พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบปัญหาปิงคลโกจฉพราหมณ์ โดยการอุปมาผู้ต้องการแก่นไม้ว่า บุคคลผู้มีความต้องการแก่นไม้ แต่ไปเอากิ่งไม้ สะเก็ดไม้ เปลือกไม้ กระพี้ไม้แทน แล้วถือไปโดยคิดว่า นั้นคือแก่นไม้ บุรุษผู้มีจักษุย่อมรู้ว่า บุคคลผู้นี้ยังทำกิจของตนไม่สำเร็จ

เปรียบเหมือนผู้ละเรือนออกบวช แต่คิดว่า ลาภสักการะ ศีล สมาธิ หรือญาณทัสสนะ นี้มีแล้วก็สำเร็จกิจของตน ไม่ยังฉันทะให้เกิด ไม่พยายามต่อ ยกตนข่มผู้อื่นว่า ทำไม่ได้เช่นตน เหล่านี้คือผู้ที่ยังอยู่ที่กิ่ง ที่สะเก็ด ที่เปลือก ที่กระพี้ ยังไม่ถึงแก่นของพระธรรม

แล้วพระองค์ตรัสต่อไปว่า ภิกษุที่ทำถึงที่สุดของพรหมจรรย์ จึงเรียกว่า พอแก่นแล้ว และรู้ด้วยว่า นี้แหละคือแก่นที่แท้จริง

ที่มา : หนังสือดรรชนีธรรม ฉบับมงคลสูตร(รวมเล่ม)
ม.มู. โอปัมมวรรค มก. 18/558, มจ. 12/348, ปส. 18/206
ขอขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของภาพ

" อุปมาผู้ต้องการแก่นไม้ "
dmc.tv ธรรมะและเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้คุณเป็นสุขใจได้ตลอดเวลา
https://www.facebook.com/dmc072