อ่านตอนแรก / อ่านตอนก่อนหน้า / อ่านตอนถัดไป
ยามบ่ายเสร็จจากล่องเรือชมแม่น้ำทูโบน พวกเราก็เดินกันกลับมาโรงแรมมินกวางเพื่อย้ายของและย้ายห้องเพราะทางโรงแรมบอกว่าห้องใหญ่ที่ให้เราเมื่อคืนวันนี้จะมีกรุ๊ปทัวร์มาลงเราต้องย้ายไปห้องเล็กกว่า ซึ่งเป็นเงื่อนไขที่ตกลงตั้งแต่ตอนเข้าพักเมื่อวาน

ก่อนกลับโรงแรม แวะกินเฉาก๊วยข้างทาง

แต่เจ้ากรรมทางโรงแรมให้เราย้ายไปชั้น 5 ชั้นดาดฟ้า ห้องเล็กมากเตียงก็แคบ อย่างไรก็ตามหลังจากปรึกษากันสักพักก็ตกลงพักต่อที่โรงแรมนี้ พวกเราขี้เกียจเดินหาโรงแรมใหม่แล้วครับ เหนื่อยมากและอยากจะรีบไปชายทะเลฮอยอันด้วย

แผนที่บางแผ่นบอกว่าชายทะเลอยู่ห่างออกไป 2 กิโล แต่บางอันบอกว่า 6 กิโล มันอย่างไรกันแน่ แต่ไม่เป็นไร จะ 6 หรือจะ 2 ก็เช่ารถจักรยานขี่ไปดีกว่า พอขี่ไปเรื่อยๆ เราก็มั่นใจว่ามันต้อง 6 กิโลเมตรไม่ใช่ 2 กิโลอย่างแน่นอน

เมื่อไปถึงชายทะเลเอารถไปจอดตรงที่รับจอดรถ เดินลุยลงไปถึงชายหาด โอ้ ชายหาดยาวมากๆ ช่วงที่ไปแดดขมุกขมัวไม่สวยนัก


ชายหาดยาวมากๆ

มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมานอนเล่นอาบแดดกันริมหาด มีเสื่อให้เช่า มีขายเบียร์ให้จิบ ว่าแล้วพวกเราเลยนั่งเสื่อจิบเบียร์ ดูบรรยากาศชายหาด ดูสาวฝรั่งเล่นจานร่อน เฮ้อ ช่างสุขสมอารมณ์ดี

สาวๆ เล่นจานร่อนน่าสนุกดีแท้

ได้เวลาบ่ายคล้อย เย็นย่ำ ก็เรียกเช็คบิล แม่ค้าหน้าเลือดก็ออกลวดลาย ตอนแรกก่อนสั่งบอกเราว่า เบียร์ขวดละ 8000 ด่อง ตอนคิดเงินมาคิดเรา 12000 ด่อง คุณตึกออกแรงเถียงอยู่สักพัก ผมเห็นว่าไม่ได้ความเสียอารมณ์ป่าวๆ จ่ายให้เขาไปเถอะ... ตรงนี้ละครับเสน่ห์ของการจับจ่ายกินอยู่ที่เวียดนาม เราต้องพร้อมที่จะถูกโก่งราคาเอาดื้อๆ

ทั้งคนเวียตและชาวต่างชาตินั่งเสื่อจิบเบียร์ริมหาด แต่ถ้าท่านเป็นชาวต่างชาติระวังจะถูกโก่งราคาเอาดื่อๆ

ขี่จักรยานข้ามคลอง ดวงอาทิตย์กำลังจะลาจาก มีคนแจวเรือผ่านมาพอดี องค์ประกอบภาพสวย ว่าแล้วต้องหยุดรถถ่ายภาพกันหน่อย

เย็นย่ำแล้วกลับกันเถอะ

ตะวันกำลังจะลับฟ้า คนกำลังแจวเรือกลับบ้าน


ท้องทุ่งนาริมทาง ยามตะวันจะลับฟ้า


ป้ายจราจร คงจะบอกว่าอย่าใจลอยข้ามถนนไวๆ หน่อยนะ


ป้ายจราจรอันนี้หมายถึงอะไรก็ไม่รู้

เย็นนั้นก็หาซื้อตั๋วรถกลับเว้ เพื่อกลับไปนอนพักที่เว้อีกหนึ่งคืน และเพื่อเที่ยวชมนครจักรพรรดิที่เรายังไม่ได้แวะเข้าชม

หลังอาหารเย็นพวกเรากลับไปพักผ่อนที่ห้องรังหนูโรงแรมมินกวาง คืนนั้นผมรู้สึกมีอาการไม่ค่อยสบายตัวนัก แต่เมื่อหลับก็หลับยาวรวดเดียวถึงเช้าเลย

เช้าวันรุ่งขึ้นเราขนของลงเช็คเอ้าท์ ทางโรงแรมคิดค่าห้องแพงกว่าที่ตกลงกันไว้ในตอนแรก ตอนเข้าพัก เราพักห้องใหญ่เขาคิดเรา 14 เหรียญต่อคืน แล้วเราจะต้องย้ายไปห้องเล็ก 1 คืน ตอนแรกเขาบอกว่าคิดห้องเล็กคืนละ 12 เหรียญ พวกเราต่อรองจนได้ราคาที่ 10 เหรียญ แต่ตอนเช็คเอาท์เขากลับมาคิดราคาห้องเล็ก 12 เหรียญ พูดกันอย่างไรก็ไม่เข้าใจไม่อยากเชื่อว่าโรงแรมมินกวางจะทำกับคนไทยตัวเล็กๆ อย่างพวกเราได้ลงคอ โกงกันดื้อๆ แบบนี้... ทำเอาพวกเราเซ็งเลยครับ แต่ช่างเถอะเอาเป็นว่าถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ใครที่ไปฮอยอันก็อย่าไปพักที่โรงแรมนี้ก็แล้วกันนะ

อย่างว่าละครับ พ่อค้าแม่ขาย และโรงแรมเล็กๆ ที่เวียตนามมักจะเห็นนักท่องเที่ยวเป็นหมูให้ขบเคี้ยวซะจริงๆ ช่างไม่กลัวเสียภาพพจน์กันเลย


วันนี้เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วจะมาเล่าเรื่องนครจักรพรรดิให้ฟังวันหลัง

อ่านตอนแรก / อ่านตอนก่อนหน้า / อ่านตอนถัดไป