และหากว่าคุณขาดแรงงานแม่บ้าน หรือมีแม่บ้านจำนวนน้อย แล้ว การพัฒนาฝีมือ ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง
แต่อยากให้กลับมาดูการบริหารจัดการห้องพักในโรงแรมหน่อยไหม หน้าที่ในโรงแรมในการบริหารจัดการห้องพัก คือ พนักงานต้อนรับ รีเชฟชั่น รูมดิวิชั่น เป็นต้น ถ้าหาก พนักงานตำแหน่งนี้ ด้อยประสบการณ์ หรือขาดผู้ฝึก และไม่เข้าใจในงานส่วนหลังบ้าน (แผนกแม่บ้าน) และไม่ได้พยายามทำความเข้าใจ เปรียบได้ เหมือนผู้หญิงที่แต่งหน้าอย่างสวย แต่ลืมแต่งตัว คนคนนั้น ก็ขี้เหร่ได้เหมือนกัน ฉะนั้น แผนกแม่บ้าน กับพนักงานส่วนหน้า หน้าที่แทบจะแยกกันไม่ออกเลยทีเดียว หากคุณขายห้องพัก แต่ไม่รู้จักห้องพัก ไม่รู้รายละเอียดของห้อง ว่าบรรยากาศ รูป กลิ่น เสียง วิว โลเคชั่น อย่างถ้วนถี่ ไม่รู้จักการทำงาน จังหวะ เวลา การทำงานของแม่บ้าน แม้แต่การโทรศัพท์ไปหาแม่บ้าน หรือการติดต่อแม่บ้านขณะทำห้อง อาจขัดจังหวะการทำงานของแม่บ้านได้เหมือนกัน การเร่งห้องเพื่อให้ได้ตามลูกค้าต้องการ หรือการขายห้องซ้ำ สำหรับห้องที่ มีวิวทิวทัศน์ดีๆ จนห้อง ช้ำ หรือโทรม ขาดการดูแล และปรับปรุง ก็ทำให้ลูกค้าเสียความรู้สึกได้เหมือนกัน ส่วนห้องที่ ทิวทัศน์ไม่สวย ก็ไม่ได้ใช้ ทิ้งห้องไว้เปล่าๆ แม่บ้านก็ไม่มีเวลามาดูแล เพราะมัวแต่ ไปเร่งทำห้องที่ขายดี ห้องที่ทิ้งไว้ ก็เสียไปด้วยเพราะขาดการดูแล 

       การจัดการห้องพักเพียงเพื่อให้มันผ่านๆ ไป  หากพนักงานส่วนหน้าขาดซึ่งความรู้ความเข้าใจในงานรอบด้านของโรงแรมแล้ว ขาดความละเอียดอ่อนทั้งงานเบื้องหน้า และเบื้องหลัง ความผิดพลาดของ งานส่วนหน้า ทำให้กระทบกระเทือน ทั้งงานภายในและ ภายนอก(ลูกค้า) เพราะ พนักงานส่วนหน้า เป็นศูนย์กลางของโรงแรม เป็นส่วนสำคัญ ที่ควบคุม และครอบคลุม ทุกแผนกในโรงแรม เปรียบเสมือน เกมฟุตบอลหากศูนย์ หน้า เราไม่ฝึกลงซ้อมเพิ่มพูนความรู้ ในสนามกับผู้เล่นในส่วนอื่น เอาแต่ยิงประตูอย่างเดียว โดยไม่มองกองหลัง นึกภาพดูสิ ว่าเกมนี้ จะเป็นอย่างไร

    หากพนักงานส่วนหน้า มีความสามารถทั้งรุก และรับ บริหารการจัดการห้องได้อย่าง มีประสิทธิภาพ ก็สามารถ ลดแรงงานแม่บ้านได้เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องมี แรงงานแม่บ้าน มากมายก็ได้