bloggang.com mainmenu search
เมื่อเขาไปร้านเครื่องเขียน

มักเดินตรงไปมุมหนึ่งที่คุ้นเคย

มุนนั้นมีสีน้ำมันยี่ห้อหนึ่งให้เลือก

สียี่ห้อนี้ขายได้เฉพาะศิลปินระดับชาติ

มีน้อยคนที่จะซื้อมาวาดเล่น

ทุกครั้งที่เขาเห็น

สีก็มักจะอยู่เท่าเดิม

ราวกับว่าพวกมันรอเขาคนเดียว

เขายังจงรักภักดีกับสียี่ห้อนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

คุณภาพของมันไม่สดแบบสุดๆ

แต่สวยอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อลองใช้มันแล้วจึงติดใจ

วันหนึ่ง เขาขาดสีสีหนึ่ง

จึงแวะไที่ที่ร้านนี้อีกครั้ง

เว้นระยะมานานจากครั้งก่อน

เขาไม่ใช่วัยหนุ่มที่คล่องแคล่วอีกแล้ว

ไม่แน่ใจว่าคนขายจะจำได้หรือไม่

เขาเผลอไปเปิดฝาหลอดดูสีข้างใน

ทันใดนั้น ได้ยินเสียงเจ้าของร้านที่ยืนประกบอยู่

เสียงนั้นทำให้เขาชาไปทั้งตัว

"ไม่เปิดฝานะคะ"

ราวกับเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบกินขนมในห้องเรียน

หมดกัน...ศิลปินหญ่าย...
Create Date :20 กุมภาพันธ์ 2559 Last Update :21 กุมภาพันธ์ 2559 13:16:23 น. Counter : 1336 Pageviews. Comments :25