หลายคนเมื่อใกล้จะเกษียณจากงานประจำ

มักจะลาพักช่วงสองสัปดาห์สุดท้ายของปี

เมื่อต้นปีนี้ จขบ.ก็วางแผนไว้อย่างนั้น 

เวลาผ่านไปไม่นาน ต้องปรับแผนใหม่ 

เมื่อมิตรภาพและความรักส่องประกายอยู่ทั่วไป

แปรเปลี่ยนเป็นนามธรรมที่งดงามอยู่ภายใน

สงสัยตัวเองว่าความรู้สึกนี้มีทีมาที่ไปอย่างไร

จึงยืดเวลาทำงานออกไป เพื่อหาคำตอบถึงความรู้สึกนั้น

ช่วงเวลที่แสนสั้นนั้น ก็เกิดแรงบันดาลใจ

อยากวาดภาพให้หลายคนที่มีวงโคจรหมุ่นวนไปตามกัน

ดูแลกันมายาวนาน ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากกว่าอยู่กับครอบครัว

และคนที่มีวงโคจรเหมือนดาวหาง สว่างใส

เฉียดใกล้เข้ามาในระยะเวลาสั้นๆ ชวนเฝ้ามองและติดตาม

ก่อนที่ดาวหางดวงนั้นจะหายไปในดาราจักรอันไกลโพ้น