นี่ล่วงเข้าวันที่ 4 แล้วนะที่เราบ้าตื่นเช้ามาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เช้าวันจันทร์ ก็ตี 5 กว่า โกรธตัวเองเพราะกลัวง่วงกลางวัน แล้วพอตอนค่ำก็ง่วงเร็ว เข้านอนสามทุ่มครึ่ง ปรากฏว่าเช้าวันอังคารก็ตื่นตี 5 สิคะ ตื่นมาทำบ้าอะไรเนี่ย

คืนวันอังคารง่วงนอนเร็วอีก ยืดไปเกือบสี่ทุ่มปิดไฟนอน หลับไปได้ยินเสียงเพลงดัง นึกว่าเช้าแล้ว ที่ไหนได้ อีผับเพิ่งเริ่มเล่นดนตรี ไงล่ะนอนต่อ ได้ยินไก่ขันแล้ว เช้าแล้วเหอะน่า บ้าจังไม่สว่างอีกแล้ว หยิบนาฬิกามาดู ตีห้าอีกแล้ว

คืนวันพุธ เอาวะ ยืดเวลานอนไปอีกเป็นสี่ทุ่มกว่าๆ เพื่อจะได้ตื่นสายได้ ไม่มีสอน ที่ไหนได้ หนักกว่าเก่า ฝันว่าฝนตกหนัก ปวดฉี่กำลังจะไปเข้าห้องน้ำแล้ว นึกขึ้นได้ปวดฉี่จริงๆ นี่หว่า ลุกไปฉี่ดีกว่า แล้วค่อยมานอนต่อ แต่...ไม่หลับแล้วจ้า อีไก่ขันอีกแล้ว หยิบนาฬิกามาดู ตี 4 ครึ่ง อีบ้าาาาาาา

ทำไมเป็นงี้อ่ะ แก่หนักขนาดนี้แล้วเหรอ หรือกำลังจะเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆ แล้ว เราไม่อยากง่วงตอนกลางวัน เราอยากสดชื่นทั้งวัน แต่เราก็คิดว่าเรานอนพอแล้ว เพราะมันตื่นเองอัตโนมัติ เสมือนว่านอนพอแล้ว

ทำไงให้นอนตื่นสายกว่านี้ดี สักหกโมงก็ยังดี อย่างน้อยให้ฟ้าสว่างหน่อยเหอะ เพราะตื่นมาไม่รู้จะทำไร เราไม่ใช่คนกรุงเทพฯ ไม่ต้องรีบร้อน จะไปออกกำลังกายก็ขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อผ้า จะออกไปหาข้าวกิน เขาก็ยังไม่ขาย

ยังไม่อยากแก่ ยังไม่พร้อม รออีกแป๊บได้มั้ย เศร้า...