สมเป็นวันผู้สูงอายุจริงๆ เลยเรา

ใช้ชีวิตแบบผู้สูงอายุโดยแท้ คือไม่ออกไปไหนเลย จริงๆ ทุกๆ ปีก็ไม่ได้ออกไปไหนอยู่แล้ว ทีนี้ทำไรล่ะ นอกจากนอนสิคะ มันจะง่วงกลางวันอะไรทุกวันขนาดนี้ ในอดีตตอนเราเป็นวัยรุ่น ถ้าเรานอนกลางวันแม่จะด่าแต่พอทุกวันนี้เหรอ ถ้าเราบ่นว่าง่วง แม่จะบอกว่า "นอนตะ" คือแกจะบังคับให้นอนกลางวันเหมือนเข้าใจชีวิตที่แก่ลงมากขึ้น 555

และวันนี้เราก็นอนจริงๆ นั่นแหละ คนแก่ต้องนอนกลางวันนะ วาดรูปอยู่ดีๆ ง่วงเป็นบ้าเลย ก่อนนอนก็หยิบการ์ตูนมาอ่านสักหน่อย อ่านไปอ่านมา อ้าว นี่เราอ่านแล้วนี่หว่า ประสาทป่าวเนี่ย อ่านซ้ำก็ไม่รู้ กว่าจะรู้ก็อ่านเกือบจบแล้ว ไม่แก่ก็ไม่รู้เรียกว่าไรแล้วล่ะ แต่นอนไม่ถึงชม.หรอก กลัวกลางคืนจะไม่หลับอีก

ตอนเย็นออกไปหน้าปากซอยคิดว่าต้องมีคนเล่นสงกรานต์กันเยอะแน่ๆ แต่ผิดคาด แทบไม่มีเลย ไม่มีรถกระบะมาวิ่งผ่านสักคัน ส่วนคนสาดก็เหลืออยู่สองจุด จากปีก่อนๆ สี่ห้าจุด ถามแม่ค้าส้มตำ แกว่ากฎหมายเข้มงวดเกิน คนเลยเบื่อไม่อยากเล่น เช่นเดียวกับคนที่เล่นอยู่ข้างๆ ร้านส้มตำก็ยืนยัน เอ่อ...ว่าแต่ว่าคนอื่นเขาก็เสื้อเปียกบ้างนะ แต่เราไม่ยักกะเปียกสักหยด

นี่มันใช่แล้วใช่มั้ย???
สวัสดีวันผู้สูงอายุค่ะ