10:47 AM · Mar 1, 2020
สวัสดีมีนาคม
ช่วงนี้คุณอภิฯยังลงไปฝ่าฝูงชนอยู่มั๊ยเนี่ย ช่วงนี้ก็งดใกล้ชิดประชาชนงดจับมือแฟนๆซักพักนะฮะ //แฟนๆก็เซฟศิลปินด้วยนะฮะ ^^
#โปรแกรมวันนี้ https://instagram.com/p/B9MAScOjDYP/
#coloroftheday #เดี่ยวด้านใน #postcard @ Lido Connect https://instagram.com/p/B9MMAyJD_eO/
#เดี่ยวด้านใน #เนื้อกับหนัง #DirectorTalk #DocumentaryClub @ Lido Connect https://instagram.com/p/B9MnlStjw7I/
11:31 PM · Mar 1, 2020
ขอไปดูอะไรต่อมิอะไรย้อนหลังก่อน วันนี้ไปดู doc มา รู้สึกว่ามันต้องทวิตดึกๆ //แบบดึกมากๆๆๆเลย 55555
นานๆทีจะเห็นคนมาแทนพี่เอ๋ซักทีนะเนี่ย //เป็นความคิดเวอร์ชั่นลุ้นๆดี 55555
พอถอยไปตั้งหลักซักพัก..ก็จะรู้สึกว่าไม่ต้องเขียนออกมาก็ได้แฮะ
อาจจะเหมือนเวลาอยากได้ของบางอย่าง ยังไม่ต้องซื้อ ณ วินาทีที่เห็นมันก็ได้ กลับบ้านมานอนซักตื่น รุ่งขึ้นอาจจะรู้สึกว่า...ก็..ไม่ได้อยากได้ขนาดนั้นแล้ว //เช่นกัน...
2:20 AM · Mar 2, 2020
วันนี้(ซึ่งถ้านับตามเข็มนาฬิกาจริงๆต้องเรียกว่าเมื่อวาน)ไปดู documentary เดี่ยวด้านใน มา
ซึ่งในแง่มุม"อีกด้าน"นอกจากหน้าเวที/หน้าจอ/ในแสงไฟ/บลาๆๆ เราพอรู้ฟิลนี้ของพี่โน้สอยู่แล้วนะ ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นด้านแปลกหรือเซอร์ไพรส์อะไร //ศิลปินส่วนใหญ่เป็นเช่นนี้ทั้งนั้น
นี่เรียกได้ว่าไม่เคยดูทีเซอร์ไปก่อนเลยซักนิดด้วยซ้ำ 555
ไปดูเพราะรู้สึกว่าอยากดูเท่านั้น ไม่ได้รู้สึกว่าจะอยากรู้อะไร //แม้ว่ารอบที่จองไว้นี่จะมีคุณผกกมาพูดคุยหลังหนังจบก็ตาม
ใครๆก็พอจะมองอีกด้านของคนๆหนึ่งได้เพียงแค่การสังเกตนิดหน่อยเท่านั้น หรือบางครั้ง ไม่ต้องใช้ความช่างสังเกตเลย ก็ยังอาจรับรู้ความรู้สึกของคนบางคนได้ //มันเรียกสิ่งนี้ว่าอะไรนะ?
//หรือจริงๆมันก็อาจจะยากเกินเข้าใจสำหรับบางคนนะ?
หรือโชคดีที่เราเป็นคนเข้าใจกับความอะไรๆแบบนี้ง่าย? //ความอะไรๆนี่มันอะไร 5555 อะไรของแกรรรร๊
อ๋อ สิ่งนึงที่รู้สึก สิ่งแรกที่รู้สึกหลังดูหนังจบเลย คือ พี่โน้สไม่คิดจะเอางานทั้งหมดทั้งมวลนั่นมาแสดงบ้างเหรอคะ?
มีบางประโยคจากตอนท้ายที่คุณสันติ แต้ฯพูดไว้ จำคำเป๊ะๆไม่ได้ แต่ประมาณว่า... ด้วยความเป็นศิลปิน บางอย่าง(หรือหลายๆอย่าง) มันพูดออกมาจากปากเค้าไม่ได้หรอกนะ รวมถึงการแสดงอารมณ์ต่างๆด้วย
เก็ทค่ะ เก็ทอย่างมาก
ชอบดูเวลาคนที่ตั้งอกตั้งใจทำอะไรซักอย่างนะ รู้สึกว่ามันเป็นโมเมนต์ที่โคตรเท่เลย ไม่ว่าจะเป็นภาพนิ่งหรือภาพเคลื่อนไหวก็ตามที
นึกถึงภาพภาพนึงของแตมที่เราชอบมาก //มีคนถ่ายเอาไว้นานแล้ว เป็นรูปตอนกำลังเขียนเพลง //เคยเซฟเก็บไว้อย่างน้อยสองครั้งแล้ว 55555 แต่ตอนนี้นึกไม่ออกว่าเซฟไว้ที่ไหน //สงสัยต้องไปค้นอย่างจริงจัง ^^
.
.
ฉันมองพัดลมอยู่บนเพดาน
ด้วยความฟุ้งซ่านที่น้อยกว่าเดิม
แม่ทายาไปให้ความรู้เสริม
พอเจ็บก็เริ่มจะเกิดปัญญา
แม่ก็ตกใจ พอเห็นแผลเท่านั้น
อุทานว่าต๊ายตาย!แล้วลูกกู
สำลีอยู่ไหน ยาแดงอยู่ไหน
เอายาหม่องมาทาถู
ฉันเอานิ้วมือไปกดเบอร์ 2
แล้วก็นั่งมองพัดลมหมุนไป
ของบางอย่างไม่ต้องสนใจ
ปล่อยๆมันไปตามเรื่องของมัน
ปล่อยๆมันไปตามเรื่องของมัน
- พัดลม : อุดม แต้พานิช -
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [