ความห่วงใยในความมืดมิด  (ภาพ Near the Window ของ Sergey Kondrashov) “ภายนอก ความมืดระบายสีทับผืนฟ้าและผืนหญ้า ฉันจะปกป้องเธอ ขออย่าได้หวาดผวาจากหวีดลมในภูผาสูงชัน หรือกรีดกรรโชกกระชากใบไม้หลุดจากต้น ฉันจะกั้นเสียงนั้นไว้ ลมหนาวที่พัดให้ก้อนหินสีเทาหนาวสั่น ไม่มีทางใกล้เธอได้ และภยันตรายจากส่ำสัตว์ทั้งปวง ตลอดจนภูติผีมารร้าย ฉันจะกางร่างเข้าขัดขวาง ความอบอุ่นทั้งหมดนั้น จงอยู่รอบตัวเธอ แสงเทียนไหวไหวน้อยน้อยในห้อง ฉันจะเก็บกักไว้ให้ดีที่สุด ความหอมอบอวลภายในนั้น ฉันจะทนุถนอมตลอดไป และจะเฝ้ามองดูเธอล่องลอยในความฝัน อย่างเงียบงันจากความมืดอันเป็นจริง จนกระทั่ง แสงแดดอุ่นยามเช้าลูบศีรษะเธอปลุกตื่น ผ่านตัวฉัน และผ่านฉันอีกเช่นกัน ที่เมื่อแสงสว่างมาอีกครั้ง สีสันของท้องฟ้าและผืนหญ้า เธอจะได้แลเห็น” กล่าวกับเจ้าของบ้าน จากกระจกหน้าต่างอย่างแผ่วเบา
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [