สายไปหมด  สายไปหมด เมื่อเธอไปเป็นแอร์ในสายการบินของอาหรับ และสายเคเบิ้ลใต้ทะเลขาดลง ฉันกว่าจะหลับ สะอึกสะอื้นอยู่ค่อนคืน ก่อนจะสะลึมสะลือตื่นเมื่อยามสาย ตื่นเมื่อสาย เพ้อพร่ำรำพันรำพึง เธอคือว่าวที่ฉันผ่อนสายป่านไปจนสุด เมื่อขาดดังผึง ก็ไม่มีทางดึงกลับมา
สวัสดีปีใหม่ค่ะ..
ฉัน..ดังว่าวที่ขาดลอย ละลิ่วตามลมแรง.. ปลิวไปตามยถากรรม.. ..เธอคิดเห็นเป็นเช่นไรล่ะ.. ฉันควรจะดีใจ..หรือเสียใจดี.. โดย: ณ กมล
 วันที่: 4 มกราคม 2551 เวลา:15:23:13 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฉันบินผกโผน
ตกแอ้ก
คลุกฝุ่น กลั้วดิน
เธอหันมามอง หยิบว่าวขึ้นชัก
ฉันติดลมบน
สายป่านขาดผึง
หัวคะมำ ลงดิน
เธอหันมามอง ถอนหายใจ
หยิบว่าวเปื้อนฝุ่นขึ้นมา
จับชักอย่างเสียไม่ได้
ฉันลอยตัวขึ้นแผ่วๆ
ไม่ทันติดลมดี
เธอไม่บังคับ
แรงต้านไม่พอ ร่วงพื้น
.....
....
...
..
.
เธอมอง ...
ว่าวตีลังกาบนดิน
ไม่คิดบินอีก
.
..
...
....
.....