หมอนเอยเจ้าหมอนทอง
๏ หมอนเอยใยเศร้าหมอง โอ้หมอนทอง เจ้าหม่นไหม้
หมดสิ้นกำลังใจ ไร้เรี่ยวแรง จะแข็งขืน
ระทดระทวยท้อ บ่มีสุข ทุกวันคืน
ทุกข์ตรมและขมขื่น ระท้อทด เพราะหมดไฟ
๏ เหนื่อยนักก็พักนิด เพื่อเติมจิต ให้ผ่องใส
เติมเต็มกำลังใจ ไว้สู้ศึก ด้วยฮึกหาญ
ศึกนี้ไม่มีจบ ต้องสู้รบ กันยาวนาน
คืนวันที่ผันผ่าน จะขัดแต่ง ให้แกร่งไกร
๏ จงลุกขึ้นสู้ต่อ อย่าทดท้อ อย่าหวั่นไหว
หนทางแม้ยาวไกล แต่หัวใจ อย่าท้อถอย
มุ่งมั่นสู้ฟันฝ่า ให้ถึงฝัน อันรอคอย
ฝ่าฟันวันละน้อย พอบรรจบ ก็พบแสง
๏ สองแขนแม้อ่อนล้า ถึงสองขา จะอ่อนแรง
จิตใจที่เข้มแข็ง ประหนึ่งนก ที่ผกเหิน
หากใจยังกล้าแกร่ง อีกสองเท้า ยังก้าวเดิน
เชิดหน้ามาเผชิญ ผจญฝ่า ท้าประจัญ
๏ ภูเขาจะขวางหน้า แม้ภูผา จะขวางกั้น
เพียงใจไม่ไหวหวั่น ที่ขวางกั้น ก็สั่นไหว
ปัญญาที่กล้าแข็ง จะสร้างแรง บันดาลใจ
สว่างกระจ่างใส แม้คืนค่ำ จะนำทาง
๏ ข้างกายของสูเจ้า คือหมู่เรา อยู่เคียงข้าง
แม้กายจะไกลห่าง แต่หัวใจ ยังใกล้ชิด
เพียงใจเราตรงกัน ดั่งอิงแอบ แนบสนิท
ศัตรูหมู่อมิตร ผู้คิดร้าย ต้องกรายไกล
๏ หมอกม่านจะผ่านพ้น ประชาชน จะยิ่งใหญ่
อุปสรรคจะแค่ไหน ยังแพ้ใจ ที่ใฝ่หา
อาทิตย์ที่อับแสง ยังร้อนแรง กว่าจันทรา
ปวงชนจะเริงร่า เมื่อฟันฝ่า ถึงเส้นชัย
วโรทาห์ (๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๐)
ขอรับกำลังใจนี้ด้วยความขอบคุณยิ่ง
หมอนทองยกเลิกการพักร้อนแล้วค่ะ
ด้วยข่าวการหักหลังของฝ่ายอำนาจรัฐ
และการออกมาปราศรัยของผู้มีบารมี
เวลานี้ประชาชนกำลังถูกลุกไล่เหมือนหมาจนตรอก
หมาขี้เรื้อนมันยังต้องหันหลังมาสู้...
สู้ค่ะ แม้จะรู้ว่าแพ้ก็คงต้องสู้...
ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณวโรทาห์แต่งกลอนให้
ติดตามผลงานของคุณวโรทาห์อยู่เสมอ
นับตั้งแต่ "สิทธิของกู" ที่แพร่หลายไปทั่ว
หมอนทองถือสิทธินำไปแปะกระทู้บ่อยๆ ค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่ยิ่งใหญ่อีกครั้งค่ะ