ยี่ร้อยพลอยโกสินทร์ _ บทที่ ๙ (๒) คุณหญิง


บทที่ ๙ คุณหญิง

(พ.ศ. ๒๕๔๐)

ส่วนที่สอง

      พอได้เวลางานเลี้ยงเลิกผู้ร่วมงานส่วนใหญ่ทยอยกันกลับบ้านและเจ้าหน้าที่จัดงานต่างทยอยช่วยกันส่งแขกส่วนคุณหญิงโสเมื่อส่งแขกคนสำคัญเรียยร้อยก็ตามเป็นเพื่อนคุณหญิงช้อยเข้าไปด้านหลังเวทีช่วยคุณหนูเจนที่กำลังเก็บเครื่องแต่งตัวและเตรียมกลับกับคุณแม่

      “เจนเสร็จพอดีเลยค่ะคุณแม่” คุณหนูเจนบอกคุณแม่

      “ลูกทำให้ดีมากๆ จ้ะ” คุณหญิงช้อยกล่าวชมและกอดลูกสาวที่รัก

      “วันนี้คุณหลานเจนเต้นบัลเลต์ได้งามมาก สวยเด่นที่สุดในงานเลยค่ะ”คุณหญิงโสรีบออกปากชมคุณหนูเจนหญิงสาวผู้เพียบพร้อมที่เธอหมายมั่นปั้นมือจะได้มาเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต

     “คุณน้าชมแบบนี้เจนก็ตัวลอยพอดีสิคะ” คุณหนูเจนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

     “แต่เสียดายที่วันนี้ตาเอกติดไปต่างออกค่ายจังหวัดกับที่โรงเรียนเลยไม่ได้มางานดูโชว์สวย ๆ เลย”คุณหญิงโสแกล้งเปรยถึงลูกชายเพื่อดูอาการของคุณหนูเจน

     “เจนก็ว่า...จะถามถึงพี่เอกอยู่เหมือนกันหละคะ มัวแต่พะวงกับการแสดง”คุณหนูเจนตอบช้า ๆ ด้วยอาการเขินเพราะเธอเองก็แอบชอบเขามาตั้งแต่พบหน้ากันครั้งแรกในงานเลี้ยงของมูลนิธิเมื่อสองปีก่อน

     “ตาเอกรู้ค่ะว่าวันนี้หนูเจนมีแสดงยังบ่นเสียดายกับแม่อยู่หลายรอบ แล้วก็ฝากขอโทษที่มางานเลี้ยงไม่ได้ด้วยค่ะ” คุณหญิงโสกล่าวขอโทษเธอแทนลูกชายพร้อมมอบดอกกุหลาบสีขาวช่อโตให้ “ลูกชายน้าฝากดอกไม้สวย ๆ นี้มาให้ด้วยนะคะ”

     “ขอเป็นกำลังใจให้คุณหนูเจนคิดถึงครับ เอก”คุณหนูเจนเปิดอ่านบนการ์ดที่แนบมากับช่อดอกไม้ แล้วยิ้มแก้มปริและหน้าแดง “ขอบคุณค่ะ” คุณหนูเจนกล่าวขอบคุณสั้น ๆ เพราะดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรอีกทำให้คุณหญิงโสมั่นใจว่าดอกไม้พร้อมข้อความที่เธอหลอกล่อให้ลูกชายเขียนมานั้นสามารถมัดใจลูกสาวคนเก่งของคุณหญิงช้อยได้สำเร็จ

     “ช้อยต้องขอบคุณคุณหญิงโสมากเลยนะคะที่ช่วยเป็นธุระให้ทุกอย่างทำให้งานวันนี้สมบูรณ์แบบ แถมยังมีดอกไม้มาเซอร์ไพรส์หนูเจนด้วย” คุณหญิงช้อยกล่าวขอบคุณคุณหญิงโสในฐานะเพื่อนอย่างจริงใจ

     “งานนี้เป็นหน้าที่อยู่แล้วค่ะโสยินดีอย่างยิ่งที่ได้ทำงานเพื่อสังคมร่วมกับคุณหญิงค่ะ”คุณหญิงโสรีบกล่าวถ่อมตัว

              จากนั้นคุณหญิงโสจึงเดินไปส่งคุณหญิงช้อยกับลูกสาวที่ด้านหน้าลานจอดรถด้วยตัวเองก่อนที่จะเรียกให้คนขับรถส่วนตัวเธอขับรถยนต์คันสุดหรูมารับเธอที่หน้างานเลี้ยงและกลับไปยังคฤหาสน์หลังงามโดยวันนี้เธอถึงบ้านตอนใกล้เที่ยงคืนแล้วแต่คุณเกียรติสามีผู้แสนดีนั้นยังรออยู่ที่ห้องโถงด้วยความเป็นห่วงและโผเข้ากอดภรรยาทันทีที่เจอหน้า

      “หอมทีสิที่รัก” คุณเกียรติหยอกเย้าภรรยา

      “โสรู้สึกผิดจังเลยค่ะที่ทำให้คุณต้องรออีกแล้ว” คุณโสรีบกล่าวขอโทษสามี

      “ผมเต็มใจเสมอขึ้นนอนกันเถอะ” คุณเกียรติพูดทีเล่นทีจริงแล้วก็หอมเธอเข้าที่แก้ม

     “ค่ะยังไงขอโสอาบน้ำก่อนนะคะคุณพี่” คุณโสส่งยิ้มหวาน

     “ครับผมคุณหญิงโสผู้เลอโฉม” คุณเกียรติยังพูดต่อแล้วเข้าสวมกอด

     “อดใจก่อนค่ะคุณพี่เดี๋ยวเด็ก ๆ ในบ้านมาเจอเข้าจะไม่งาม”คุณโสบอกสามีพร้อมหันมองซ้ายขวาเพราะไม่อยากให้คนงานในบ้านมาเห็นผู้เป็นนายทำกริยารุ่มร่าม “ขึ้นกันดีกว่าค่ะ” เธอยิ้มหวานขึ้นอีก

              จากนั้นคุณเกียรติก็เดินกุมมือภรรยาและพาเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนชั้นบนของคฤหาสน์หรูซึ่งตลอดหลายปีที่ผ่านมาคุณโสได้ทำหน้าที่ของภรรยาอย่างไม่เคยขาดตกบกพร่องทำให้เธอเป็นที่รักใคร่ของสามีมาโดยตลอดแม้เขากับเธอจะไม่สามารถมีลูกด้วยกันได้ก็ตามแล้วคืนนี้เป็นอีกคืนที่ทั้งคู่อยู่เคียงข้างกันอย่างมีความดื่มด่ำ จนถึงรุ่งเช้าของวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทั้งครอบครัวได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่มและได้มีเวลากับลูกๆ อยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุข ก่อนที่จะต้องกลับไปเล่นบทบาทเป็นผู้บริหารในฐานะเจ้าของบริษัท

             เมื่อถึงเช้าวันแรกของสัปดาห์ที่คุณหญิงโสและทุกคนจะต้องไปลุยงานต่อ โดยวันนี้เป็นวันทำงานต้นเดือนที่ทางบริษัทนัดประชุมประจำเดือนรวมของทุกฝ่ายเพื่อติดตามความคืบหน้าการดำเนินการของแต่ละส่วนงานจึงเป็นหน้าที่ของผู้จัดการและหัวหน้างานที่ต้องจัดทำรายงานมานำเสนอในที่ประชุมดังนั้นทุกคนจึงต้องเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีก่อนที่เจ้านายทั้งสองจะมาถึงที่ประชุมนอกจากนี้แต่ละคนจะต้องส่งรายงานให้เลขาฯรวบรวมก่อนถึงวันประชุมอย่างน้อยหนึ่งวันซึ่งทั้งคุณเกียรติและคุณหญิงโสนั้นจะอ่านข้อมูลที่ได้รับมาเป็นอย่างดีก่อนเข้าประชุมทำให้พนักงานทุกคนต้องขยันทำการบ้านมาให้มากขึ้นเป็นสองเท่าเพื่อให้ได้ตอบในทุกข้อสงสัยที่ถูกซักถามอย่างตรงประเด็น

                ครั้งนี้คุณเกียรติและคุณหญิงโสเดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกันประมาณห้านาทีก่อนเวลานัดหมายซึ่งผู้เข้าร่วมประชุมเกือบทุกคนที่นั่งกันเรียบร้อยเพื่อเตรียมการประชุมต่างพากันลุกขึ้นยืนสวัสดีและทักทายเจ้านายก่อนจะกลับเข้าประจำที่ตามเดิม

      “นายใหญ่กับคุณหญิงจะรับกาแฟเลยไหมค่ะ” มลเลขานุการของทั้งคู่เดินเข้ามาถามนายอย่างเคย

      “จ้ะกาแฟเหมือนเดิมสองที่” คุณหญิงโสรวบตอบสั้น ๆ แทนสามีด้วยแต่ทำให้เลขาคนสนิทที่ช่างเอาอกเอาใจนายรู้ทันทีว่าสองที่นั้นหมายถึงกาแฟเย็นใส่แต่ครีมเทียมสำหรับนายใหญ่และกาแฟร้อนไม่ใส่น้ำตาลสำหรับนายหญิง

              ระหว่างที่มลเตรียมกาแฟเสร็จแล้วและกำลังนำมาเสริฟนั้นทางผู้จัดการอีกสองคนที่เหลือคือคุณดำรงและคุณออยก็เดินเข้าห้องประชุมมาในเวลาไล่เลี่ยกันจากนั้นเมื่อคุณเกียรติสังเกตเห็นว่าทุกคนมาครบในที่ประชุมแล้วเขาจึงเริ่มกล่าวเปิดประชุมตรงกำหนดเวลาเก้าโมงพอดี

      “ได้เวลาแล้วหละเริ่มประชุมได้ ฝ่ายขายรายงานยอดก่อนเลยครับ” คุณเกียรติกล่าว

      “ครับ” คุณยศผู้จัดการฝ่ายขายและการตลาดมือฉมังเดินอย่างมั่นใจไปทางหน้ากระดานของห้องประชุมแล้วจึงนำแผ่นใสที่มีทั้งตารางและกราฟเปรียบเทียบยอดขายที่ทำมาขึ้นวางบนเครื่องฉาย“มาดูยอดขายของเดือนกันยาปีนี้เทียบกับปีที่แล้วปริมาณขายแป้งสาลีทั้งปลีกและส่งรวมทุกผลิตภัณฑ์เรายังรักษาทั้งปริมาณและยอดไว้ได้ใกล้เคียงกับปีที่แล้วคืออยู่ที่ราวห้าพันตันคิดเป็นตัวเลขกลม ๆ อยู่ที่หกสิบล้านบาทแต่ถ้ามาดูเป็นรายไตรมาสจะเห็นได้ว่าตลอดสามไตรมาสที่ผ่านมาสินค้าเราขายได้เพิ่มขึ้นอย่างน้อยห้าเปอร์เซ็นต์ทุกรายการโดยเฉพาะแป้งเกรดเอที่จำหน่ายปลีกนั้น ปริมาณและยอดขยับเพิ่มขึ้นถึงสิบเปอร์เซ็นต์และสำหรับปลายปีช่วงใกล้ปีใหม่ที่โดยปกติจะมียอดการใช้แป้งสูงอยู่แล้วนั้นฝ่ายขายก็กำลังวางแผนการตลาดจะออกโปรโมชั่นของแถมให้กลุ่มร้านเบเกอรี่เพื่อกระตุ้นยอดขายอีกและดึงส่วนแบ่งในตลาดจากคู่แข่งมาด้วยครับ” ยอดขายที่สูงขึ้นของสินค้าที่คุณยศนำเสนอนั้นทำให้คุณเกียรติและคุณโสพอใจอย่างมาก

     “ดีมากไว้ผมจะขอนัดประชุมนอกรอบกับคุณยศและทีมนะครับจะได้วางแผนและลงรายละเอียดเรื่องนี้กัน” คุณเกียรติกล่าวชมทำให้คุณยศได้หน้าอีกตามเคย

     “ได้ครับเดี๋ยวผมขออนุญาตไปต่อในส่วนของปริมาณและยอดขายรายผลิตภัณฑ์เลยนะครับ” คุณยศกล่าวด้วยความนอบน้อม

     “ต่อเลยครับ” คุณเกียรติที่กำลังสนใจรายงานข้อมูลขายอยู่นั้นเร่งให้คุณยศอธิบายต่อทันที

     แล้วคุณยศจึงอธิบายต่อต่อโดยเขาใช้เวลานำเสนอข้อมูลของฝ่ายที่ตนรับผิดชอบให้ทุกคนฟังจนเลยเวลาสามนาทีที่ผู้จัดการแต่ละคนได้รับจัดสรรไปมากพอสมควรเพราะมีการตั้งคำถามขึ้นหลายข้อจากที่ประชุม จึงทำให้ในผู้จัดการในลำดับถัด ๆไปที่จะนำเสนอตั้งแต่ฝ่ายผลิต ฝ่ายโรงงาน ฝ่ายวิศวกรรม ฝ่ายคลังสินค้าฝ่ายวิจัยและควบคุมคุณภาพ ตลอดจนถึงฝ่ายธุระการและบุคคล ซึ่งแต่ละคนก็มีประเด็นที่ต้องการเสนอต่อที่ประชุมต่างต้องพยายามทำเวลาให้เสนอครบประเด็นสำคัญให้เสร็จตามกำหนดการนอกจากนี้เลขามลผู้ทำหน้าที่จดรายงานการประชุมนั้นจะต้องรับผิดชอบช่วยกำกับการประชุมให้เสร็จภายในเที่ยงวันด้วย

     สำหรับการประชุมครั้งนี้เมื่อผู้จัดการฝ่ายต่างๆ ทยอยรายงานความคืบหน้าประจำเดือน ทั้งด้านการผลิต การบำรุงรักษาเครื่องจักรการพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารใหม่ และข้อร้องเรียนจากลูกค้าตลอดจนแนวทางการแก้ไขปัญหาทั้งหมดแล้วจนกระทั่งมาถึงช่วงท้ายที่ผู้จัดฝ่ายธุระการและบุคคลพูดถึงเรื่องกำลังพลที่จะเพิ่มในส่วนของบุคลากรด้านเทคโนโลยีสาระสนเทศและคอมพิวเตอร์โดยวางแผนตั้งเป็นฝ่ายใหม่ขึ้นตามความเห็นชอบของผู้บริหารใหญ่ทั้งสองพร้อมทั้งขยายความเรื่องนี้ต่อกับผู้จัดการทุกส่วนให้รับทราบว่าในปีหน้าที่บริษัทจะมีการนำอุปกรณ์และเทคโนโลยีเหล่านี้มาใช้เพื่อประสิทธิภาพและความรวดเร็วในการทำงานซึ่งทางผู้จัดการจะต้องเตรียมนำไปอธิบายให้กับพนักงานในสังกัดทุกคนเพื่อเตรียมความพร้อมด้วย

     การชี้แจ้งเรื่องเทคโนโลยีใหม่นี้ก็ถึงกับทำให้ผู้จัดการรุ่นเก่าบางคนเริ่มแสดงอาการหวาดกลัวและบ้างก็บ่นพึมพัมกับการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะมาถึงจนทำให้คุณหญิงโสที่คาดการณ์สถานการณ์นี้มาแล้วล่วงหน้าต้องออกโรงทำความเข้าใจถึงความจำเป็นเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

     “ทุกคนใจเย็น ๆ เรียกสติก่อนนะคะ” คุณหญิงโสกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ดิฉันเชื่อมั่นในผู้จัดการทุกคนของบริษัทเราว่ามีศักยภาพสูงถ้าทุกคนได้พยายามเรียนรู้และลงมือทำ จะต้องปรับตัวเข้ากับเทคโนโลยีและการใช้คอมพิวเตอร์ได้ดีอย่างแน่นอน” เธอพูดโน้มน้าวคล้ายจะเกลี่ยกล่อมให้ทุกคนเชื่อในความสามารถของตนเองแต่สีหน้าสีตาของเธอกลับเคลือบแฝงไว้ด้วยรังสีอำมหิต จึงทำให้พนักทุกคนกลัวและต้องตั้งใจทำตามนั้นเพราะต่างก็รู้ดีว่าคุณหญิงโสไม่เคยละเว้นใครที่ขัดใจเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

     “ผมเชื่อว่าทุกคนทำได้” คุณเกียรติช่วยพยักหน้าเรียกความเห็นชอบอีกแรง

     “ขนาดดิฉันรุ่นใหญ่ยังทำได้คุณทุกคนก็ต้องทำได้แน่นอน ขอให้เชื่อมั่นในตัวเอง” คุณหญิงโสพูดด้วยน้ำเสียงและหน้าตาจริงจังเพิ่มขึ้นอีก“อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง”เธอกล่าวสร้างความเชื่อมั่นทิ้งท้ายและจิกสายตาเน้นไปที่คนรุ่นเก่าของบริษัทเพื่อกระตุ้นให้รู้จักปรับตัวเข้ากับเทคโนโลยีสมัยใหม่ทำให้บรรดาพนักงานเหล่านั้นชักเริ่มร้อน ๆ หนาว ๆ ไปตามกัน แต่ต้องจำใจต้องยิ้มรับคำและทำตามกันถ้วนหน้า

     เมื่อก้าวออกจากห้องประชุมมายังห้องทำงานส่วนตัวคุณโสก็รีบบอกสามีให้สบายใจว่าที่เธอพูดไปทั้งหมดก็เพราะหวังดีต้องการให้พนักงานพัฒนาศักยภาพตนเองและสร้างความเจริญให้บริษัทจึงทำให้เขาเข้าใจและรู้สึกปลาบปลื้มในภรรยาคุณหญิงคนนี้เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณด้วย

     “เก่งที่สุดเลยเมียผม” คุณเกียรติโอบเข้าด้านหลังเธอด้วยความนุ่มนวล

      “ขอบคุณค่ะคุณพี่” คุณโสพลิกเป็นเสียงอ่อนเสียงหวานทันทีที่อยู่กับสามีสองต่อสอง

      ครั้งนี้คุณหญิงโสภิตสิริรัตน์ถึงกับอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้มมุมปากอย่างภาคภูมิใจในตัวเองที่ก้าวมายืน ณ จุดที่เพียบพร้อมทุกอย่างนี้ได้สำเร็จเพราะเธอไม่ใช่เพียงมั่งคั่งด้วยทรัพย์สินเงินทองแต่ยังพ่วงด้วยศักดิ์ศรีความเป็นคุณหญิงแถมยังมัดใจสามีไว้อยู่มือและจัดการลูกน้องทุกคนได้อยู่หมัดอีกด้วย


https://web.facebook.com/199Foods/






Create Date : 10 มีนาคม 2561
Last Update : 12 มีนาคม 2561 18:21:18 น.
Counter : 604 Pageviews.

9 comments
Kundiman ng Langit by Augusto Espino ปรศุราม
(5 ก.ค. 2568 10:51:43 น.)
เดซี่ เดฟ สะระแหน่ และ คุณนายตื่นสาย :) สุขใจพริ้ว
(5 ก.ค. 2568 15:26:50 น.)
พระพุทธสิหิงค์ : พระพุทธสัมปทานนิโรคาพาธ ผู้ชายในสายลมหนาว
(9 ก.ค. 2568 20:30:39 น.)
Medea! O Medea!... Solo un pianto from Medea by Luigi Cherubini ปรศุราม
(29 มิ.ย. 2568 11:12:32 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณวลีลักษณา, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku, คุณruennara, คุณmambymam, คุณSweet_pills, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณชมพร, คุณกิ่งฟ้า

  
อ่านแล้วแอบอิจฉาคุณหญิงจัง
โชคดีไปซะทุกอย่างเลย

พรุ่งนี้แวะมาใหม่จ้ะ
ลงชื่ิไว้ก่อนนะคะ
ขอบคุณที่แวะชมว่านรางเงินจ้ะ



โดย: mambymam วันที่: 10 มีนาคม 2561 เวลา:18:31:06 น.
  
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
โดย: วลีลักษณา วันที่: 10 มีนาคม 2561 เวลา:18:55:29 น.
  
มาอ่านเรื่องสนุกอีกรอบจ้ะ

โดย: mambymam วันที่: 11 มีนาคม 2561 เวลา:6:00:26 น.
  
คุณหญิงโสทำแต่ละบทบาทหน้าที่ได้เยี่ยมเลยนะคะน้องหยก
ไม่แปลกใจที่คุณเกียรติยกย่องและภูมิใจในตัวภรรยาค่ะ

สวัสดีวันหยุดนะคะ
ขอบคุณน้องหยกที่แวะเที่ยวกับพี่ต๋า
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

โดย: Sweet_pills วันที่: 11 มีนาคม 2561 เวลา:7:39:28 น.
  
เขียนเองยังหมั่นไส้คุณหญิงเลยค่ะ
55555
โดย: จอมใจจอมมโน วันที่: 12 มีนาคม 2561 เวลา:18:30:34 น.
  
ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจนะคะ
โดย: วลีลักษณา วันที่: 12 มีนาคม 2561 เวลา:19:13:27 น.
  
ส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5** วันที่: 12 มีนาคม 2561 เวลา:20:58:13 น.
  
คอมเม้นท์โดนแบนค่ะน้องหยกช่วยกู้คืนให้พี่กิ่งหน่อยนะคะ ไม่รู้ว่าพี่กิ่งพิมพ์ผิดอะไรค่ะ

หลับฝันดีค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 16 มีนาคม 2561 เวลา:20:49:13 น.
  
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาค่ะ
โดย: จอมใจจอมมโน วันที่: 17 มีนาคม 2561 เวลา:14:31:09 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Yoktawangel.BlogGang.com

จอมใจจอมมโน
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด