ชื่อหนังสือ : ทาสรักจอมบดินทร์ ผู้เขียน :ศศิภา

สำนักพิมพ์ ศศิอักษร จำนวน 396 หน้า

รายละเอียด

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเจ้าเป็นของข้าตั้งแต่วันแรกที่ข้าพบเจ้าจำไม่ได้แล้วรึ”

ใช่แค่พูดยังจับปลายคางเธอล็อกเอาไว้เพื่อให้ตัวเองได้ประทับริมฝีปากลงตามแต่ใจปรารถนาอีกด้วย ทั้งกลีบปากนุ่มแก้มแดงระเรื่อ ปลายจมูกเล็ก และเปลือกตาบางเขาสัมผัสมันอย่างอ่อนโยนระคนเรียกร้อง โดยเฉพาะที่ริมฝีปากของเธอนั้นองค์รเณศมอบความรู้สึกซาบซ่านแปลกๆให้กับเธอ จนเรือนกายสะท้านไหวบางคราโอนอ่อนผ่อนตามอย่างเป็นสุข หากบางคราก็ถึงกับร้องครางด้วยความเริงร้อนเพราะเขารุกรานอย่างช่ำชอง จนดึงสติของเธอให้กับเพริดไปกับเขาได้อย่างง่ายดายนานเหลือเกินในความรู้สึกของสีตลรัศมี ทั้งที่มันเพิ่งจะผ่านไปไม่ถึงนาที เมื่อองค์รเณศถอนริมฝีปากออกเธอก็แทบยืนทรงตัวไม่ไหว ต้องเอนกายพิงเรือนร่างแข็งแกร่งของเขาอย่างน่าอาย

“เจ้าเริ่มชอบจูบของข้าแล้วใช่ไหมเล่า รัศมีจันทร์”

เป็นคำถามที่ทำให้คนถูกถามหัวใจไหวโยนรุนแรง...ไม่เคยมีบุรุษคนใดถามเธอโต้งๆด้วยคำถามเช่นนี้มาก่อน อีกทั้งยังเป็นถ้อยคำที่บ่งบอกว่าคนที่เอื้อนเอ่ยมีความมั่นใจในตัวเองมากเพียงใด

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

นิยายที่กำลังจะรีวิวเรื่องนี้ชะนียังคงวิ่งเล่นอยู่ในโรงลิเก(ฝรั่ง) ค่ะ ทาสรักจอมบดินทร์ ยังคงเป็นไพรัชนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่ดองเอาไว้และพึ่งจะได้ฤกษ์อ่าน เพราะอารมณ์ยังค้างๆจากสลักรักกลางหทัยยังคงไม่ค่อยสะใจอยากได้อีกนิดหนึ่ง ซึ่งเจ้าเรื่องนี้ก็เป็นหนังสือที่ได้มาฟรีจากMy Friend ก็เอ๊ะ...เข้าโจทย์ Bingo #หนังสือเพื่อนแนะนำพอดี ก็จัดไปค่ะสลายกองดองกันเถิด

ทาสรักจอมบดินทร์ เป็นไพรัชนิยาย ฉากหลังเป็นมืองสมมติชื่อว่า ราชาปุระซึ่งนอกจากจะเป็นเมืองสมมติแล้ว นักเขียนยังเสริมสร้างความแฟนตาซีเข้าไปอีกด้วยการเดินทางย้อนเวลาของนางเอกค่ะ

สีตลรัศมีนักศึกษาสาวที่กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับพระราชประวัติของกษัตริย์ยอดนักรบแห่งราชาปุระองค์รเณศภูวดลกษัตนริย์เพียงพระองค์เดียวที่สวมหน้ากากปิดบังพระพักตร์ที่ได้มีบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์กษัตริย์ที่ถูกขนานนามว่า ราชาปืศาจแห่งราชาปุระ

เพียงแค่หญิงสาวเผชิญหน้ากับรูปปั้นขององค์รเณศสติของเธอก็หลุดลอยเป็นลมสลบไสล เธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในกระโจมประหลาดแห่งหนึ่งทั้งยังอยู่ในเสื้อผ้าประหลาดโบราณ ถูกเข้าใจว่าเป็นเชลยคณิกาในกองทัพของราชาที่เคยพบเพียงรูปปั้นทรงม้าห้าวหาญดั่งนักรบหากแต่องค์รเณศตรงหน้าเธอคือบุรุษที่มีเลือดเนื้อปกติเช่นปุถุชนทั่วไป.... อีกทั้งยังถูกเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นไส้ศึกที่มาสอดแนมการทหารจนถูกราชาจอมทัพจับกุมตัวเอาไว้สืบสวนด้วยพระองค์เอง

หากแต่การเดืนทางข้ามเวลาของสีตลรัศมีในครั้งนี้แท้จริงเกิดจากการชักนำของ สิคาล ชายหนุ่มคนสนิทขององค์รเณศ ผู้มีพลังวิเศษสามารถแปลงกายเป็นหมาป่าขนเงินคอยติดตามอารัคขาจอมกษัตริย์นักรบอยู่ข้างกายและเงื่อนไขในการกลับบ้านของสีตลรัศมี คือภารกิจช่วยชีวิตองค์รเณศฯด้วยการแฝงตัวเป็นสายลับสู่เมืองข้าศึก เพื่อค้นหาความลับหนอนบ่อนไส้ที่แฝงกายอยู่ในกองทัพราชาปุระให้เป็นผลสำเร็จ

ภารกิจอันตรายกับหญิงสาวธรรมดาบอบบางผู้หนึ่งหากแม้ต้องแลกด้วยชีวิตแต่มันคือหนทางเดียวที่เธอจะเดินทางกลับไปยังวันเวลาที่เธอจากมาสีตลรัศมีก็จำต้องเสี่ยง หากแต่ที่ยากเย็นกว่านั้น กลับไม่ใช่อันตรายใดๆที่จะรอเธออยู่หากแต่เป็นเสน่ห์อันร้ายกาจของราชาปีศาจนามว่ารเณศภูวดลต่างหากเล่าที่มันทำให้หัวใจหญิงสาวของเธอยากจะต้านทาน

ทาสรักจอมบดินทร์ โครงเรื่องน่าสนใจ แต่ทำออกมาไม่แน่นเท่าที่ควรการดำเนินเรื่องหลวมๆ เหมือนก้าวกระโดดในหลายๆจุด เควสหรือภารกิจของนางเอกดูแล้วไม่ค่อยให้ความรู้สึกว่ามันสำคัญ ว่ามันต้องทำและต้องทำให้ได้มันดูง่ายและชิวด์จนดูไม่เหมือนเป็นใจความหลักของเรื่อง ทั้งหมดทั้งมวลมันจึงกลายเป็นนิยายพาฝันที่อ่านแบบ ...อ่านไปเหอะ อย่าคิดมาก อย่าคิดเยอะ พระเอกก็ดูไม่ค่อยมีเสน่ห์เท่าไหร่กลับกลายเป็นหมาสิคาลที่ดูหล่อและมีบทบาทมากกว่าพระเอกเสียอีกซึ่งถ้าเทียบกับนิยายแนวนี้ของนักเขียนที่ ชะนีเคยได้อ่านเรื่องนี้ไม่ค่อยถูกใจค่ะ ยังไม่ปังเท่าที่ควร แต่ถ้าใครอยากลองงานของนักเขียนลองหยิบ เพียงใจเจ้าเอย มาอ่านดูนะ เรื่องนั้นก็เป็นไพรัชค่ะแต่สนุกและละมุนมากกว่า นางเอกน่ารักดี เรื่องนั้นชะนีค่อนข้างชอบมากกว่าเรื่องนี้นะเออ