เป็นคนที่ไม่ชอบสงกรานต์คนหนึ่งในโลกก็ว่าได้ เพราะไม่เคยกลับบ้านช่วงเทศกาล ไม่ชอบความแออัด แล้วโควิดมาแบบนี้ก็ไม่รู้จะไปไหนได้ นอกจากอยู่กับที่ ปีนี้จึงเลือกอยู่กับที่คือมหาสารคาม เงียบแต่ไม่มาก ยังพอมีรถรามากกว่าปีที่เคยอยู่

ส่วนอาหารการกินนั้นไม่ต้องพูดถึง แทบจะไม่มีร้านเปิด ต้องซื้ออาหารตุนไว้ หรือพึ่งเซเว่นแต่เบื่อมาก เพราะกินมาทุกอย่างแล้ว ไม่มีอะไรใหม่ วันนี้กินพิซซ่าเซเว่นอยากจะทิ้งถ้าไม่หิว เพราะแข็งเป๊ก

ที่สิ่งที่ช่วยฆ่าเวลาได้มีทั้งตัดคลิปพอดแคสต์ รีไรท์บทความ แก้นิยายนิดหน่อย และที่สำคัญคือ แชทถามเรื่องอาหารเสริม เบต้า กลูแคนที่มันขึ้นโฆษณาในเฟซบุ๊ก สองยี่ห้อ แต่ยี่ห้อแรกตอบไวกว่าเราเลยโอนไวกว่า (แพงกว่าด้วย) ทางเลือกชีวิตเราน้อยลงแล้ว ก็ลองดูไม่มีอะไรจะเสีย นอกจากเสียชีวิต เสียเวลา เสียใจ ก็เสียเงินด้วยเลยแล้วกัน จ่ายไปสองพัน ถูกกว่ายี่ห้อที่หมอจีนแนะนำ นั่นขายตรง ซื้อไม่ไหว

ยี่ห้อที่สองกว่าจะตอบ แล้วให้คนโทรมาด้วย แต่ข้อมูลของสองยี่ห้อไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ แล้วแต่ว่าจะเชื่อใคร

เมื่อวานจิตตก นอนหลับๆ ตื่นๆ วันนี้ก็ง่วงมาก แต่ก็ดูชีวิตมีความหวังมากขึ้น ไม่กลัวตาย แต่กลัวเจ็บ กลัวทรมาน กลัวนมพัง แล้วยังไม่ตาย ความรู้สึกดีขึ้นมา 10% จากเมื่อวาน

ถือว่าวันนี้ผ่านไปได้อีกหนึ่งวันแบบไม่ทรมานมาก ถ้าไม่ง่วงพรุ่งนี้จะไปทำงานนอกห้องแล้ว อยู่ห้องร้อนเกินไป