13年

ดีใจ ดีใจ ดีใจ ...
ยังจำความรู้สึกนั้นได้ตอนรู้ข่าวทัวร์แล้วมีชื่อ BKK อยู่ใน list จำได้ว่าวันนั้นกำลังจะกินข้าวที่ฟู้ดคอร์ทเซนทรัลเวิร์ล ถึงกะอิ่มทิพย์กันเลยทีเดียว
จากนั้น...
..ก็เริ่มเครียดกันนิดๆแระ(แต่เป็นความเครียดที่โค่ดจะมีความสุขเลย)ว่าจะซื้อบัตรกันยังไง จะราคาเท่าไหร่ ผังจะยังไง จะมีพรีไม๊ จะต้องกินอะไรประหลาดๆกันอีกไม๊
อยากอยู่ข้างหน้า.. หน้าสุด .. คิดในใจว่าอยากได้แบบนี้ จะได้ไม๊ งี๊ดดด จะทำอะไรได้บ้างเพื่อให้ได้มา บัตรหน้าสุดเนี่ยยยย
ตอนนั้นคิดว่า อันดวงชะตาข้าเจ้าช่างมีน้อย ควรใช้สอยอย่างประหยัด 555 อย่าโลภมาก เพราะไม่มีดวงทางนี้เลยจริงๆ กะลาร์คข้าน้อยดูจะมีอะไรบดบังอยู่ตลอด แต่ขอแค่ซักครั้งได้ไม๊เนี่ยยยย ครั้งเดียว หน้าสุดเนี่ย จะได้ไม๊ ... อ่าเครียด (จริงๆช่วงนั้นมีเรื่องเครียดหลายเรื่องนะ แต่ชอบการเครียดเรื่องนี้มาก 55)
พอข่าวพรีเซลมา ราคามา(จริงๆไม่สนใจราคาอยู่แล้วอ่ะ จะมาซักหมื่นนึงก็จ่ายได้เด๋วนั้น ^^) ผังมา .. โอยย เครียดขึ้น เครียดขึ้น เครียดได้อีกค่ะ
all standing !!!!!!
ความหวังเริ่มลางเลือน ปลงชีวิตแระ นอกจากดวง คงต้องใช้ความถึกเข้าช่วยแระ

7 มกรา
วันจองบัตร เพื่อนตื่นเต้นกันจนเครียด หน้าจอนี่รับรู้ได้ว่าบรรยากาศมาคุมาก เป็นความเงียบชนิดน่าขนลุก เหอ เหอ
นับถอยหลังเที่ยงคืน... ตอนนั้นข้าน้อยชิลแระ แต่อยู่สแตนด์บายหน้าจอ เผื่อเกิดเหตุไม่คาดคิด จองไปเล่นๆ 555 เพื่อนได้บัตรตามคาดหมายแบบชิลๆ

ระหว่างทางจนถึงวันไลฟ์ ทำโน่นทำนี่ ทำเสื้อ ทำพัด ทำป้าย (คนอื่นทำอ่ะนะ ข้าน้อยแค่ดูๆติๆ เป็นกำลังใจ) ไปสำเพ็ง เย็บผ้า .. หลายสิ่งมากๆ อ่อ มีฟิล์มกิ๊ก ด้วย live viewing ด้วย ไอ่อันหลังนี่ ต้องรื้อของลาร์คออกมาถ่ายรูป ทำการ์ด เอาตั๋วไปชิงโชค คือ ได้มาหมดทุกทาง .. ดวงหมดไปแล้วกับสิ่งนี้ สินะ 5555

จนไลฟ์เริ่มที่ HK
(เออ พูดถึง HK ตอนแรกอยากไปอ่ะ แต่เพื่อนๆดูชิลกัน ที่สำคัญข้าน้อยใช้วันลาของปีนี้ไปหมดแระ เหะๆ ถึงอยากไปก็ไปไม่ด้ายยยย ไปอ่าน blog เพื่อนวิดกะนารุที่ HK แล้วกรี๊ดมากกกกก อ่านแล้วตื่นเต้นแทนคุณเพื่อนมาก กรี๊ดดดด คุณเพื่อนฟินกันได้ขนาดเน้เรยทีเดว >.< อ่านแร้วฟินตาม งี๊ดดด โค่ดฟิน)

4 มีนา
ภาพเริ่มมา ข่าวเริ่มมา คลิปเริ่มมา อ๊ายยยยย ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว >_<
จากตอนแรกเฉยๆ ก็ไปรับที่แอร์พอร์ต เฮ้ยยย คือ ในชีวิตไม่คิดจะทำอะไรแบบนี้อ่ะ 555 จริงๆ (คือ คิดว่าตัวเองไม่มีดวงทางนี้อ่ะ กั่กๆ)
แต่ตอนนั้นอารมณ์ล้วนๆ 5555555 ปล่อยไหลไปเรื่อยๆแล้วแต่ดวงฮ่ะ แต่ตื่นเต้นดี มีเพื่อนตื่นเต้นด้วย เห็นเพื่อนตื่นเต้นแล้วก็ฮาดี โค่ดมีความสุขเลยชีวิต
ถึงจะเห็นลิบๆ เห็นแต่หัว เห็นแต่ด้านหลัง เห็นแต่ฝูงนักข่าวก็ตาม .. แต่ชอตนึงที่ลุงหันมาแล้วโบกมือนี่แบบว่า .. โอววว คิดว่าแค่นี้ก็ฟินได้แล้วล่ะ 555
ได้ข่าวว่าป่วยแต่ไฮโดะเป็นอะไรที่โค่ด nice เรยค่ะ
อ่อๆ มีกล้องมาสัมภาษณ์ตรงแก๊ง thai le-ciel ด้วยนิดนึงตอนรอที่สนามบิน นัยว่าจะเอาไปลง documentary เลยส่งเจ๊แมวเป็นตัวแทนทีมชาติ เป็นนางงามมิตรภาพไปตอบ 55
ส่งลุงๆขึ้นรถเสร็จ ก็วิ่งๆ วิ่งๆ นานๆได้หัวใจเต้นโครมคราม หนุกหนานแฮปปี้ และหิว 5555 ไปลงที่ ฟู้ดคอร์ทเซ็นทรัลเวิร์ล และก็ย้ายขบวนไปโรงแรม ซึ่งลุงๆซิ่งรถตู้ออกไปกินโซบะกันเรียบร้อยแร้น
นั่งเม้าท์กันในล็อบบี้โรงแรมซักพัก คือ ไม่ได้กะตามแระ แต่ย้ายตัวไป Mc ฝั่งตรงข้าม ไปนั่งตัดแปะพัด .. เออ โมเมนท์นี้ก็ฮามาก บรรยากาศโค่ดจะแฮปปี้อ่ะค่ะ โต้แบกของฝากมาแจก เมาท์กันไปซักพักสมควรแก่เวลาก็เก็บของเตรียมแยกย้าย .. แต่ทันใดนั้น .. เพื่อนมิได้รับโทรศัพท์จากน้องว่าลุงๆขึ้นรถตู้ออกจากร้านโซบะแล้ว จะกลับโรงแรมแล้ว .. เดินรัวๆกันโดยอัตโนมัติ 555 ข้ามฝั่งอย่างด่วน เห็นรถตู้แล้วววว วิ่งงงงงงงง ไปทันลุงลงรถตู้ เพื่อนเรียกลุง ลุงหันมายิ้มให้ 1 ที แล้วเปิดประตูโรงแรมเดินเข้าไป ... งี๊ดดดด 2 เมตรค่ะ 2 เมตรเท่าน้านนนน รอยยิ้มสำหรับพวกเรา ที่ระยะ 2 เมตรของไฮโดะ ... ฟินกันไปค่ะ (จำได้ว่าคืนนั้นนอนไม่หลับ 555 ตื่นเต้นมาก ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นได้เจออะไรแบบนี้ ต้องขอบคุณคุณเพื่อนล้วนๆค่ะ ณ จุดนี้ >.<)

5 มีนา
ภาพรอยยิ้มของลุงเมื่อวานนี้ยังติดตาอยู่ ..
วันนี้มีแถลงข่าว.. แต่เราต้องไปทำงาน
ระหว่างนั้นคิดไปเรื่อย เริ่มหาลู่ทาง 555 กะลังคิดๆอยู่ดีๆ คุณ boss เดินมาหาซะงั้น งานเข้าค่ะ ต้องกลับมาทำงาน เลิกคิดๆ ล้มเลิกแผนการทั้งหมด 5555 กลับมาเฝ้าหน้าจอที่ทำงานแทน
เริ่มมีข่าว เพื่อนเริ่มแชร์รูป อัพสเตตัส บลา บลา บลา ตามไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข .. ขอบคุณทุกการแบ่งปันที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ^_^
ตอนเย็นไปนั่งฟังเพื่อนเมาท์ที่อินเตอร์คอน ไม่เจอใครค่ะ (ไม่คิดว่าจะได้เจออยู่แร้น คุณผู้จัดการมาเดินเช็คหน้าประตูหน้าลิฟท์หลายรอบมากกก คงส่งสัญญาณให้ไปที่อื่น ...มีแฟนอีกกลุ่มรออยู่ที่หน้าประตูด้วย) นั่งดูรูปจากกล้องเพื่อน ดูไปยิ้มไป อิชั้นนี่ท่าจะบ้าไปแร้วว 55

6 มีนา
10 โมงเช้า เพื่อนม้ากะเพื่อนนะ ไปตั้งคิวที่อิมแพคแระ ส่วนข้าน้อยก็ยังนั่งทำงานอยู่ต่อไป ^^ แต่ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวแระค่ะ ดูเหมือนจะไม่ได้ตื่นเต้นนะ แต่มันบรรยายไม่ถูกอ่ะ แบบว่าอารมณ์อยากเร่งวันเร่งคืนมากๆ (ทั้งที่ช่วงนี้รู้สึกว่าเวลาเดินเร็วกว่าปกติอยู่แล้ว) นั่งอัพเดทสเตตัส
เพื่อนอยู่หน้าจอไปเรื่อย ตอนบ่ายไปออกไปทำงาน มีธุระแถวนั้นพอดี แล้วเลยแว่บเข้าไปนั่งเป็นเพื่อนอยู่หน้า gate 4 จนถึงเย็น.. ถึงดึก.. มีพี่ซุปเปอร์แมนของ BEC (ตกลงพี่เค้าชื่ออะไร ^^) มาถามๆว่าน้องจะต่อคิวใช่ไม๊ จะอยู่กันใช่ไม๊ ดูท่าเค้าเข้าใจ และไม่ได้ห้าม แล้วก็บอกว่าอยู่ได้ จะเปิดไฟให้ เปิดห้องน้ำให้ (โอววว พี่ช่างแสนดี) แล้วเด๋วให้มาต่อตรงนั้นๆนะ จะได้ไม่ขวางทาง สต๊าฟที่เค้าทำงานกัน (พวกเรานั่งกันอยู่ตรงประตูเรย)
โต้เดินมาสมทบกะมิ แล้วข้าน้อยกะม้าก็กลับ คราวนี้ตื่นเต้นจริงๆละ นอนไม่หลับ เวงกรำ -"-

7 มีนา
ตื่นตีสี่ ต้องไปเข้ากะต่อคิวกะคุณเพื่อนตอนตีห้า .. ตอนนี้ไม่ตื่นเต้นแระ เออ แปลก ไม่ง่วงด้วย ทั้งที่ ได้นอนแค่ 3-4 ชั่วโมง แถมนอนไม่หลับอีกตะหาก
ร้อนและไม่หิวเลย อยากกินแต่น้ำ วันนั้นกินแต่น้ำ โจ๊กแมคที่เจ๊หิ้วมา ไส้กรอก นักเกต เกเตอเรท เอ็มสปอร์ต ทั้งวันกินอยู่แค่นี้ ไม่ปวดหัวด้วย โชคดีที่สุดของที่สุด
เดิม BEC บอกจะมาตั้งคิวตอน 10 โมง แต่พอซัก 8 โมงกว่าๆพี่เค้าก็มาแระ บอกให้ไปนั่งใต้บันได เรียงเป็นคิวไว้เลย ซึ่งก็ไม่ยุ่งยากอ่ะ เพราะเพื่อนจัดการเขียนคิวไว้ที่มือกันไว้แล้วอย่างเรียบร้อย
แต่ตอนย้ายของนี่ชุลมุนมาก คือเพื่อนแยกตัวไปทำอะไรต่อมิอะไร ไปห้องน้ำบ้าง หาของกินบ้าง ไปนอนบ้าง เหลือเฝ้าคิวอยู่สี่คน แต่ของกระจายมากกก 5555
ตอนต่อคิวนี่เพื่อนๆเป็นนางงามมิตรภาพมากๆค่ะ คอยช่วยเหลือแฟนๆคอยให้คิว คอยช่วยแฟนๆต่างประเทศตลอด (ฮาตรงมีล่ามด้วย) เพื่อนเวิร์คมากค่ะ เหนื่อยกันไม๊เนี่ยยย เพื่อน alert มากค่ะ คงจะมีคนหมั่นไส้บ้างอ่ะนะ แต่เราทำเพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวาย และพยายามจะจัดการให้มันแฟร์ที่สุดค่ะ
พอมาคิดๆอยู่ก็แทบไม่ค่อยได้อยู่ในแถวกันนานๆนะ ไปกดเงินมั่ง ไปซื้อทัวร์กู๊ดมั่ง ไปไดร์ผมมั่ง ไปกินข้าวมั่ง
เออ ตอนเดินกลับมาจากร้านทำผม คิดว่าเดินมาพร้อมรถตู้ลุงแหละ น่านนนน บุญมีแต่กรรมบัง 555 อิชั้นนี่เดินไม่รู้เรื่องมั่กๆ ตอนนั้นไม่ค่อยได้สนใจไรแระ มันร้อนมาก ไม่ได้โฟกัสอะไรเลย พอเดินมาถึงอ้าว คนมุงกันเต็มรั้วและรถเข้าหลังเวทีไปเรย มาถามเพื่อน เพื่อนบอกรถลุง ^^
ย้ายคิวกันอีกที (แต่ก็ยังอยู่ใต้บันไดอยู่ดี ^^) ตรงนี้เย็นหน่อย ไม่น่าเชื่อเวลาผ่านไปเร็วมาก
เดินไปโรงแรมอาบน้ำ แต่งตัวใหม่กัน ทยอยๆลงมา ถ่ายรูปกะป้ายผ้า หน่อยนึง มีสื่อไหนซักสื่อมาสัมภาษณ์พวกเจ๊
ถามสต๊าฟแล้วเค้าไม่ให้เอาป้ายผ้าใหญ่เข้า เพื่อนๆเลยตกลงกันตรงนั้นว่า งั้นเด๋วเซนต์แล้วส่งให้ลาร์คไปแระกัน (แต่แอบเอาป้ายเล็กเข้าไป)

เรียกแฟนๆมาเซนต์กัน เป็นภาพที่ดูอบอุ่นดีนะ

หกโมง ...
BEC เริ่มมาติด wristband ของ F1 ใกล้แล้ว >_< ใกล้แล้ว
เพื่อนเดินถือป้าย คิวแรก first in queue เดินไปที่จุดตรวจกระเป๋าหน้า gate ณ จุดนี้เริ่มตื่นเต้นแระ ตื่นเต้นกว่าทุกไลฟ์ทั้งหมดทั้งปวงที่ไปดูมา รู้สึกเหมือนหัวใจมันจะหลุดออกมาแล้ววว ตื่นเต้นมากกกกกกก อยากวิ่งไปเกาะรั้วแล้ววววว
เกือบทุ่มนึง ...
ด้วยการสื่อสารที่ผิดพลาดเล็กน้อย พี่เค้าเปิดประตูก่อน หมีกะมิ วิ่งเข้าฮอลไปแล้ว โดนเรียกกลับมา .. หมีฟินไปเรียบร้อยแล้วค่ะ น้ำตาอาบไปเลยคนแรก 55555
ได้เวลาเปิดประตูจริงๆ ผ่านเข้าไปได้นี่วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตแระ ไม่ได้มองเพื่อนเลย วิ่งอย่างเดียว พอเกาะรั้วได้ กรี๊ดไปเบาๆกันทีนึง แก้เครียด 5555 ไม่รู้จะกรี๊ดทำไมเหมือนกัน แต่โมเมนท์นั้นมันแบบว่า นี่ล่ะ สำเร็จแล้ว mission completed อ๊ากกกกกกกกกกก
front row ณ L'Arc LIVE ในไทยแลนด์ >,<
ซักพักเริ่มมีสติ เริ่มนับหัวเพื่อนๆกันว่าอยู่กันครบ 12 ชีวิตไม๊ ... โอเคร ครบค่ะ
นั่งรอ เกาะรั้ว ใจเต้นระรัว .. LIVE กำลังจะเริ่มแล้ว

ขอบอกว่า ตอน LIVE จำอะไรไม่ได้เลย 5555
จำได้แค่..
ขึ้นมาด้วย ibara จากนั้นก็ปล่อยสติหายไปกะลุงกะเคนกะยุกกี้กะป้าตลอดไลฟ์
ไม่สนใจว่าข้างหลังจะเบียดมา หรือจะกระแทกยังไง ณ นาทีนั้นเราจะไม่เสียเวลาไปกับอะไรแบบนั้น (แต่เบียดจริงค่ะ โดนกระแทก โดนข่วน สารพัด แต่หนูจะอยู่กะลุงเท่าน้านนนน)
ลาร์คเป็นอะไรที่เจิดจ้ามาก เสียงลุง แบบนี้แหละที่รอคอย ภาพแบบนี้แหละที่อยากเห็น รอยยิ้ม สีหน้า ท่าทางอะไรทุกอย่าง จากจุดที่ยืนอยู่นี่
ประทับใจมาก มาก มาก มาก มากกกกกก
ลุงสบตา ส่งจูบมาให้ ป้ามองมา เห็นยุกกี้น่ารักๆ และเคนจังอยู่ตรงหน้า >_< เกินบรรยายแล้ว
และพิเศษสำหรับ LIVE นี้ คือ anata
เป็นคนที่เฉยๆกะเพลงนี้มาตลอด anata เราว่ามันหวานเลี่ยนเกินไป 555
ก่อนหน้านี้เฉยๆ
แต่ไลฟ์นี้ ข้าน้อยเสียน้ำตาไปกับเพลงนี้ได้ไง
ไม่เคยร้องไห้ในไลฟ์ลาร์คมาก่อน แต่อันนี้ร้องคลอไปกะลุง แล้วอยู่ๆขอบตาก็ร้อนๆ ผ่าวๆ แล้วก็หยดแหมะ ฮือออออ Y_Y พยายามปาดน้ำตา เพราะลุงหายไปในม่านน้ำตา มองไม่เห็นแล้ววววว

mc ภาษาไทย .... เพลงสุดท้าย ... ป้ายผ้า .. 13 ปีที่รอคอย ... ลุงอ่าน ลุงเห็น มองมา มองมา (ลุงอ่านป้ายไฟข้างหลังด้วย ชี้มือไปทีละตัวๆ)

ตอนนั้นมองแต่หน้าลุง ตอนออกมาถึงได้รู้ว่าป้ายผ้าและแถวหน้า thai le-ciel ได้ขึ้นจอกันเรยทีเดียว (หน้ามันเชียว 555)

และคิดว่าป้าเองคงจะหมั่นไส้ไอ่แถวหน้านี้มิใช่น้อย ปากล้วยใส่มาเรย แต่พี่ตากล้องรับไป 555 แล้วเอามาส่งให้โต้ .. ป้าเดินกลับมา ฉีดน้ำใส่กันเรียงตัวเรียงหัวเลยทีเดียว ตั้งอกตั้งใจฉีดมาก เรียงทีละคน อ๊ายยยย .. รักป้าค่ะ ^o^

niji ขนนกร่วงมาใส่มือ 1 ชิ้น และเป็นชิ้นเดียวที่หยิบได้กลางอากาศเลยทีเดียว นอกนั้น ปลิวเลยผ่านไปตลอด จนตอนท้ายบอกให้พี่สต๊าฟไทยช่วยเก็บให้ ใจดีมาก โกยมาให้เยอะเลย เลยให้พี่เค้าโปรยไปให้ทางข้างหลังด้วย

เพิ่งรู้ว่ามีสายรุ้งด้วย >,< พุ่งออกมาตอนไหน ไม่รู้เรื่องเรย 555 เพื่อนที่อยู่หลังๆบอกว่าออกมาตอน driver's high

ถ่ายรูปหมู่กันใน hall สำหรับ F1

ออกมากันแบบสดใหม่มาก หน้าตาอิ่มบุญกันมาก ดูพลังเหลือกันมาก





8 มีนา
ตื่นมาด้วยอาการ ปวดไปหมดทั้งตัว และหูอื้อ 555
เพื่อนไปส่งที่สนามบิน ได้ข่าวว่าฟินกันอีกที่ระยะ 1 เมตร อ๊ายยยยย
น่ารักกันมากๆ
อยากไปส่ง แต่แค่คิดว่าจะไปส่งตอนต่อแถวอยู่หน้าไลฟ์ คุณ boss ก็โทรเข้ามาเรย งานเข้าตลอดๆ อ๊ากก ของเค้าแรงจริงๆค่ะ
ดูส่งกันเรียบร้อยดีนะ หวังว่าป้าคงจะเลิกกลัวแฟนๆเมืองไทยไปบ้างนะคะ กลับมาอีกนะคะ
ได้ข่าวว่าป้าเดินแตกแถวออกมาหาป้าย thai le-ciel เลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะมาดูป้ายหรือมาดูพี่กุ๊กคอสนะคะ 55555 เห็นว่าเดินพุ่งตรงมาเรยเชียว
ดูคลิป ดูรูป ฟังเพื่อนเมาท์ อ๊ายยยย I dare say i'm happy

เป็นวันที่กดไลค์มากมาย ดูไปหลายคลิป เซฟไปหลายรูป

อย่างที่เคยเขียนไปก่อนหน้านี้ ว่าช่วงนี้แฮปปี้มาก มีความสุขมาก รู้สึกได้ถึงบรรยากาศของความสุขที่ลอยอยู่รอบๆตัว มันคงเป็นคลื่น เป็นพลังงานอะไรซักอย่างอ่ะนะไอ่ความสุขที่ว่านี่
ไม่เคยคิดว่าจะมีความสุขได้ขนาดนี้ >_< ไม่ต้องฟินอะไรมากไปกว่าการเกาะรั้วแล้ว
จากการที่ชอบลาร์ค เพราะไลฟ์ การได้ดูไลฟ์ในระยะนี้นี่คือที่สุดของการเป็นแฟนลาร์คสำหรับข้าน้อยแล้ว (อย่างอื่นที่ได้มามันเป็นของแถม เป็นโบนัส ให้กรี๊ดกร๊าด กระชุ่มกระชวย ให้เอาไปเพ้อ ไปนอนฝัน 555)
ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะดีดดิ้นว่า ทำไม ทำไม ทำไม อยากเจอใกล้ๆ เจอตัวเป็นๆใกล้ๆ บ้างไรบ้าง แต่แปลกที่ตอนนี้ที่คิดว่าน่าจะมีอารมณ์นั้นบ้างกลับไม่มีแฮะ (อาจจะเพราะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้างแร้ว 55555555555)
ตอนนี้เปิดหน้าจอ อ่านที่เพื่อนๆเขียน ไม่ว่าจะสเตตัสสั้นๆ หรือบล็อคยาวๆ ก็น้ำตาไหลพรากๆแล้วอ่ะ
ณ เวลานี้ก็พยายามควบคุมอารมณ์อยู่ เพราะน้ำตามันคอยจะไหลอยู่เรื่อยๆ
คาดว่าคงเป็นซักระยะ ^^

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
ขอบคุณลาร์ค
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ สำหรับความสุขทั้งหมดนี้





ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้
ฉันมองไปยังพระจันทร์ตรงหน้าต่าง
เฝ้าคิดและนึกไปพลาง
ระหว่างทางระหว่างวันที่ผ่านมา

ฉันเดินก้าวไปทีละก้าว
บนเส้นทางไปสู่ท้องฟ้า
เรื่องใดๆไม่สำคัญ ไม่นำพา
รู้เพียงว่าสิ่งหนึ่งนั้นฉันมั่นใจ

คือเวลาที่โลกนี้สวยสด
และบางคราที่โลกหมดความสดใส
แม้เวลาเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนไป
เธอจะยังอยู่ใกล้ข้างกายกัน

ไปบนเรือที่ไม่เห็นซึ่งจุดหมาย
คล้ายล่องลอยอยู่ในความมืดนั่น
ต่อไป ยังพรุ่งนี้ในเร็ววัน
ดวงดวงนั้นจะส่องแสงนำทาง

เพราะว่ามีเธออยู่ตรงนี้
ในใจนี่จึงมีแสงสว่าง
แม้รอยน้ำตาที่เคยไหลเป็นทาง
ถูกลบล้างได้ด้วยเพราะมีเธอ

ถึงแม้มีพายุโหมกระหน่ำ
ราตรีกาลมืดดำสม่ำเสมอ
แม้ตะวันดับลับไปไม่พบเจอ
ไม่เป็นไรถ้ามีเธออยู่เคียงกาย

ถึงแม้มีอุปสรรคและขวากหนาม
จะเดินตามทางนั้นไม่หนีหาย
แม้เส้นทางอาจไม่มีที่สุดปลาย
คงไม่คลายเดินต่อไปทางทาง

เพราะว่ามีเธออยู่ตรงนี้
ในใจนี่จึงมีแสงสว่าง
แม้รอยน้ำตาที่เคยไหลเป็นทาง
ถูกลบล้างได้ด้วยเพราะมี ... เธอ



あなた: L'Arc~en~Ciel

แปลไว้นานแระ แต่ขอแปะอีกรอบ ^^

ปล. แต่คุณเพื่อนยังไม่ฟินค่ะ จะไปต่อกันที่สิงโปอีก .. อยากไปนะ อยากไปมากกกกกก อยากไปตั้งแต่วันแรกที่ official ประกาศวันที่มีไลฟ์ TT_TT อยากไปตั้งแต่วันที่เจ๊แมวชวน อยากไปตั้งแต่ยังไม่มีใครคิดจะไป

แต่ติดงานง่า ลาบ่ได้
ส่งใจไปเชียร์แระกัน
สู้ๆ thai le-ciel
สู้ๆ voice renger

Create Date : 12 มีนาคม 2555 Last Update : 12 มีนาคม 2555 15:12:35 น. Counter : 932 Pageviews.		3 comments
Share Tweet

	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil (10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)
	"วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ" คนผ่านทางมาเจอ (10 เม.ย. 2567 23:49:39 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 349 "วันใดที่เธอ...." จันทราน็อคเทิร์น (8 เม.ย. 2567 14:18:13 น.)