ปกาศิตเทพคุณธรรม ตอนที่ 1 ในยามราตรีที่ไร้แสงจันทร์ ท้องฟ้าอันมืดมิดกลับประดับประดาด้วยดวงดาวนับพันนับหมื่น ส่องแสงแวววาวระยิบระยับดั่งพรายแสงบนเกลียวคลื่น แลดูงดงามสุดพรรณนา แต่แล้วค่ำคืนอันสงบเงียบพลันแปรเปลี่ยน ที่ขอบฟ้าอันไกลโพ้นกลับปรากฏแสงสีขาวนวลเจิดจ้าสว่างไสวไปทั่วท้องนภา บดบังแสงดาราให้ลับหายไปในบัดดล แสงนั้นแม้สว่างเจิดจ้าแต่กลับนุ่มนวลเยือกเย็นน่าอัศจรรย์ เพียงชั่วอึดใจหนึ่งแสงนั้นกลับพลันรวมกันเข้าเป็นหนึ่งสู่จุดศูนย์กลางบนยอดขุนเขาสูงตระหง่านที่ตั้งอยู่ณ.ดินแดนสุดขอบฟ้า ณ.จุดนั้นกลับเป็นร่างของเทพคุณธรรมในชุดนักรบยืนโดดเด่นน่าเกรงขาม ใบหน้าเต็มเปี่ยมด้วยพลังกลับแฝงไว้ด้วยเมตตา หันหน้าเข้าหากึ่งกลางภิภพอันเป็นดินแดนของอาณาจักรไท่หลานอันเกรียงไกร เมื่อท่านเทพหลับตาลง พลันปรากฎแสงมรกตพุ่งออกจากกึ่งกลางหน้าผาก ตรงสู่จุดศูนย์กลางดินแดนไท่อันเป็นที่สิงสถิตย์แห่งภูติอารักษ์ผู้รักษาอาณาจักร ลำแสงนั้นกลับเป็นลำแสงหยั่งรู้พุ่งตรงเข้ากึ่งกลางหน้าผากภูติอารักษ์ เทพคุณธรรมถึงกับมีบัญชาผ่านลำแสงนั้น รายงานนน สิ้นเสียงบัญชา ความเป็นไปในอาณาจักรถูกถ่ายทอดเข้าสู่ญาณจิตแห่งเทพคุณธรรมดั่งกระแสน้ำไหลพรั่งพรูเสมือนหนึ่งเหตุการณ์นั้นได้มาปรากฎตรงหน้า ครู่หนึ่งร่างของท่านเทพเริ่มสั่นเทา ยิ่งมายิ่งสั่นมากขึ้นจนกระทั่งจบรายงานลำแสงจึงหายไป ท่านเทพพลันลืมตาขึ้น สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำถึงกับเปล่งเสียงออกมา ชั่วววช้า ชั่วววช้า สุ้มเสียงแหบพร่าดั่งเสียงกระซิบแต่กลับทรงพลังอำนาจประหนึ่งเสียงคำรามแห่งราชสีห์ลั่นฟ้าสะเทือนดินดังไกลไปถึงสามโลก เบื้องบนขึ้นไปถึงสวรรค์ชั้นสูงสุด ต่ำลงไปใต้บาดาลลึกลงสู่นรกอเวจีขุมสุดท้าย ทวยเทพและภูตผีปีศาจสัมผัสได้ถึงกระแสจิตแห่งเทพคุณธรรมถึงกับสะดุ้งแตกตื่นมิอาจอยู่นิ่งเฉยต้องเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน ชั่วช้า! ครู่หนึ่งเทพคุณธรรมจึงส่งกระแสจิตไปยังภูติอารักษ์แล้วเอื้อนเอ่ยวาจา ขอถามภูติอารักษ์ ในเมื่อสวรรค์เมตตามอบดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ให้แก่ชาวไท่แล้ว ใยราษฎรยังคงร้อนรุ่มมิอาจอยู่เป็นสุข กลับด่าทอทะเลาะกันเองมิว่างเว้น ร้อนถึงสวรรค์มีบัญชาให้ข้ามาสะสาง เรียนท่านเทพ เพราะอาณาจักรไท่หลานอุดมสมบูรณ์ จึงเป็นที่หมายปองของเหล่าสัตว์นรก ต่างแย่งชิงกันมาเกิดจนรกแผ่นดิน คนพวกนี้กลับร่วมมือกันเที่ยวทำร้ายผู้คนอยู่เนืองๆ บัดนี้กลับยิ่งเหิมเกริม เหตุจากหัวหน้ามัน จอมมารผู้ซึ่งหลบเร้นจากอเวจีมาเกิด บัดนี้กลับได้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน หามีผู้ใดต้านทานได้ไม่ หา ถึงกับมีเรื่องเช่นนี้ด้วย ท่านยมทูต ท่านเทพพลันส่งกระแสจิตพุ่งลงสู่มหาสมุทรทะลุผ่านบาดาลลงสู่นรกภูมิ ท่านเทพโปรดบัญชา ยมทูตพลันรับรู้กระแสจิตจากเทพคุณธรรม ขอถามท่านยมทูต เรื่องจอมมารหลบหนีอเวจีไปเกิดในอาณาจักรไท่หลาน เจ้าคิดชี้แจงว่ากระไร เรียนท่านเทพ ผู้น้อยสมควรตายพันครั้ง เหตุเพราะไม่รู้เท่าทันจอมมารพันปีผู้มีวิชามารสูงส่ง มิทันได้ระวังบัญชีเกิดของสุนัขปล่อยให้มันแก้ไขเป็นบัญชีเกิดมนุษย์ แล้วลงชื่อพวกมันให้ไปผุดเกิด หา ถึงกับแย่งชิงสุนัขมาเกิด ช่างชั่วร้ายนัก ยังมี ท่านเทพ มันถึงกับนำพาลิ่วล้อหลบหนีตามไปอีกมากมาย ข้าน้อยมิอาจสะกัดกั้นได้ทัน ขอท่านเทพโปรดอภัย ท่านยมทูต ในเมื่อรู้แล้วว่าพวกมันหลบหนีเป็นภัยใหญ่หลวงต่อมนุษย์ ใยไม่ติดตามจับตัวกลับมาลงโทษ เรียนท่านเทพ สวรรค์มีกฎสวรรค์ นรกย่อมมีกฎนรก ในเมื่อพวกมันแก้ไขบัญชีเกิดได้แล้ว ย่อมมิอาจพรากชีวิตพวกมันกลับมาได้ ยังไงต้องรอพวกมันหมดอายุขัยก่อน เป็นเช่นนี้ ยังคงต้องรออีกนานเท่าใด เรียนท่านเทพ บัดนี้พวกมันล้วนอยู่ในวัยชราใกล้หมดอายุขัยเต็มที ราษฎรคงมิต้องรอนาน เพียงแต่ว่า เมื่อพวกมันใกล้ตายกลับรีบเร่งสร้างความชั่วเพื่อเสริมบารมีมารให้แก่กล้า มุ่งหมายไว้รับมือเหล่ายมบาล ถ้ายังไงคงต้องรบกวนท่านเทพช่วยออกหน้ายับยั้งพวกมันไว้ด้วย เรื่องนั้นไว้เป็นธุระของข้า วันนี้รบกวนเจ้าเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณท่านเทพ ผู้น้อยต้องขออภัยมิอาจไปส่ง เทพคุณธรรมสนทนากับยมทูตเสร็จจึงกลับมากล่าวกับภูติอารักษ์ต่อ ภูติอารักษ์ เรื่องราวในดินแดนไท่โดยละเอียดเป็นเช่นใดโปรดชี้แนะ มิกล้า กลับเป็นผู้น้อยต้องขอคำชี้แนะจากท่านเทพ เนื่องเพราะในดินแดนไท่นั้นทุกอย่างล้วนกลับกันสิ้นทำให้ผู้น้อยสับสนยิ่งนัก ผู้คนล้วนยกย่องตนเองเป็นผู้มีคุณธรรมเหยียบย่ำผู้อื่นว่าต่ำช้า ที่มองเห็นเป็นสีขาวที่แท้กลับเป็นสีดำช้า ที่มองเป็นเห็นสีดำที่แท้กลับเป็นสีขาว บางครั้งผู้น้อยยังเกิดไม่แน่ใจตนเองว่าคิดถูกต้องหรือไม่ มิคาดคิดมีเรื่องเช่นนี้ เรียนท่านเทพ อันคนชั่วผู้รู้ตัวว่าชั่วนับว่าน่ากลัวแล้ว คนชั่วผู้มิรู้ว่าตัวเองชั่วกลับยิ่งน่ากลัวกว่า คาดมิถึงในดินแดนไท่นั้นกลับน่ากลัวยิ่งนัก เหตุเพราะคนชั่วช้ากลับคิดว่าตนเองเป็นคนดี ถึงกับเหยียบย่ำคนดีกล่าวหาว่าเป็นคนชั่ว อา หรือว่าดินแดนแห่งนี้ได้เข้าสู่ยุคกาขาวแล้ว เทพคุณธรรมมีสีหน้าครุ่นคิด ผู้น้อยโง่เขลา มิรู้ว่ายุคกาขาวเป็นเช่นใด ขอท่านเทพโปรดชี้แนะ เป็นพระพุทธองค์ทรงทำนายไว้ ว่าเมื่อล่วงเลยกึ่งพุทธกาลแล้วผู้คนจากห่างหายจากศีลธรรม เห็นผิดเป็นชอบ ยกย่องอธรรมเหยียบย่ำธรรมะ กลับดำเป็นขาว ผู้คนจึงเรียกว่ายุคกาขาว -------- วโรทาห์ 6 มิถุนายน 2550 |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [