เมื่อความแค้นกลายเป็นประเพณีความเชื่อทางศาสนา ที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=samathijit&month=11-2021&date=24&group=29&gblog=15 ความขัดแย้งยังไม่จบ สาวกที่
จงรักภักดีต่อท่านอาลี ซึ่งเรียกตัวว่าเป็น
ชีอะฮ์ (Shiah แปลว่า ผู้ชอบธรรม) ไม่ยอมรับกาหลิฟที่ดามัสกัส และถือว่าท่าน
อูเซ็น (Husayn) บุตรคนที่ ๒ ของท่านอาลี หลานตาคนเล็กขององค์นบี เป็นกาหลิฟ
แต่พวกดามัสกัสได้ยกทัพมาปราบ ท่าน
อูเซ็นและกองกำลังที่จงรักภักดี ซึ่งมีจำนวนไม่มาก ได้
ถูกสังหารหมด ในวันที่ ๑๐ เดือนมูหะรัม (Muharram เดือนแรกของ
ปฏิทินอิสลาม) แห่ง
ฮิจเราะฮ์ศักราช 61 (AH 61) ตรงกับ ปี 680/๑๒๒๓
เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้
สาวกผู้ภักดีต่อท่านอาลี และต่อบุตรของท่าน เกิดความ
เคียดแค้นเป็นอย่างยิ่ง และได้แตกแยกขาดออกไปอย่างแน่นอน อย่างที่เรียกว่าเป็น
นิกายชีอะฮ์ (Shiah เป็นบุคคลมักเรียกว่า Shiite)
โดยถือวันที่ท่านฮูเซ็นถูกสังหารนั้น เป็น
วันจัดพิธีใหญ่ประจำปีของ
นิกายชีอะฮ์ เพื่อ
ระลึกถึงเหตุการณ์นั้น เรียกว่า
อะชูรา (Ashura) และ
แสดงความคั่งแค้นโดยทำร้ายตนเองให้เลือดออกด้วยการตีอกชกหัว เป็นต้น
ตัวอย่าง (ใจไม่ถึงอย่าดู)
https://www.facebook.com/100011377951181/videos/527801892400044https://www.posttoday.com/world/459893 https://www.facebook.com/100027290253934/videos/1979238065614053 พุทธก็มีแยกไปเป็นมหายาน ฯลฯ ที่แยกเพราะความเห็น (ทิฏฐิ) ไม่ตรงกัน ไม่ใช่แยกเพราะความแค้น แถวๆนี้ก็แตกตัวไปเป็นธรรมยุต กับอีกแห่งที่แยกเป็นเอกเทศไม่สังกัดค่าย ซึ่งเจ้าสำนักบอกว่าตัวเองเป็นอรหันต์ปฏิสัมภิทาสี่ว่าซั่น
แถวนี้เคยคิดรวมนิกายกันสะเถอะเกือบๆจะรวมกันได้อยู่แล้ว แต่มีอุบัติเหตุทางการเมืองสะก่อน