ท่ามกลางแสงไฟร่างเพรียวเบื้องหน้าเขาห่างออกไปไม่ไกลนัก ทุกครั้งที่ขยับตัวไปตามจังหวะของดนตรี ชายหนุ่มเกรงเหลือเกินว่าเสื้อเกาะอกสีชมพูสดนั้น จะร่วงหล่นลงมาจากหน้าอกที่อวบอิ่มพอเหมาะไม่มากไปไม่น้อยไปที่เหมาะเจาะพอดีกับร่างสูงพอประมาณนั้น
ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละออ กระโปรงยีนส์สั้นแค่คืบที่เกาะสะโพกงอนงามไว้เพียงหมิ่นเหม่ เรียวขายาวเนียนในแสงรำไรช่างเหมาะเจาะกับรองเท้าที่เจ้าหล่อนสวมใส่ รองเท้าส้นสูงเปลือยส้นสีขาวมุกที่มีเส้นเล็กๆพันขึ้นมาที่ข้อเท้า รวมไปถึงผมที่ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่ามันเป็นสีอะไรกันแน่ขณะที่ต้องแสงไฟหลากสีในผับแห่งนี้
เส้นผมที่ถูกรวบไว้สูงบนศีรษะแบบสมัยนิยม ปอยผมเล็กน้อยถูกปล่อยคลุมสองข้างกรอบใบหน้าเรียวที่ค่อนข้างโดดเด่น โดยเฉพาะดวงตากลมโตที่สะดุดสายตาผู้คน ถ้าเขาเดาไม่ผิด ไอ้ที่สะท้อนแสงวิบวับๆนั้น น่าจะเป็นกากเพชรแบบที่อดีตสาวๆของเขานิยมใช้กัน แตะบนผมบ้างเนินอกบ้าง เพื่อเพิ่มความเซ็กซี่เย้ายวนใจ
ชายหนุ่มคิดพร้อมกับริมฝีปากที่ยกมุมขึ้นเล็กกน้อยอย่างเบื่อหน่าย..หล่อนสวยก็จริง แต่ก็คงไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวมากมายหลายคนในที่แห่งนี้ แบบไหนนั้น นักท่องราตรีหลายคนคงรู้ดี
จริงๆแล้ว เขาก็เคยผ่านช่วงเวลานี้มา เคยผ่านชีวิตสนุกสนานกับแสงสี เพื่อนฝูง ผู้หญิง เครื่องดื่มมึนเมา ความรัก ความหลง และเซ็กส์
แต่ตอนนี้เขาอายุมากขึ้น เริ่มเบื่อชีวิตแบบเก่าๆ นานๆทีอาจจะมีบ้าง แต่เขามาที่นี่ในวันนี้เพราะกำลังรอใครคนหนึ่งอยู่ เขามาถึงที่นัดหมายก่อนถึงเวลานัดเล็กน้อยเนื่องจากว่าง ความจริงแล้วเขาบินมาจากกรุงเทพตั้งแต่เมื่อวานเย็นและใช้เวลาทั้งบ่ายพักผ่อนอยู่ที่พักรีสอร์ทกึ่งบังกะโลของเพื่อนคนหนึ่งที่นับถือ
นั่นไง..แม่สาวเปรี้ยวคนเมื่อกี้ เขาหันไปมองเธออีกครั้งและหยุดความคิดถึงเพื่อนและหุ้นส่วนกระทันหัน เมื่อเห็นหญิงสาวคนเดิมที่กำลังเฟิร์ตกับชายหนุ่มคนหนึ่งบนฟอร์อย่างชื่นมื่นเมื่อครู่ ชักไม่หวานเหมือนนาทีที่แล้ว
ตอนนี้หล่อนกำลังยื้อยุ้ดฉุดกระชากตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของชายหนุ่มผู้โชคร้ายคนนั้น ที่ถูกหวานเสน่ห์จากเจ้าหล่อนแล้วก็กำลังจะโดนปฏิเสธอย่างไม่แยแส มือยาวของนายนั่นตามมาเกาะสะโพกเพรียวและดึงกลับไปประชิดตัว
นางแมวยั่วสวาทดูจะอารมณ์บ่จอยเท่าไหร่ เมื่อหล่อนเริ่มถอยหนีด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวและเริ่มสบถด้วยความเกรี้ยวกราด แต่ดูท่านายคนนั้นจะไม่ยอมให้ตัวเองถูกปฏิเสธเมื่อคว้าตัวหญิงสาวเข้าไปกอดและเริ่ม..จะทำอะไรที่มากกว่านั้น
เพชระ..กำลังขยับตัวออกจากเก้าอี้ตัวสูงที่อยู่ข้างๆเค้าเตอร์บาร์ที่เขานั่งอยู่ทันที แต่ก่อนที่จะไปถึงที่หมาย ดูเหมือนว่าความตั้งใจที่เป็นสุภาพบุรุษของเขาถูกตัดหน้าเสียแล้ว
เมื่อมีชายหนุ่มขาวสูงคนหนึ่งเดินเข้าไปทำหน้าที่กรรมการห้ามแทน แล้วดึงฃ๔หญิงคนนั้น ที่ทั้งโซเซ โวยวาย อีกทั้งมีท่าทีกวนโมโหนั้นออกมาเสียก่อน คงจะเป็นแฟนหนุ่มเสียกระมังเพราะเมื่อหล่อนเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นใบหน้าเขาชัดๆ หล่อนก็หันไปซบไหล่อย่างสนิทสนม
และยังมิวายหันกลับไปมองขวางด่าด้วยสายตา พร้อมชูนิ้วกลางให้คู่กรณีที่ทำหน้าเหมือนแมวหนุ่มที่ถูกแมวตัวอื่นมาแย่งเอาปลาย่างที่กำลังจะเข้าปากไปต่อหน้าต่อตา
...ร้ายชะมัด... เพชระหัวเราะในลำคอเบาๆ
ดูเหมือนว่าละครฉากเล็กๆของนางเมรีขี้เมาจะยังไม่จบลงแค่นี้ เมื่อบังเอิญชายหนุ่มผิวขาวได้ลากเอาแมวที่ขู่ฟ่อๆนั้น มานั่งแปะลงที่เก้าอี้สูงหน้าเค้าเตอร์บาร์ถัดจากชายหนุ่มไปที่เดียว
เข้ามาใกล้เขาขนาดนี้ เพชระถึงเริ่มมองเห็นว่าชายหนุ่มผิวขาวนั่น ดูท่าคงจะไม่ใช่แฟน น่าจะเป็นเพื่อนหรือรุ่นน้องเสียมากกว่า เพราะท่าที่กุลีกุลอเอาอกเอาใจนั้นแหยๆชอบกล แล้วดูเหมือนจะเป็นเพื่อนสาวเสียด้วย..
ไม่ทันขาดคำ "คำตอบ" ก็ปรากฏในรูปของชายหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่เดินเข้ามาทักทายหญิงสาวอย่าสนิทสนม และโอบกอดชายหนุ่มคนแรกพร้อมกระซิบที่ข้างหู
ที่ทำให้เพชระอาจขนลุกได้ถ้ามีผู้ชายซักคนมาทำกับเขาแบบนี้ บทสนาลอยมาเข้าหูอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"เป็นเอามากนะนี่ คุณปอย" หนุ่มน้อยหน้าเข้มทัก ก่อนหันไปหาอีกหนุ่มน้อย ดุแกมเอ็นดู "โก้นี่ยังไง ให้ดูคุณปอยดีๆแล้วเมาแปล๋อย่างนี้ได้ไง"
คนถูกดุหันมาส่งค้อนตาโต "ดูที่ไหน เพิ่งมาถึงเหมือนกัน โน้นเกือบตีกับไอ้ฝั่งชีกอโน้น" ไม่พูดเปล่า ยังอุตส่าห์ชี้เข้าไปในฟอร์ ซึ่งไม่รู้ว่าไอ้ฝรั่งชีกอที่ว่านั่น..ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
"ว่าแต่ว่า ทำไมมาช้าจังเลยเป้"
"วันนี้ที่ร้านคนเยอะ คุณปอยก็เกงานซะงั้น ที่โน่น คุณอ้อนวิ่งหัวหมุนเลย ตอนนี้ร้านยังไม่ได้ปิดเลยนะ แต่ว่าคุณอ้อนให้ผมออกมาก่อน มาดูคุณปอย" แล้วต่อ "เธอบอกว่าให้เราอยู่เป็นเพื่อนก่อน แล้วเดี่ยวปิดร้านแล้วเธอจะมารับเอง"
คนที่ถูกพูดถึง ..ราวกับว่าคนคนนั้นไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้ เงยหน้าสวยๆขึ้นมายิ้มแกมแยกเขี้ยวให้สองหนุ่ม
"นี่ นายสองคนนี่ไม่ไหวเลย พูดข้ามหัวฉันไปมาอยู่ได้ จะไปไหนก็ไปไป๊ รำคาญ" ไม่พูดเปล่ายังสะบัดนิ้วตอกย้ำคำพูด "ชิ๊ว ชิ๊ว"
สาวในร่างหนุ่มน้อย นามว่า
โก้หันมาค้อนประหลับประเหลือก "จะไปไหนล่ะ..คุณนายปอย คุณพี่เมาขนาดนี้ เดี๋ยวเกิดอะไรขึ้น คุณอ้อนมีหวัง.. " โก้หยุดพูดอย่างมีจริต ก่อนจะเอ่ยต่อ
"อุ๊ย..ย.. แค่คิดก็สยองแล้ว คุณอ้อนน่ะหว๊านหวาน เห็นเรียบร้อยอย่างนั้นเถอะ..เสียวไส้ เวลาดุ น่ากลั๊ว น่ากลัว"
คริ คริ..เสียงหัวเราะดังมาจาก
ปานวตา เมื่อนึกถึง
ลอออินทร์หรือ
คุณอ้อนของพวกพนักงานที่ร้าน หรือ
น้าอ้อนของเธอเอง
ลอออินทร์นั้นเป็นน้องสาวของมารดาของเธอ เป็นลูกหลงของคุณยาย ที่อายุไล่เลี่ยกันกับเธอ แต่ชอบทำตัวเป็นแม่แก่ คอยจำจี้จำไชราวกับเป็นแม่คนที่สอง แต่
อรอรี คุณแม่ยังสาวของเธอต่างหากที่ใส่ใจเธอน้อยเหลือเกิน น้อยจนน่าน้อยใจ หากจะมีใครซักคนควรค่าแก่สายตาของอรอรีแล้วละก็ ยังไงก็ต้องเป็นลอออินทร์น้องสาวสุดที่รักมากกว่าลูกสาวในไส้แน่นอน
"เอางี้..นายสองคนจะไปต่อที่ไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวฉันนั่งรอน้าอ้อนตรงนี้แหล่ะไม่ไปไหนหรอก" หยุดพูดไปซักครู่ รวบรวมสติแล้วจ้องตาของสองหนุ่ม
"ฉันไม่เมาหรอกนะ ฉันอยู่กับเหล้าเกือบทุกวัน เห็นมันทุกวัน ผสมมันทุกวัน แค่นี้ชิวๆ"
"แต่ผสมมันให้คนอื่นดื่มกับเราดื่มเองไม่เหมือนกันนี่เจ๊" โก้ค้านเสียงอ่อย แต่ถูกปานวตาเห็นมาทำตาวาวๆ ฉ่ำเยิ้มนั้นอย่างดุๆกลับมาเสียก่อน
"เถอะน่า ไปเถอะ คนรักกันเขาจะหาเวลาอยู่ด้วยกัน ฉันไม่อยากเป็นคานเข้าไปสอด"
"เจ๊ก็..เราสองคนไม่ใช่หมูนะ..เจ๊จะได้เอาคานเข้ามาสอด แล้วเราก็ยังไม่หามกันตอนนี้หรอก" โก้ค้านแซว ขณะที่เน้นคำว่า"หาม"อย่างมีเลศนัย
แต่ดูเหมือนว่าคู่สนทนาจะไม่ฟังเสียแล้ว เพราะยกมือถือขึ้นมา
ทำท่าว่าจะกดหาใครบางคน พร้อมกับไล่สองหนุ่มอีกครั้ง
"เดี๋ยวฉันจะโทรหาน้าอ้อนเอง อ้อ..เดี๋ยวก่อน" คราวนี้หันไปหาอีกคน
"เป้ นายต้องดูแลน้องของฉันให้ดีดีนะย๊ะ ถ้านายทำน้องชั้นเสียใจล่ะก็.." ค้างไว้เท่านั้น พลางยกมือขึ้นทำท่าเชือดคอตัวเอง "นายตายแน่"
"ไม่ต้องบอกผมหรอกครับ ไปบอกพี่ทัชดีกว่ามั๊ง" น้ำเสียงล้อเลียน ขณะที่อีกคนข้างๆกระทุ้งข้อศอกใส่ท้องอย่างเต็มรัก
"เป้" โก้เรียกแล้วส่งสายตาปรามอยู่ในที ทำปากขมุบขมิบว่า "ไม่รู้อะไรอีกแล้ว"
ขณะที่แววตาแวววาวของปานวตาหมองลงเล็กน้อย "สายไปแล้วล่ะ..รู้อะไรไหม ว่าตอนนี้.." น้ำเสียงขาดหายไป เนื่องจากฤทธิ์เครื่องดื่มหรือไม่ก็เพราะ
..ทัช..ชื่อนั้นที่แสลงใจ "ฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด..ใน.โลกเลย"
หัวเราะขื่นให้กับประโยคต่อมาที่เหมือนประชดตัวเอง "ฉันเขี่ยไอ้บ้านั่น ตกกระป๋องไปเรียบร้อยแล้ว"
*****ทันทีที่ลับหลังเพื่อนหนุ่มสองคนนั้น..เพชระก็เห็นหญิงสาวเรียกบริกรแล้วสั่งเคื่องดื่ม "มาลิบูน้ำส้มแก้วนึงน้อง"
ความจริงแล้วเขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่สนใจ แต่ต้องยอมรับกับตัวเองว่าเธอ..น่าสนใจ จนไม่อาจปล่อยไปได้ "เป็นผู้หญิง ดื่มมากๆไม่ดีต่อสุขภาพและสวัสดิภาพนะครับ"
เสียงที่ดังมาจากด้านข้าง ทำให้หญิงสาวหันไปมองด้วยดวงตาที่หรี่น้อยๆพร้อมน้ำเสียงที่รวนเพราะความมึนเล็กน้อย
" คุณเป็นใคร เป็นคุณหมอมาจากสำนักไหนหรือคะ"
คำถามนั้นทำให้คนตัวสูงที่นั่งอยู่ด้านข้าง หันมามองหญิงสาว ขายาวๆทั้งสองข้างของเขาขนาบกับเก้าอี้ของหล่อนทั้งตัวเพราะเก้าอี้นั้นใกล้กันเหลือเกิน ราวกับว่าเขากำลังโอบกอดหญิงสาวกลายๆ มีเพียงระยะห่างเล็กน้อยที่เขาจงใจเว้นวางไว้ เขายิ้มให้เล็กน้อย
"ไม่ต้องเป็นคุณหมอจากที่ไหนก็ทราบครับ"
คราวนี้หญิงสาวมองเขาเต็มตาขึ้น แม้จะเลือนลางกับแสงไฟวูบวาบของสถานบันเทิง แต่เธอก็ยังมองเห็นว่าเขาหน้าตาดีไม่น้อย อาจจะถึงขั้นหล่อด้วยซ้ำไป
แต่ยังไม่ให้คะแนนความหล่อเสียทีเดียว เพราะบางคนหน้าตาดี แต่พอได้คุยด้วยช่างน่าเบื่อ จากคนที่หล่อก็อาจกลายเป็นไม่หล่อเพราะขาดเสน่ห์ดึงดูดใจไป..แต่คนนี้ดูดีมีเสน่ห์ทีเดียว
ผู้ชายก็อย่างนี้แหล่ะ เห็นผู้หญิงหน้าตาดีหน่อยไม่ได้ เธอไม่อยากยกตัวเองหรอกนะ แม้เธอจะไม่สวยขนาดที่อาจคว้ามงกฏนางงามมาครองได้ แต่เธอก็ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่แน่นอน
และผู้ชายตรงหน้านี้ ก็คงจะไม่ต่างอะไรกับผู้ชายทั่วไปในนี้ ที่เข้ามาหาความสนุกสนานในเทคในผลับ หลีสาวเรื่อยไป อยู่ที่ว่าใครจะดวงดี เจอผู้หญิงใจกว้างที่พร้อมจะเสนอตัวให้
ชิส์ ทุเรศ..เธอนึกหมิ่นเขาในใจ แต่กลีบปากเรียวบางของเธอกลับแย้มยิ้ม "หรือคะ"
ถ้าเป็นเมื่อก่อน..เจอผู้ชายซักคนมาก้อร้อก้อติกนุ่มนวล แต่นั่งหมิ่นเหม่ราวกับเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเธออย่างนี้ เธอคงด่าเปิงป่าราบไปแล้ว แต่ไม่ใช่ในเวลานี้
ดูสิ เธอเป็นผู้หญิงดีๆแล้วได้อะไร ผู้ชายคนนั้นเห็นเธอไม่มีค่าอะไร เขาตีคุณค่าความรักของเธอต่ำเกินไปเสมอ แล้วซักวันเธอจะทำให้เขาได้รู้สึก ได้เสียใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ วันหน้าซักวัน
แต่วันนี้กับคนคนนี้..ก็เหมือนกัน
"ขอผมเลี้ยงดื่มคุณนะครับ" เขาเอ่ยขออนุญาติเบาๆ เขาบอกตัวเองว่าเขาแค่อยากนั่งเป็นเพื่อนหล่อนเพื่อรอคนมารับหล่อนและฆ่าเวลาการรอเพื่อนของเขาเท่านั้นเอง
แม้เขาจะไม่ค่อยชอบใจในพฤติกรรมของหล่อนเท่าใดนัก แต่นั้นไม่ใช่เรื่องของเขาแม้แต่นิดเดียว ต้องยอมรับว่าแม้ไม่ชอบใจ แต่ว่ารูปร่างหน้าของหล่อนก็ถูกใจเขาอย่างจังจนไม่อาจมองเมินไปได้ ยิ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มสว่างไสวของหญิงสาวในขณะนี้แล้ว เขาอาจต้องการอะไรจากหล่อนมากกว่าการแค่นั่งเป็นเพื่อนคุยก็ได้..
"ถ้าฉัน..ไม่อนุญาติล่ะคะ" หญิงสาวถามพร้อมเปิดรอยยิ้มเชิญชวน
ท่าทางที่ยิ้มอย่างจงใจและเสแสร้งเกินเหตุนั้น ทำให้เขาอยากหัวเราะออกมา...นี่หล่อนกำลังยั่วยวนให้เขาหลงหรือยั่วให้เขาหมดอารมณ์แล้วรีบหนีไปกันแน่
แต่เขาต้องยอมรับว่า เวลาที่หล่อนแกล้งยั่วยวน มันดูน่ารักน้อยกว่ารอยยิ้มอย่างไม่เสแสร้งก่อนหน้านี้เป็นไหนๆ
"ผมคงได้แต่เสียใจ " เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้เธอ โดยที่ไม่แน่ใจว่าดวงตาที่หรี่ปรือนั้นจะมองเห็นหรือไม่ ขณะที่มาลิบูน้ำส้มแก้วเล็กๆ ถูกเลื่อนมาตรงหน้าหญิงสาว เคียงคู่กับแบล็คน้ำแข็งเพียวๆของเขา
"นั่นสินะ ฉันก็ไม่อยากทำตัวใจร้ายเกินไป" เธอว่าพร้อมกับที่เลื่อนนิ้วมือบางๆ ไปสัมผัสแตะเบาๆกับมือใหญ่ของเขาอย่างนุ่มนวล พลางส่งสายตาหวานละมุนมาทางเขา
"ผมเพชรครับและคุณ..." บอกชื่อเล่นที่เพื่อนๆเรียกกัน และค้างไว้ให้หล่อนบอกชื่อของหล่อน ทั้งที่เขารู้อยู่แล้ว
"ชื่อนั้นสำคัญไฉนคะ..ฉันว่า " ลูบไล้เขาเบาๆ มองเขาตาระยับ "แค่ถูกใจกันก็น่าจะพอ คุณจะเรียกฉันว่าอะไรก็ได้ วีวี่ กีกี้ ดาด้า ก็ตามใจคุณ เพราะสุดท้าย ฉันก็เป็นฉันอยู่ดี"
ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากสวย "มาเที่ยวหรือคะ" ถามคำถามนำทางออกไปแล้วก็รู้สึกว่าขำตัวเอง สถานที่ท่องเที่ยวแล้วจะมาทำอะไรกันล่ะ
"ครับ" เขายิ้มรับ ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกนี่ว่าตั้งใจว่าจะมาอยู่ที่นี่ซักพักใหญ่ทีเดียว "แล้วคุณล่ะ"
"เหมือนกันค่ะ" เธอตอบ ก็แค่คนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกเลย ว่าเธอน่ะอยู่ที่นี่มานาน เรียกว่าเป็นเจ้าถิ่นก็ยังได้ ถ้าไม่นับช่วงเวลาที่ห่างหายไปก่อนหน้านี้
แล้วเธอแอบเห็นลักยิ้มเล็กๆที่แก้มซ้ายของเขาด้วยยามที่ยิ้ม เขาดูดี..เธอคิด
แต่เธอจะไม่ยอมให้ความดูดีภายนอกมาหลอกตาหรอก วันนี้เธออารมณ์ขุ่นมัวมาทั้งวัน กับความรู้สึกที่เหมือนถูกทรยศจากคนที่เธอทั้งรักทั้งไว้ใจ เธอดึงมือออกจากมือเขาไม่นุ่มนวลนัก และทำท่าว่าจะผละออกไป
การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของเธอทำให้เขาแปลกใจ เขาจึงรั้งมือเธอไว้อัตโนมัติทันทีโดยไม่ทันได้คิด
ปานวตารู้สึกไม่พอใจทันที คิดว่าเขาก็คงเหมือนกับฝรั่งชีกอคนก่อนหน้านี้ ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว เธอจึงใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ ยกแก้ววิสกี้ที่เขาตั้งใจจะเลี้ยงเธอ ขึ้นมาราดใส่ลงบนกางเกงของเขา
ในเสียงเพลงที่กระหึ่ม เสียงไฟที่กระพริบร้อนแรง เสียงเธอยังคงพูดต่อเนื่องไม่หวานแต่ไม่ห้วน
"คุยกันนะได้ แต่บอกไว้ก่อนว่า ถ้าคิดจะหิ้วฉันกลับโรงแรมด้วย เสียใจนะคะเพราะฉันมีนัดแล้ว ถ้าฉันเปลี่ยนใจเป็นไม่ก็คือไม่" เธอสะบัดข้อมือออก
ก่อนที่เธอจะโยกย้ายสะโพกเดินออกไป เธอยังมีน้ำใจหันกลับมา พร้อมดึงกระเป๋าหนีบของเธอมาเปิดแล้วหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กโยนใส่ตักเขา พร้อมกับบอก
"ฉันช่วยดับความร้อนรุ่มให้คุณแล้ว เช็ดซักหน่อยก็ดีนะคะ แล้วขอบอก ว่าฉันเบื่อผู้ชายเจ้าชู้อย่างคุณที่สุด" แล้วเธอก็เดินออกไป
หลังจากที่งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ธรรมชาติความเป็นผู้ชายของเขา เขาลุกขึ้นจะตามออกไป ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม แต่แล้วเขาก็นั่งลงตามเดิม..พร้อมกับหัวเราะเบาๆกับตัวเอง
สงสัยเขาจะร้างเวทีมานาน แค่เจอใครซักคนที่ถูกตา ยังไม่ทันจะได้เริ่มด้วยซ้ำก็โดนสะบัดหน้าใส่เสียแล้ว แต่อย่างนี้แหล่ะที่เขาชอบ อะไรที่มันง่ายเกินไปมันน่าเบื่อ เขายกผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กขึ้นมาดูท่ามกลางแสงไฟหลากสี..
เอาน่า
ก็แค่คนที่เจอกันข้ามคืน ตื่นมาพรุ่งนี้ก็ลืมกันแล้ว
ในขณะที่ปานวตาเดินออกไปจากร้านแห่งนั้น..นัยย์ตารู้สึกแสบร้อน เมื่อนึกถึงใครคนหนึ่ง คนบางคนที่เธอทุ่มเทหัวใจให้ แต่เขากลับทำให้เธอเจ็บเหลือทน แล้วนึกถึงผู้ชายอีกคนที่เพิ่งจากมาเมื่อกี้
โอเคๆ ก็ได้ๆ ยอมรับกับตัวเองเบาๆ แก้แค้นผิดคนไปหน่อย แต่เธอสะใจเป็นบ้าเลยที่ได้ระบายความเจ็บแค้นเล็กๆน้อยๆออกไป
*****
เพราะมันอ่านเพลิน
สนุกดีค่ะคุณอ้อน
ชอบบุคลิกปานวตาจังเลยค่ะ
...แมวที่ขู่ฟ่อๆ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
^^
โดย: ธาร (ธาร นาวา ) 1 พฤษภาคม 2552 13:23:45 น.
เพราะมัน...เพราะมัว... ค่ะ
โดย: ธาร นาวา 1 พฤษภาคม 2552 13:26:22 น.
โดย: ส้มแช่อิ่ม 1 พฤษภาคม 2552 14:01:47 น.
โดย: นางสาวดุ่บดั่บ IP: 202.176.115.5 1 พฤษภาคม 2552 20:30:46 น.
เปิดตัวปานวตาได้ดีเลยทีเดียว สาวผิวสีน้ำผึ้งรูปร่างดี
เปรี๊ยวจี๊ดจ๊าด เสน่ห์แรงไม่มีใครเทียบ ของกรี๊ดตามปอยหนึ่งที
บรรยากาศในผับบรรยายได้ดีเลยนะคะ
รู้สึกเหมือนเข้าไปเที่ยวด้วยเลยเชียว ห่างหายจากวงการไปนานเลยค่ะออนหน่ะ
อะฮ้า แต่ว่าไม่ได้เลย ก็ลอออินทร์หน่ะ เรียบร้อยแกมดุ
จะมาเที่ยวผังได้ไงล่ะ จริงไหมคะ อิอิ
โดย: BeCoffee 1 พฤษภาคม 2552 20:43:27 น.
^
อ้อน
ผับ
โห ไม่ได้เข้าบล็อกหน่อยเดียว พิมพ์ไม่เป็นเลยค่ะอ้อน
โดย: BeCoffee 1 พฤษภาคม 2552 20:45:16 น.
ห้ามไม่ให้คาดหวัง แต่ก็คาดหวังอยู่ดีนั่นแหละค่ะ
แถมไม่ผิดหวังเสียด้วย กรี๊ดด เปิดตัวได้สวยงามมากมายค่ะ
ปอย ปานวตานี่ก็เปรี้ยวถูกใจจังค่ะ ชอบจังเลยผู้หญิงแบบนี้
ชอบตรงแก้แค้นผิดคน แต่ก็สะใจที่ได้แก้แค้นผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ
ผู้ชายเลว ๆ มันต้องโดนแบบนี้นะคะ เป็นโรคเกลียดผู้ชาย
แต่ก็ยังรอคอยผู้ชายดี ๆ มารักอยู่ดีค่ะ 55555 จะเจอไหมเนี่ย
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ อยากอ่านต่อเลย
อยากอ่านเป็นเล่ม ๆ เลยนะคะเนี่ย จริง ๆ แล้ว 555
โดย: นางสาวดุ่บดั่บ IP: 202.176.115.5 1 พฤษภาคม 2552 20:48:44 น.
คุณแจงขยันเขียนมากๆๆๆๆ
โดย: ปณาลี 1 พฤษภาคม 2552 23:13:57 น.
เราเข้ามาสำนึกผิดน๊า อุตสาห์บอกคุณแจงว่าจะร่วมโครงการเขียนเรื่อง ~ ความลับ ~ ด้วย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เขียนซะนี่
ขอโทษจริงๆ ค่ะ ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายหลายอย่าง หวังว่าจะมีโอกาสได้เขียนเรื่องร่วมกับถนนสายนี้ซักเรื่องนะคะ หุ หุ
จะขอไถ่โทษด้วยการตามอ่านเรื่องของเพือนๆ ทุกคนเลยค่ะ ^^
โดย: พันธนาการแสงดาว 1 พฤษภาคม 2552 23:40:27 น.
ปล. ตกลงใจได้เเล้วหรือคะว่าจะเขียนเรื่องยาว อิอิ
โดย: อมิธีสท์ 2 พฤษภาคม 2552 1:42:46 น.
แอบชอบ ปานวตาค่ะ
อยากรู้ว่าต้องใช้วิธีใดหนอจะปราบแมวที่ขู่ฟ่อ ๆ แบบนี้ลงได้
โดย: Paulo 2 พฤษภาคม 2552 8:26:56 น.