คนส่วนใหญ่เลือกเรียนกับสิ่งง่ายๆ พอทำได้แล้วก็ยึดเอาสิ่ง นั้น ไม่ยอมเรียนรู้การเปลี่ยนแปลง ยอมที่จะอยู่นิ่ง ๆ อยู่กับที่ ในสิ่งที่ตัวเองทำได้แล้ว ไม่เกิดการเรียนรู้ แต่จะอยู่ที่เดิม หากยึดสิ่งนั้นไปนานๆก็จะเกิดทุกข์ ทุกจากความเบื่อหน่าย ทุกข์จากการอยู่ที่เดิมๆ ทุกข์เพราะอยากได้ อยากมี อยากเห็น และอยากเป็น อย่างคนอื่น แต่กลับไม่ยอมเรียนรู้ พัฒนาตัวเอง ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง เพราะมันยาก. หากเขายึดของง่าย และความเคยชินเป็นที่พึ่งเสียแล้ว ก็ยากที่เจริญทั้งสติปัญญาทั้ง ทางโลกและทางธรรม

สิ่งที่ทำให้คนเจริญปัญญาได้ คือการเรียนรู้และ ไม่จมปลักอยู่กับหลักการ ยอมรับและเรียนรู้การเปลี่ยนแปลง เรียนรู้กับสิ่งที่ไม่แน่นอน และไม่ยึดติดกับสิ่งทีรู้ ยอมรับการเปลี่ยนแปลง ไม่อยู่นิ่ง
ยากกว่าเรียนรู้กับสิ่งที่แน่นอน ดังนั้นจึงมีคนส่วนน้อยที่ มีทุกข์น้อย
คนส่วนใหญ่ที่อยากได้อยากมีกับความง่ายๆ ความสบาย เพียงชั่วครู่และยึดติดกับสิ่งนั้น ก็จะจมปลักกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่าแน่แล้ว แต่มีความอยากพ้นจากหลักที่ตัวเองยึด ยิ่งยึดก็ยิ่งทุกข์.
การยิดติดกับความเคยชิน เดิมๆเพราะมันสบาย ไม่ต้องคิดมาก. ไม่ต้องทำมาก แต่หารู้ไม่ว่ามันทำให้เราจมลงและจมลง
สิ่งใดๆในโลกล้วนอนิจจัง มนุษย์ยึดติดกับสิ่งที่ไม่เที่ยง จึงเกิดทุกข์
ครูออย.