สร้างตัวละครเด่นๆกันเถอะ จะบอกว่าสร้างยังไงก็คงบอกไม่ได้ แต่ขอคุยเรื่องข้อสังเกตของตัวเองจากตัวละครเด่นของนิยายดังๆแทนก็แล้วกันนะ เผื่อได้ไอเดียอะไรเอาไปใช้บ้าง ตัวละครแรกที่ขอนำเสนอก็คือ แท้นแท้นแท้นแถ่น คุณหลวงเทพจากเรื่อง "ทวิภพ" เชื่อว่าหลายคนคงรู้จักคุณหลวงบ้างละน่าถ้าใครที่พอเคยได้ยินเรื่องทวิภพมาแล้ว ความโดดเด่นของคุณหลวงแกก็คือภาพที่ธรรมดาแล้วผู้ชายสมัยนี้ไม่อาจเป็นได้ เหมือนคุณหลวงแกไม่ใช่คนยังไงยังงั้นเลย แกเลยพาสาวๆทั้งหลายหลงใหลกันไปตามๆกันไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัย แต่ในความสุภาพนั่น ก็ใช่ว่าจะไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เป็นพระเอกตลอดกาลขนาดนั้น บางส่วนก็ไม่ดีบ้าง ก็คือการยื้อยุดนางเอกเอาไว้กับตัวเองเสียจนเล่นเอานางเอกล้มป่วยลง หรือทำทุกทางไม่ให้นางเอกได้กลับภพของตัวเอง อาจกล่าวได้ว่า คุณหลวงฯมีความเป็นมนุษย์อยู่มาก แต่ในขณะเดียวกันก็มีส่วนผสมของความเพ้อฝันที่ไม่อาจเป็นจริงได้ อ้อ...แต่ไม่ใช่เพ้อฝันถึงขั้นตาเจ้าชายในเรื่องซินเดอเรลล่า หรือพวก fairy tales แบบนั้นนะจ๊ะ สังเกตไหมว่าพอเราวาดภาพเจ้าชายออกมาสักภาพ เราไม่รู้เลยว่าเจ้าชายเรื่องสโนไวท์ เพราะเหมือนๆกันหมดเลย ดังนั้นเราต้องใส่ภาวะของความสมจริงเข้าไปด้วย ซึ่งเป็นพื้นฐานของการสร้างตัวละครอยู่แล้ว ตัวละครที่สองที่จะหยิบยกมาก็คือ... ทัดภูมิ... ชื่อนี้เด็กๆไม่รู้จะรู้จักหรือเปล่า แต่คนที่วัยรุ่นๆอย่างข้าน้อยจะรู้จักเรื่อง "น้ำใสใจจริง" กันเป็นอย่างดี ที่พูดชื่อทัดภูมิขึ้นมาทั้งที่พระเอกเรื่องนี้จริงๆคือ โจม ต่างหาก แต่โจมไม่น่าประทับใจเท่ากับทัดภูมิไง ทัดภูมิจะเป็นจำพวกหล่อ คือ รู้ว่าตัวเองหล่อ และคนอื่นเขาก็ว่าหล่อ เลยหลงตัวเองอยู่สักหน่อย แถมเป็นพวกแต่งตัวนำสมัย สำอาง เนี้ยบไปทุกกระเบียดนิ้ว ร้องเพลงก็เพราะ เล่นดนตรีก็ได้ แบบฉบับชายในฝัน ทำไมหมอนี่ถึงเด่นนักน่ะเหรอ คำตอบก็คือ มันดันมาเก๊กหล่อจนเว่อร์ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เข้ากันกับความหล่อของมันน่ะสิ อาการ contrast นี้เลยทำให้มันตลก คนอ่านดูตานี่ไปก็ขำฮา ทัดภูมิมีความหล่อที่ไร้ประโยชน์สำหรับคนอ่าน เพราะสิ่งที่คนอ่านชอบในตัวเขามันไม่ใช่ความหล่อที่เจ้าตัวพยายามนำเสนอ แต่เป็นสิ่งอื่นต่างหาก (ไปอ่านเอาเอง จะได้รู้ว่าทำไมข้าน้อยไม่สามารถบรรยายได้ถูก) เดี๋ยวสงสัยว่าทำไมยกแต่ผู้ชาย เอาผู้หญิงด้วยก็ได้นะ อังศุมาลิน... อังศุมาลิน แค่ชื่อก็แปลกแล้ว (หนิงก็ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร) เป็นผู้หญิงนักสู้คนหนึ่งของยุคสมัยสงคราม เธอมีความรู้สูง เป้นผู้หญิงแข็งๆ และในสมองมีแต่ความเคียดแค้น และยึดมั่นถือมั่นอยู่ตลอดเวลาผลักดันให้เป็นผู้หญิงร้ายกาจที่ถ้าอยู่ในนิยายเรื่องอื่น และสถานการณ์อื่น อังศุมาลินคงจะเป็นตัวร้ายไปแล้ว แต่ความรักของอังศุมาลินก้ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ความรักที่อยู่บนความรู้สึกผิดว่าเป็นสิ่งต้องห้ามระเบิดออกเมื่อถูกปลดปล่อยจากสัญญากับเพื่อนเก่า และพอถูกปลดปล่อยแล้วกลับมีโอกาสบอกพระเอกเมื่อสายไป ฉากอมตะนิรันดร์กาลของเธอก็คือการที่เธอวิ่งกระเซอะกระเซิงมอมแมมควานหาตัวโกโบริที่สถานี้รถไฟบางกอกน้อยเป็นภาพตรึงใจคนอ่านจนถึงทุกวันนี้ เคยได้ยินคำว่า "สถานการณ์สร้างวีรบุรุษ" หรือเปล่า สังเกตไหมว่าตัวละครที่หนิงยกขึ้นมานั้นอมตะได้ด้วยสถานการณ์ที่เจ้าตัวต้องเผชิญ เราจะสามารถสร้างให้ตัวละครของเราน่าสนใจได้ มันมี setting เข้ามาเกี่ยวข้องรวมทั้งพล็อตเรื่องด้วยที่ช่วยผลักดันให้ตัวละคทำอย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นมา ไม่ว่าจะตัวละครจะไปตามน้ำ หรือว่าขวางเรือก็ตาม คุณหลวงเกิดได้ก็เพราะว่าคนปัจจุบันไม่มีทางเป็นแบบนี้ได้ ทัดภูมิถ้าไปอยู่ในหน้าจอละครแบบซิทคอมเขาก็จะกลายเป็นพวกธรรมดาไป (คือก็แปลกแหละ แต่คงไม่ทำให้คนติดตาขนาดนั้น) หรืออังศุมาลิน ถ้าสมมติว่าเธอถูกปลดปล่อยจากพันธะสัญญากับวนัส (ชื่อนี้ป่าวหว่า) แล้ววันนั้นตอนกลางคืนเธอก็บอกโกโบริว่าเธอรู้สึกอย่างไร แล้วทั้งสองก็สร้างครอบครัวอย่างมีความสุข อังศุมาลินก็คงลบเลือนในความทรงจำของคนอ่านไป เห็นไหมว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องคล้องจองกัน ถ้าขาดองค์ประกอบอื่นใด มันก็เด่น แต่คนอ่านอาจจะจำไม่ได้ ก็มีเหมือนกัน นี่เป็นความคิดเห็นเล็กๆน้อยๆนะคับ อาจไม่ตรงใจบางคนบ้างเพราะข้าน้อยเพียงยกตัวอย่างตัวละครเด่น ไม่ได้บอกวิธีทำให้ตัวละครเด่น เพราะของแบบนี้มันบอกกันไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่าเราสามารถปั้นแต่งพล็อต ฉาก ธีมได้ดีแค่ไหนมากกว่า แล้วตัวละครของเราจะเด่นออกมาเองแหละ ขอให้โชคดีเน้อ 
เข้ามาจดเลคเชอร์...
อาจารย์หนิงช่วยทั่นได้!!! (ฮา...) ปล. อังศุมาลิน แปลว่าพระอาทิตย์จ้า  (แฟนพันธ์แท้คู่กรรมแหละ ฮา...)โดย: ตัว(Z)
 วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:23:17:32 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
ไว้จะลองดู
หัดเขียน แต่ยังไม่เคยให้ใครอ่านเลยล่ะ