โทร.ไปบอกแม่อีหนูว่า มื้อเย็นวันนี้อยากกินผักสด

ไม่รอช้า เธอทั้งถอน ทั้งทึ้ง ผักริมรั้วมาหลายกำมือ

นับรวมได้ถึง 7 อย่าง หากกินเปล่าๆ ดิบๆ คงเหม็นเขียว

ต้องมีแกงเผ็ดนำร่องไปพร้อมกัน หรือน้ำพริกสักถ้วย

มื้อนี้ ได้รับเอ็นไซม์จากผักดิบเต็มๆ

ผักหลังบ้าน ยังมีอีกหลาอย่างที่ไม่ได้เก็บมา เอาไว้เวียนในวันหลัง

เช่น ใบขี้เหล็ก, ใบมะกรูดอ่อน, ดอกกระชาย, ใบชะอม, ยอดมะขาม, มะเขือพวง...

จำไม่ได้ว่าสรรพคุณแต่ละอย่างเป็นอย่างไร

จึงขอกินแบบเหวี่ยงแห


เมื่อท้องอิ่ม ผมหลับตานึกย้อนไปก่อนที่มนุษย์จะจุดไฟได้เอง

และก่อนที่จะหุง ต้ม ปิ้ง ย่างเป็น

รากเหง้าของสัตว์กินพืช ผลไม้ ไข่และแมลงอย่างพวกเรา

ที่มีลำใส้เล็กยาวกว่าสัตว์กินเนื้อหลายช่วงตัว

กระเพาะอาหารไม่ได้ใช้สำหรับย่อยเนื้ออย่างพวกสัตว์กินเนื้อ

ไม่มีเขี้ยว กินน้ำโดยการดูด ไม่ใช้ลิ้นเลียน้ำตวัดเข้าปาก

เมื่อได้สารอาหารที่จำเป็นต่อสมองจากหอยที่จับได้ง่ายๆ ทำให้สมองพัฒนา

บ้างก็ว่า เมื่อมนุษย์ได้ฟอสฟอรัสจากเนื้อย่าง สมองก็ฉลาดกว่าสัตว์ที่มีแต่สัญชาตญาณ

ผมลืมตาตื่น โอ้...นี่เราผ่านจุดนั้นมากี่แสนปีแล้วนี่ ยุคที่ผักคือยา

Diarist Blog



ยอดกระถิน



ใบมันปู



ยอดมะยม



ใบพาโหม



ใบยอ



ยอดตำลึง



ดอกแค