แหม่ ยังกะวัยเบญจเพส ความซวยซ้ำซวยซ้อนเสียจริงๆ ตอนไปกทม.ก็ใช้เงินเหมือนเงินเดือนเป็นแสน ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ศูนย์อาหารแถวมศว. แลกคูปอง 100 บาท ค่าก๋วยเตี๋ยว 40 เหลือ 60 ลืมแลกคืน เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวขามละ 100

นั่นก็ว่าเจ็บใจในความงี่เง่าของตัวเองแล้ว วันนี้อุบาทว์ยิ่งกว่าเดิมอีก เมื่อวานส่องตั๋วถูก เพราะว่างมาก เห็นตั๋วถูก โคตรตื่นเต้น แต่ไม่ได้จอง คิดว่าค่อยจองวันนี้ดีกว่า ปรากฏว่าวันนี้ขึ้นเที่ยวไป 200 แย่จัง ถ้าขยับเดินทางก่อนอีกวันจะถูกลง เป็นวันที่ 25 กค. ตอนนั้นก็คิดว่า วันที่ 25 เราติดอะไรวะคุ้นๆ แต่นึกไม่ออก แล้วไม่ได้เขียนลงในสมุดบันทึกด้วยนะ แต่เอาวะ ไม่เขียนแสดงว่าไม่ติด และเห็นแก่ของถูก จองเลย แล้วความที่เห่อแอปโมบายแบงกิ้ง โอนง่ายเชียว กูก็โอนทันที ไม่คิดหน้าคิดหลัง

ตอนเที่ยงออกไปกินข้าว นึกขึ้นได้ ชิบหายแล้ว วันที่ 25 มีนำเสนอผลงาน เหี้ยมากกกก บทความเราจะผ่านวะ ขอให้ไม่ผ่าน แต่กว่าจะประกาศก็ปลายเดือน ตอนนี้บทความไม่ผ่านก็ไม่แคร์แล้ว เสียดายเงินห้าร้อยมากกว่า

เราคิดมากเลยนะ ถ้าจองใหม่ ก็เหมือนเราทิ้งเงินห้าร้อยวันที่ 25 ไปแล้วจ่ายอีก 700 กว่าเพื่อซื้อขาไปอีกรอบ เจ็บใจตัวเอง โรคซึมเศร้ากำเริบ อยากตายอีกแล้ว เราเมลไปถามงานประชุม เขาบอกว่านำเสนอช่วงบ่าย จบเลย ซื้อตั๋วบ่ายค่ะ

บ่นอยู่พักใหญ่ ถ้านั่งรถทัวร์ไป แล้วขากลับกลับเครื่องแล้ว กลับมาสารคามยังไงวะ ไม่ได้อีก จะขายอะไรให้ได้เงินมาชดเชย 500 ให้หายเจ็บใจความโง่ของเราเอง

ตอนค่ำแชทไปถามเพื่อนว่าจะไปเวียดนามเมื่อไหร่ (ไปราชการ) เพื่อนบอกน่าจะปลายเดือนกค. เอ้า นรกอีก เราจองตั๋วไปก่อนแล้ว ไม่ได้ถามใคร ตกลงจะได้เสียพันนึงแทน เพราะไม่ได้ทั้งไปและกลับ หรือไม่ได้ไปเวียดนามวะ สงสัยจะไม่มีบุญไปต่างประเทศกับเขาแล้วล่ะมั้ง เฮ้อ!

มีคำปลอบใจ หรือคำพูดดีๆ หรือวิธีคิดดีๆ ที่ทำให้เรารู้สึกดีว่าไม่ต้องเสียตังค์บ้างมั้ย เราซีเรียสจริงจัง ทั้งที่เคยเสียตังค์กับเรื่องบ้าๆ มาก็เยอะ เช่น ล่าสุดเอาเงินไปทำหน้าเกือบหมื่น ผ่านมาสามสัปดาห์เหี่ยวเหมือนเดิม จ่ายค่าซ่อมรถแพงเวอร์ ก็ยังไม่คิดมากเท่าเสียเงินห้าร้อย แต่คราวนี้มันโง่เกินไป ได้ยินเจ้าหน้าที่บ่นเรื่องเงินเดือนให้ฟัง ก็เศร้านะ เขาเหลือ 20 บาท ทุกข์กว่าเราอีก คือถ้าเราเอาเงินไปให้เขาห้าร้อย เราจะไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลย

เบื่อชีวิตเลยเนี่ย มันไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอย คิดว่าเดือนนี้เป็นเดือนดูดเงินชัดๆ