โดย : พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ



คำถาม: อยากทราบว่าพระเทวทัตผูกเวรกับพระพุทธเจ้าของเราได้อย่างไรคะ

พระอาจารย์ : ตั้งแต่ชาติแรกที่ผูกเวรกันคือเป็นพ่อค้าเร่ทั้งคู่ พ่อค้าเร่เทวทัตก็ได้เดินเร่ขายของไปเจอยายหลานคู่หนึ่งซึ่งเป็นผู้ดีตกยากเลยเอาของเก่ามาขาย คือถาด จริงๆแล้วเป็นถาดทองคำแต่มันหมองจนดูไม่รู้ว่าเป็นทองคำแล้ว พ่อค้าเทวทัตได้รับมาแล้วรู้ได้ทันทีว่านี่คือทองคำ เพราะมันหนัก ทองคำหนักกว่าน้ำถึง 19 เท่า หนักกว่าเหล็ก หนักกว่าตะกั่ว หนักกว่าโลหะอื่นทั้งนั้น พอแอบเอาเข็มกรีดดูก็เห็นประกายทองจึงมั่นใจว่าใช่แน่นอนแต่อยากได้กำไรเยอะๆ จึงบอกว่า ‘นี่มันเป็นถาดเก่าๆ ไม่มีค่า ไม่เอาหรอก’ แล้วยื่นถาดคืนคิดไว้ว่าอีกสักพักค่อยแกล้งทำเป็นรับซื้อเพื่อจะได้แลกของน้อยๆ แต่พอคล้อยหลังพ่อค้าเทวทัตไปพ่อค้าพระโพธิสัตว์ก็มาถึง ยายหลานก็รีบนำถาดมาแลกของพระโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์รู้ว่าเป็นถาดทองคำจึงบอกไปตรงๆ ว่า ‘นี่เป็นถาดทองคำ ของทั้งหมดที่เอาติดตัวมามีค่าไม่พอจะแลกกับถาดใบนี้หรอก’ ยายหลานก็ดีใจบอกไปว่า ‘มีของทั้งหมดก็เอามาเถิด ได้แค่นั้นก็ดีใจมากแล้ว’ พระโพธิสัตว์จึงยกของที่มีทั้งหมดให้แก่ยายหลานแล้วเอาถาดทองคำกลับไป


      พอเทวทัตย้อนกลับมาจะมาแลกถาดเมื่อรู้ว่ายายหลานแลกของไปแล้ว แทนที่จะอายตัวเองว่าโลภมากลาภหายแต่กลับโกรธพ่อค้าพระโพธิสัตว์ที่มาเอาลาภของตนเองไปจึงวิ่งไล่ตามไปถึงแม่น้ำ พ่อค้าพระโพธิสัตว์ข้ามแม่น้ำไปแล้ว ตามไม่ทัน ก็แค้นมากที่ขาดลาภก้อนใหญ่ไป จึงคว้าเอาฝุ่นผงดินริมแม่น้ำขว้างตามไปบอกว่าจะขอตามจองเวรทุกชาติเหมือนกับจำนวนเม็ดฝุ่นที่ขว้างออกไปแล้วก็ขาดใจตาย ผูกเวรชาติแรกอย่างนี้ จึงตามจองเวรพระพุทธเจ้ามาทุกภพทุกชาติแล้วก็ต้องรับบาปกรรมไปมากมาย ไม่คุ้มเลยจริงๆ พวกเราอย่าไปจองเวรใครเข้าโดยเฉพาะกับผู้ที่มีคุณธรรมสูง เป็นเรื่องที่อันตรายน่ากลัวมากๆ เจริญพร



รับชมวิดีโอ




ขอบคุณพิเศษ DMC.TV