ส่วนประการอื่นๆที่รู้สึกชอบก็จะเป็นเรื่องโทนสีของเรื่อง ที่ทำออกมาเป็นAntique ตามคอนเซ็ปต์ที่ว่ากันด้วยเรื่องราวสัพเพเหระที่่เกี่ยวข้องกับร้านหนังสือเก่า รวมไปถึงบรรยากาศโปรดักชั่นการออกแบบของร้านbiblia koshodou ที่อัดแน่นไปด้วยหมู่มวลหนังสือและชั้นไม้จนแทบไม่มีพื้นที่ยืน แต่รู้สึกละมุ่นตา ส่วนเสื้อผ้าหน้าชุดนี้ก็มิดชิดปกปิด ให้สมกับความเป็นซีรีย์หน้าหนาว ขณะที่บ้านผู้เขียนร้อนจนตับแตก แต่ก็อดรู้สึกคล้อยเย็นโชยอ่อนๆตามซีรีย์ไปไม่ได้ การควบคุมโทนของทีมโปรดักชั่นเรื่อง ค่อนข้างทำการบ้านในสว่นของรายละเอียดมาดี ไม่พ้นแม้กระทั่ง......การไปขุดเอาชุดหนังสือเก่าฉบับจริง ที่ยอมรับว่าเรื่องนี้ ค่อนข้างที่จะเป็นอุปสรรคต่อการทำความเข้าใจของตัวเองอยู่พอสมควร เพราะงานแปลของนักเขียนสว่นมากที่ผู้เขียนได้อ่าน ล้วนแล้วแต่เป็นงานร่วมสมัย แบบที่เราๆท่านๆสามารถหาอ่านได้ทั่วไปตามร้านหนังสือ แต่ในซีรีย์เป็นคนละเรือ่ง มันเป็นอะไรที่เก่าบรมมะกึก และส่วนมากล้วนเป็นงานยุคก่อนผู้เขียนจะเกิดเสียด้วยซ้ำ เอาแค่ครึ่งเรื่องแรกก็เล่นเอาเหงื่อตก อย่างงานของนัตซึเมะ โซเซคิ,มิยาซากวะ เคนจิ เอ็นโดกาวะ รัมโปะ ,แอนโทนี เบิร์กเกสส์ ,ชาร์ล ดิกกินส์ ก็อาศัยการทำความเข้าใจ ไปพร้อมๆกับเรื่อง เก็บเล็กผสมน้อยไปกับบท แบบว่าคนที่โตมากับสินสมุทรสุทสาคร อ่านบทกลอนครูเทพของพระยาธรรมศักดิ์มนตรี ท่องบทกวีของเปลื้อง วรรณศรี กระดี๊กระด๊ากับความตลกในพลนิกร กิมหงวน ของป อินทรปาลิต ปลงชีวิตหลังได้อ่าน เมืองนิมิตรของมรว.นิมิตรมงคร นวรัตน์ ถึงไตรรัตนะเมื่อได้อ่านพระประวัติตรัสเล่า โดยมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส แม้เหมือนเราจะอยู่กันคนละโยชน์ แต่ขึ้นชื่อว่า "การอ่าน" ก็เหมือนกับที่ Simon Van Booy เคยบอกว่า "read books because I love them,not because I think I shoud reade them" (ฉันอ่านหนังสือเพราะว่าฉันรัก ไม่ใช่เพราะว่า ฉันคิดว่าฉันควรต้องอ่าน) หรือที่ Mark Twainเคยเปรียบไว้แสบว่า "The man who does not read good books has no advantage over the man who can't read. (คนที่ไม่รู้จักอ่านหนังสือดีๆ ก็ไม่ได้เปรียบไปกว่าคนที่อ่านหนังสือไม่ได้ออก)
เพิ่งจะรู้นี่ล่ะค่ะว่าละครต้องหลีกทางให้กับการแข่งขันกีฬาเบสบอล เชื่อแล้วค่ะว่ากีฬาเบสบอลที่ญี่ปุ่นนี้เค้าแรงจริง เรื่องนี้เนื้อเรื่องน่าสนใจมากค่ะ ชอบบทนางเอก ที่ให้เป็นผู้รอบรู้ในเรื่องของหนังสือเก่าอย่างแตกฉาน แค่นึกก็เท่แล้วค่ะ แถมยังให้นางเอกเป็นคนเก็บตัวด้วยทำให้ดูลึกลับดีค่ะ แล้วดูบรรยากาศของร้านหนังสือกับหน้าตานางเอก เหมือนคนละยุคคนละสมัยเลยนะคะ นางเอกดูหน้าตาน่ารักแบบเหมือนวัยรุ่นในยุคปัจจุบันที่เหมือนถูกวางผิดที่อย่างนั้นล่ะค่ะ ส่วนพระเอกดูจากบทแล้ว ถ้าเป็นโอกุริ ชุนก็แจ๋วนะคะ จะได้ไปด้วยกันได้กับนางเอก แบบไม่ต้องให้พระเอกมาแอ๊บเด็กให้จขบ.ขัดใจ ^_^ แล้วบอกว่าซีรีส์เรื่องนี้เป็นซีรีส์แนวmystery ที่เกี่ยวข้องกับหนังสือเก่า แต่ไม่ใช่แนวสืบสวนสอบสวนแบบคดีฆาตกรรม แต่เป็นการสืบค้นและไขปริศนาที่ถูกซ่อนไว้ในหนังสือใช่ไหมคะ เพื่อให้รู้จักตัวตนของผู้ที่เคยครอบครองหนังสือนั้นมาก่อน (เริ่มเดามั่วอีกแล้ว) ^_^ แล้วที่พูดถึงตลาดRed Ocean-White Ocean นี้มันเป็นยังไงเหรอคะ พอพูดถึงการอ่านหนังสือ ชอบประโยคที่จขบ.ยกมาของSimon Van Booyค่ะ ที่ว่า"read books because I love them,not because I think I shoud reade them" เพราะมันไปกันได้ดีกับประโยคนี้ของMartin Tupper ที่กล่าวไว้เลยค่ะ "A good book is the best of friends, the same today and forever." จขบ.ว่าอย่างนั้นไหมคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
>
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ดูซีรีย์ญี่ปุ่นเท่าไหร่เลย
ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ ต้องไปหามาดูบ้าง
^^