
ก็เลิกแปลไปเสียกลางทางจนเวลาล่วงจะข้ามปีมาแล้ว ไม่ยอมสืบต่อภารกิจนี้ให้เสร็จ!
สว่นแปลซับไทยก็ไม่ต้องสงสัย แปลไปตอนสองตอน ก็เลิกหายไปตามกัน!)
ซีรีย์เรื่องนี้ยังมีเก๋กว่านั้น! ด้วยการให้แฟนๆทีวีเลือกโหวตตอนจบแบบสองทางเลือก
ระหว่างจะเอาแบบเศร้าสะเทือนใจ-Sayonara Holmes หรือจะเลือกแบบแฮปปี้ยินดีในสไตล์
-Okaeri Holmes ซึ่งทางเลือกทั้งสองแบบ (scenarios) สถานีเขาถ่ายเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
ผ่านการโหวตทางofficial website ซึ่งการให้ผู้ชมมีสว่นร่วมก็ทำให้ซีรีย์ตอนสุดท้าย
กระเตื้องมาเป็น ๑๓.๘ แม้จะดูมากกว่าตอนที่แล้วถึง ๒.๘% แต่ก็อย่าลืมว่า
มันเป็นตอนอวสานของซีรียช่วงเวลาGolden Time และเรตติ้งใน first episode
ก็ทำยอดผู้ชมสูงถึงร้อยละ๑๕.๙ ซึ่งแน่นอนว่ามันอยู่ในเกณฑ์ที่น่าพอใจ
แต่ทว่า.......มันยังดีคงไม่พอเมื่อเทียบกับคู่แข่งที่อาศัยความเป็นพล็อกเรื่องมากกว่าการตลาด
(อย่างซีรีย์ATARU ของทางTBSทะยานสูงในตอนจบที่๑๗.๔% เพิ่มขึ้นจากสัปดาห์ก่อนถึง๓.๙)
แต่ก็กระนั้น ขอบอกไว้ก่อนว่า...ซีรีย์มันไม่ได้แย่ขนาดรับไม่ได้ อย่างน้อยๆก็มีเสน่ห์
ในอรรถรสความสนุกอย่างที่มันควรจะเป็น เพียงแต่ว่า....โดยศักยภาพของงานวรรณกรรมชุด
ของอากาคาวะ จิโระชิ้นนี้ มันน่าจะส่งผลไปได้ไกลกว่านั้น เหมือนกับซีรีย์4shimai tantei Dan
ที่เป็นอีกงานภายใต้ชื่ออากาคาวะ ที่พอมาทำและรับการดัดแปลง ก็พาให้ห่างชั้น
จากความเป็นหนังสือค่อนข้างมาก อาจเป็นไปได้ว่า ........งานของอ.อากาคาวะจริงๆแล้ว
มันเหมาะที่จะอยู่ในรูปแบบของหนังสือมากกว่าการที่ไปปรากฎอยู่บนหน้าจอทีวีเป็นไหนๆ
(ยกเว้นให้เฉพาะกับซีรีย์ยากุซาคอซองSailor-fuku to kikanjuเรื่องเดียว ที่ทำเป็นทีวีซีรีย์
ออกมาแล้วดูเข้าท่า ทว่า...มันก็ไม่ใช่งาน ที่เป็นประเภทสืบสวนปริศนาตามวิธีถนัด
ที่คนส่วนใหญ่รับรู้และเข้าใจกัน ในแบบฉบับของยี่ห้อของอากาคาวะ จิโร่ท่าน)
หลังจากที่มีการตีพิมพ์แปลเป็นภาษาไทยของอาคากาวะ จิโร่ ออกมากินเงินบาทอยู่หลายเล่ม
เอาที่พอรู้ อาทิ ซายากะสาวน้อยนักสืบ คู่ซ่าหลังคาเดียว เอริกะแวมไพร์ยอดนักสืบ
โอนุกิสารวัตรจอมป่วน สามสาวนักสืบ คู่ซ่าหลังคาเดียว ฆาตกรรมฆ่าเวลา และอีกเยอะ
แต่ทว่า.....งานที่เป็นชิ้นแรกจริงๆ ของนักเขียนจากฟุกุโอกะคนนี้ กลับเป็นงานวรรณกรรมสยองขวัญ
Ghost Train ที่ถูกตีพิมพ์ในปี๑๙๗๖ และเริ่มเป็นยอมรับกันมากขึ้นจากการได้รับเกียรติ์
ตัดสินรางวัลนักเขียนหน้าใหม่ ในแนวMysteryประจำปีของนิตยสารBungeishunju
จากนั้นงานของเขาก็ถูกนำไปทำเป็นอนิเมชั่น ในเรื่องIncident in the Bedroom Suburb
and Voice from Heaven ขณะที่Sailor-fuku to kikanju ก็ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์
แนวตลกคอเมดี้ในปี ๑๙๘๑ ที่นำเเสดงโดยยาคุชิมารุ ฮิโรโกะ ซึ่งประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี
รวมทั้งถูกนำมาทำเป็นซีรีย์ถึงสองครั้ง (ครั้งแรกปี๘๒-ฮาราดะ โทโมโยะ ครั้งสองปี๐๖-
นากาซาวะ มาซามิ) แม้แต่วีดีโอเกมก็ยังต้องพึ่งชื่อของอากาคาวะ จิโระ นับตั้งแต่สมัย
ที่ยังเป็นคอนโซลแฟมิคอมจนมาถึงยุคนินเทนโด ดีเอส ในเกมแนวไขปริศนาลับสมอง
เอาแค่สถิติที่มีการบันทึกไว้ล่าสุดของปี๒๐๐๖ ประมาณการว่ามีชิ้นผลงานเขียนมา
ไม่น้อยกว่า ๔๘๐เรือ่ง และมียอดจัดจำหน่ายตีพิมพ์มาไม่น้อยกว่า ๓๐๐ล้านก้อปปี้
ในตลอดช่วงอายุสามสิบกว่าปีที่ทำงาน เลยไม่ต้องสงสัยว่าอาคากาวะ จิโระที่เพิ่งเซยิดไป
ถือเป็นผู้ทรงอิทธิพลในตลาดวรรณกรรมของญี่ปุ่นในยุคปัจจุบันคนหนึ่งที่มาตราฐาน
ในงานเขียน มีดีบ้าง-เป๋บ้าง เป็นธรรมดาตามประสาขยันปั่นงานเยอะ (extremely prolific) ........
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ้างอิงข้อมูล
Tokyohive ,Asiandrama,Wikipedia and Dramacrazy
| Create Date : 25 มีนาคม 2556 |
| Last Update : 9 เมษายน 2556 11:37:38 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 10057 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: prysang  วันที่: 1 เมษายน 2556 เวลา:13:05:34 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.25.99.111 วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:3:10:02 น. |
|
|
|
| โดย: ่ัะ่ั IP: 125.25.98.200 วันที่: 3 ตุลาคม 2556 เวลา:14:04:09 น. |
|
|
|
| โดย: เอระ IP: 1.0.140.69 วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:19:08:39 น. |
|
|
|
| โดย: 11111111111111111111111111111111111111111111111111 IP: 125.25.106.127 วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:17:28:48 น. |
|
|
|
| โดย: 11111111111111111111111111111111111111111111111111 IP: 125.25.106.127 วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:17:28:48 น. |
|
|
|
| โดย: 11111111111111111111111111111111111111111111111111 IP: 125.25.106.127 วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:17:28:49 น. |
|
|
|
| โดย: 11111111111111111111111111111111111111111111111111 IP: 125.25.106.127 วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:17:28:49 น. |
|
|
|
| โดย: mikeneko IP: 27.55.194.176 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2556 เวลา:19:06:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
>
อาจจะเป็นเพราะแมวหัวโตตัวผอมที่เหมาะกับการเป็นแมวฉลาด คงจะหายากล่ะมัง
ถ้าเป็นจินตนาการของตัวเองนี่ต้องเป็น
ตัวสีดำ ตาเขียวโปนๆ ด้วยนะ
การเอามังงะมาทำละคร สำหรับแฟนๆ เคยอ่าน คิดว่าไม่ถึงกับต้องตรงเป๊ะ แต่อย่างน้อยก็ควรจะรับได้นะ แต่กรณีคนไม่เคยอ่านทำออกมาอย่างไร ถ้าสนุกก็โอเคผ่านฉลุย
ในบรรดาอาราชิ เขาโด่งดังกันอย่างไรก็ไม่รู้ แต่ทำเพลงประกอบละครทีไร ก็ฟังติดหูดี ส่วนทางการแสดง ชอบแค่เรียว กับ นิโนะ ส่วนที่เหลือหน้าตาไม่ค่อยถูกโฉลกก็เลยไม่ค่อยจะเคยลองดูผลงานที่เป็นพระเอกจริงจังสักเรื่อง
พลอตน่าสนใจดี แต่ซีรีย์แนวสืบๆทีละคดีปกติต้องอาศัยพลังเหล่านักแสดงสักเล็กน้อย เรื่องนี้ตัวประกอบไม่ค่อยดึงดูด