หลังจากไปยลโฉมดอกทองกวาวหรือดอกจานซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของหน้าร้อนแล้ว ก็เข้าใจว่ามหาสารคามกำลังจะเข้าสู่หน้าร้อนเสียที

จู่ๆ ขณะที่เรากำลังเขียน blog อยู่นี้ ได้ยินเสียงลมหวือๆ ผ่านมาทางระเบียง ผ้าม่านกระพือ สัมผัสได้ถึงความเย็นคล้ายลมหนาว นี่อย่าบอกนะว่า มันจะกลับมาอีกแล้ว เราควรจะดีใจหรือเสียใจดี

ใจหนึ่งก็เสียใจ เพราะซักเสื้อหนาว ถุงเท้า เก็บเข้าตู้หมดแล้ว ไม่อยากจะเอามาใช้อีกแล้ว

อีกใจหนึ่งก็ดีใจเพราะยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย หรือนี่จะเป็นการเปิดโอกาสให้เราได้ไปเที่ยวส่งท้ายปลายหนาว

ยังไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางคือที่ใด แต่ก็มีความหวังว่าจะได้สวมหมวกใบนี้---หมวกที่แม่ของน้องที่ทำงานถักให้ด้วยน้ำใจ ให้วันที่มหาสารคามหนาวเป็นวันสุดท้ายพอดี