Peter Doherty – Grace/Wastelands อัจฉริยะทำลายได้ แต่ก็...กลับมาดีได้ ถ้าเป็นประเทศไทยลองมีศิลปินนักร้องสักคนที่ประพฤติตัวเหลวแหลก ขายยา ติดยาเสพติดอาการสาหัส ติดสุราเมรัยขั้นรุนแรง วิวาทกับคนอื่น ทำลายข้าวของ มีแต่ข่าวทางร้ายๆปรากฏทางหน้าหนังสือพิมพ์ไม่เว้นแต่ละวัน บางทีเห็นยังแทบจำไม่ได้ สภาพอย่างกับซากศพอะไรไม่รู้ กระทั่งติดคุกมาแล้วและไม่เว้นแม้แต่เคยแอบหนีจากวัดถ้ำกระบอกเมื่อถูกส่งไปบำบัดยาฯ อย่างผู้ชายที่ชื่อ Pete Doherty แล้ว มันคนนั้นคงไม่สามารถโผล่หัวมาเป็นที่ชื่นชอบของใครๆได้เป็นแน่แท้ อย่าหวังแม้กระทั่งการจะมีอนาคตอยู่ต่อไปในวงการอย่างราบรื่น เอาแค่มีข่าวกับอบายมุขนิดหน่อย ชาวบ้านเขาก็ว่ากันโครมๆ แทบหมดอนาคตกันอยู่แล้ว ถูกตราหน้าว่าเป็นตัวอย่างไม่ดีแก่เยาวชนบ้างล่ะ คุณเป็นคนสาธารณะ จะประพฤติตัวไม่ดีไม่ได้นะ เพราะเด็กๆมองคุณอยู่(และผู้ปกครองบางท่านไม่มีเวลาสอนลูกๆ) แต่ก็นั่นแหละ นาย Pete Doherty ดันเป็นคนอังกฤษ ไม่ใช่คนไทย โชคดีไป สังคมฝรั่งที่อย่างไรเสียผลงานกับเรื่องส่วนตัวยังคงถูกแยกออกจากกันอยู่ นั่นคือเหตุผลว่า ทำไม Amy Winehouse ถึงมียอดขายอัลบั้มดีและกวาดรางวัลแกรมมี่ได้มากมาย Pete Doherty คือคนที่มีความสามารถและพรสวรรค์คนนึง ขอโทษนะ อันที่จริง ฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า จวบจนทุกวันนี้ Pete Doherty จะยังมีชีวิตอยู่ หรือกระทั่งการมายืนเชิดหน้าชูรางวัล Best Male Solo Artist จากเวที NME Awards ครั้งล่าสุด ทั้งๆที่ไม่เห็นมันจะมีอัลบั้มเดี่ยวจริงจังออกมาเลยตอนนั้น ก็เป็นการประกาศิตได้อย่างดีว่า นายคนนี้ยังมีอนาคตในวงการดนตรีอยู่เสมอและผู้คนก็ยังนิยมชมชอบผลงานเขาอยู่ ในวันที่ 16 มีนาคมนี้แล้ว ที่อัลบั้มเดี่ยวชุดแรก Grace/Wastelands ภายใต้ชื่อว่าอย่างเป็นทางการว่า Peter Doherty จะออกวางจำหน่ายในสหราชอาณาจักร (อาร์ตเวิร์กอัลบั้มนี้ แน่นอนว่าวาดโดยตัวเขาเอง) ถ้ามันจะมีอะไรดีๆไปกว่าการที่เขามาโซโลโชว์คนเดียวแบบปลดปล่อยมันสมองออกมาได้อย่างเต็มที่ สิ่งนั้นก็คงเป็นข่าวคราวที่ออกมาเรื่องแขกรับเชิญที่ได้มาร่วมงานในอัลบั้ม การเสริมขุมกำลังกีต้าร์ด้วย Graham Coxon Dot Allison หรือเพื่อนๆจาก Babyshambles การมีโปรดิวเซอร์อย่าง Stephen Street (หลังจากร่วมงานกันแล้วใน Shotter's Nation) เป็นส่วนเติมเต็มสำคัญให้อัลบั้มนี้สมบูรณ์ Grace/Wastelands เป็นอีกอัลบั้มที่มีเสน่ห์เย้ายวน นี่เป็นการปลดปล่อยตัวเองในรูปแบบที่เขาอยากจะทำจริงๆ และทุกแทร็กคืองานที่เขาเคยสร้างสรรค์ อาจทั้งเขียนไว้ เคยลองๆแต่งไว้ แต่ยังไม่เหมาะกับงานที่ผ่านมาของวงหรือยังไม่ถึงเวลาอันควร เขาเลยเอามันยัดใส่โหลดองรอเวลาที่มันจะสุกงอมหอมหวนและสมบูรณ์ได้ที่เพื่อจะบรรจุเข้าเป็นสิบสองแทร็กอันกอปรด้วยมวลแห่งแรงดึงดูดที่ชักชวนคนฟังให้เปิดฟังครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้า Grace/Wastelands เป็นภาพยนตร์สักเรื่อง มันคงจะกำกับการแสดงโดย Joe Wright ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ Oscar Wild มีฉากหลังอยู่ในยุควิคตอเรียน แสดงนำโดย Robert Downey, jr เวอร์ชั่นกลับใจ พ่วงด้วยดาราสมทบที่คอยสนับสนุนพระเอกตลอดเวลาอย่าง Paul Giamatti ภาพรวมอัลบั้มนี้ช่างเชื่องช้า เซื่องซึม เจือด้วยความหวานชื่นระคนเศร้าโศก ถูกก่อร่างด้วยบรรยากาศแบบกีต้าร์อคูสติก ทำนองอคูสติกแบบหยาบๆซึ่งเตร็ดเตร่อยู่ทั่วทุกแทร็ก ออกจะไปในทางเดียวกันเกือบทั้งอัลบั้ม หากแต่ความกลมกลืนกันดีของเสียงเครื่องดนตรีละมุนหูที่ขับเคลื่อนไปอย่างงดงามช่วยผลักไสความง่วงไปก่อนที่จะไปหาหมอนมาอยู่เป็นเพื่อนกันได้อย่างชงักงัน ถ้าเป็นพวกชื่นชอบหรือติดตามนาย Peter คงคุ้นเคยกับ Arcady เพลงในแทร็กแรกที่เมื่อก่อนเขาตระเวนร้องไปทั่วทุกงานอยู่แล้ว ล่าสุดก็งาน NME Awards ที่เขาแสดงกับ Graham Coxon เสียงกีต้าร์เปาะแปะบวกจังหวะกลองให้กลิ่นอายโฟล์คลอยมาหน่อยๆ และฟังดูสดใสเหมาะกับการเปิดตัว แต่หากจะมีอะไรแปลกๆ ไม่เคยเห็นในแบบ Peter มาก่อน เพลงซิงเกิ้ลแรก Last Of The English Roses (เอ็มวีออกนานแล้วซึ่งช่วงท้ายๆนั่นมั่นช่าง....) ก็คือคำตอบ ฟังครั้งแรกแม้อาจได้หง่าวๆกับอาการมาแบบเรื่อยและเอื่อยเฉื่อย แต่หากใครใคร่จะดื่มด่ำไปกับเสียงดิบหวานในอารมณ์โซซัดโซเซแต่แฝงความนุ่มโรแมนติกแบบเสียง Peter ในเพลงนี้แล้วล่ะก็ ฟังไปฟังมาคงได้ละเมอเกลือกกลิ้งฝันหวานกับจังหวะเนิบๆขึ้นๆลงๆในเพลงรักไร้เดียงสานี้ได้ดี 1939 Returning ขึ้นต้นมาทำให้คิดถึงดนตรีประกอบในหนังขาวดำเก่าๆ ก่อนที่จะเข้าใจว่าเนื้อหาเพลงมันไปสงครามโลกครั้งที่สองกันเลยทีเดียว เคยอ่านเจอว่าเพลงนี้ตอนแรกเขาตั้งใจแต่งไว้ร้องกับ Amy Winehouse แต่ยังไงไม่ทราบได้ เพลงเลยมาอยู่นี่ ด้วยสไตล์การร้องแบบ Peter ที่ทอดเสียงร้องเบาๆในลำคอ พึมพำงึมงำและมีเสียงหายใจเล็ดรอดในบางทีอาจไม่เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน แต่ฉันอยากให้ลองจับความสวยงามในบทเพลงซึ่งเปี่ยมด้วยภาพพจน์ โวหารของแต่ละบทเพลงที่เขาเปล่งเสียงร้องออกมา แน่นอนว่าสำหรับการเขียนเพลง หมอนี่ก็อัจฉริยะด้านอารมณ์คมกวี เขียนได้ทุกเรื่องกระทั่งยันเรื่องข้างถนน New Love Grows On Trees เพลงนี้ไม่ใช่เพลงใหม่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันคลับคล้ายคลับคลามันเมื่อได้ยินครั้งแรก เวอร์ชั่นในอัลบั้มนี้เพราะกว่าเดโมเวอร์ชั่นเยอะ โดยเฉพาะในส่วนกีต้าร์และการจัดการเครื่องดนตรีที่ทำได้ดีจนกลบข้อเสียเรื่องเสียงร้องอย่างคนเมาแอ๋ของ Peter ไปได้ Lady, Don’t Fall Backwards โรแมนติกโฮกกกก ท่อน “C’mon fall into my arms” นั่น ในสิบสองเพลง คงเห็นมุมมองในด้านที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่(จริงๆ) ของเขาซะที เปิดเผยมุมส่วนตัวที่นุ่มนวล จิตใจที่ไหวอ่อน และดูจะชวนให้มองเขาในด้านคนเขียนเพลง(กวี)/ร้องเพลง ได้มากกว่าฐานะพังค์ร็อคเกอร์แบบเคยๆ เพลงแนะนำ : Broken Love Song
แต่ฉันว่าฉันพอใจกับงานเดี่ยวของคนไม่ดีที่กำลังพยายามทำตัวดีอยู่ตอนนี้ และพิจารณาได้ว่ามันเป็นงานที่ดีที่สุดของเขานับตั้งแต่การสิ้นสุดลงของ The Libertines และคงทราบดีกว่าในปีนี้ เมื่อแฟนๆ Blur ได้ปรีดากับการมาจูจุ๊บปากกันอีกครั้งของ Damon กับ Graham ไปแล้ว ฉันก็หวังเหลือเกินว่าจะมีความน่ายินดีของ Carlos และ Peter ตามมาในไม่ช้านี้... ปล. Happy Birthday ย้อนหลังเมื่อวานด้วย Peter Doherty!! ได้โปรดเถอะๆๆๆๆ อนึ่ง หากใครมีเงินเหลือใช้ แบบไม่รู้จะเอาไปทำอะไรแล้ว เก็บไว้ก็รกลูกหูลูกตาเปล่าๆ โอนมาทางหลังไมค์ให้จขบ. ดีกว่า ฉันจะได้ไปดูเล่นมันที่ประเทศอื่น อาทิ สเตเดี้ยมทัวร์ที่เวมบลีย์ในเดือนกันยา.นี้ ที่อเมริกาเหนือซึ่งมันประกาศทัวร์ได้ประกาศทัวร์ดี ฯลฯ ผมยังไม่ได้ฟังเลย แต่เห็นด้วยมาก ๆ กับเรื่องที่ว่ายุคโพสต์ของวงนี่ มาตรฐานบ่ได้เลย
โดย: I will see U in the next life. วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:14:25:45 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:16:17:24 น.
ถึงแม้พีทจะ ติสแตก ซกมก ทำตัวแย่ แต่ก็เป็นอัจฉริยะ จนใครๆต้องยอมรับ ตรงนี้แหละที่ทำให้ทุกคนไม่สนใจเรื่องราวแย่ๆที่พีททำไว้ แต่สนใจตรงผลงานที่เจ้าตัวได้ทำออกมา
ฉะนั้น เราเองก็ชื่นชมพีทมาก (ไหนจะแต่งตัวเจ๋งอีก) ถึงแม้ผลงานผ่านๆมานั้น จะไม่มีอันไหนสู้ The Libertines ได้ แต่พีทเองก็สร้างความตื่นเต้นให้แก่วงการเพลงมาตลอด พอนึกถึงพีท จะต้องมีหน้าคาร์ลลอยขึ้นมา ตอนที่สองคนกำลังแชร์ไมค์แบ่งกันน่ะ ชอบๆ 55+ โดย: Lonely Windmill วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:19:02:47 น.
โดย: พลังชีวิต วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:0:12:16 น.
ถ้าตาพีทอยู่เมืองไทย จะต้องมีผู้ใหญ่ในวงการออกมากรี๊ดๆเป็นแน่ "เดี้ยนรับบ่ได้ฮ่าาาา"
โดย: Mesia_82 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:10:43:43 น.
เขียนได้เมามันส์เหมือนเดิมฮะ
กำลังอยากลองฟังอยู่เหมือนกัน แต่เห็นรูปปกซีดีแล้ว กลัว กลัวจะเมาไปกับมัน โดย: haro_haro วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:16:59:57 น.
ชอบ The Libertines มากๆเลยคับ
ขอบคุณ บล็อกนี้ ที่ทำให้ผมติดตามพีท อีก โดย: เพชร IP: 114.128.60.208 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:17:07:07 น.
เราว่าจริงๆแล้วพีทคงมีด้านดีๆมั่งแหละ
แต่สื่ออาจจะไม่ค่อนนำเสนอ ว่ากันว่า คนที่รักสัตว์ส่วนใหญ่จะอ่อนโยนน๊าา ปล.อัลบั้มเดี่ยวเฮียแกคงซื้อแบบไม่คิด ปล2. ขอให้มีโอกาสดู coldplay ในเร็ววันนะจ้ะ โดย: little_fuku วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:17:55:11 น.
แวะมาอ่าน มาอัพบ่อยๆก็ดีนะคะ ต้องไปปั่นงานต่อก่อนละ
โดย: prunelle la belle femme วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:5:01:26 น.
อ่า กับ อ.ตุล นี่เป็นเพื่อนกันครับ คุณลูซี่ไปรู้จัก พณฯ ท่านพราหมณ์หมีได้อย่างไรหรือครับ
โดย: I will see U in the next life. วันที่: 22 มีนาคม 2552 เวลา:11:12:24 น.
เราไม่รู้จัก Pete เลยไม่ขอพูดถึงเค้านะ ~แหะ แหะ
แต่ก็เห็นด้วยแหละว่า บ้านเมืองอื่นเค้าแยกออกระหว่างเรื่องส่วนตัว กับ เรื่องงาน ....ไม่ใช่มานั่งคิดเล็กคิดน้อยว่า ถ้าทำตัวชั่ว ฝีมือผลงานก็ต้องชั่วสมตัว หรือการทำตัวชั่วมีผลส่งต่อมาถึงผลงาน แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ใช่ว่าบ้านเมืองเค้าจะไม่แยกแยะน่ะ ส่วนใหญ่กรณีที่เค้าจะปล่อยเลยก็คือ เอ็งชั่วก็เหลวแหลกไปคนเดียว แต่เมื่อใดก็ตามทำสังคม หรือคนอื่นเดือดร้อน ก็โดนแน่...(แบบกรณี Chris Brown) ยังไงก้ดีใจที่เห็นวงการบริทพ๊อพ/อินดี้ คึกคัก ตอนนี้วงการเพลงพ๊อพของเราน่าเบื่อมากๆๆๆ (มีเลดี้ กาก้า นี้แหละที่พอจะประคับประคองให้มีสีสัน)....ศิลปินคนเดียวที่เรารอคอยงานอยู่ตอนนี้ก็คือ Tori Amos แต่ไม่ใช่แนวพ๊อพนะ เป็นอัลเถอร์.... ไม่รู้ ลูซี่ รู้จักไหม... แต่น่าจะได้ยินนะ เพราะยุค 90 ก็มีเธอและป้าบียอร์ก พีเจ ฮาร์วีร์ ที่กอดคอกันดัง... Tori Amos เคยคัฟเวอร์เพลง Happiness is a warm gun ของบีทเทิ่ล ด้วยนะ เฮี้ยนมาก เราไม่เคยฟังต้นฉบับ แต่ฟังของเจ๊แกแล้ว ท่าทางตีความไปไกลหลายกระบวนท่าเลย... ยังไงๆเราก็ขอให้คำอทิษฐานเรื่องทัวร์เป็นจริงซักวันแล้วกัน การได้เจอศิลปินที่เรารักเล่นสด ตัวเป็นๆ โชยกลิ่นเหงื่อหอมๆ แตะปลายจมูก นี้มันเป็นความสุขขั้นนิมมานรดี เลยทีเดียว โดย: AguileraAnimato วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:0:28:33 น.
ขอบอกว่า อัลบั้มนี้ต้องได้เงินเราแน่ๆ อิอิ
ฟังที่มายสเปชแล้วชอบทุกเพลงเลย ปล. ดีใจที่พี่ๆชาว Blur กลับมารวมตัวกันได้ซะที โดย: Shaz วันที่: 18 เมษายน 2552 เวลา:5:08:40 น.
ชอบ libs
โดย: popjew IP: 125.26.38.122 วันที่: 8 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:57:41 น.
รู้จักคำว่า rock star มั้ยครับ
โดย: freedom IP: 58.8.34.43 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:30:18 น.
อุ๊ย เมา ....
โดย: The wobble IP: 114.128.180.120 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:0:36:16 น.
นี้คือผู้ชายที่เท่ที่สุด ต่อจาก kurt เเละ sid ดีกว่าวง boyband ในบ้านเรา ที่ดีเเต่ขายหน้าตา
โดย: lampai IP: 182.93.141.220 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:03:47 น.
เขาเป็นทายาทของ เอมี ไวส์เฮาส์ ....
โดย: hippie IP: 110.171.54.24 วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:32:24 น.
|
บทความทั้งหมด
|