ภาษากายของความเงียบ  ก้อนเมฆไม่ได้คละเคล้าละอองฝน สายลมไม่ได้พูดคุยกับใบไม้ แสงแดดเมินเฉยใบหญ้า กิ่งไม้แห้งตัดขาดกับลำต้นที่จากมา ฝูงปลาน้ำท่วมปากในสายน้ำ สะพานทอดตัวยาวทะนงเหนือผืนสมุทร วัวกับคอกหมางเมินกันและกัน ผ้าม่านบอกปัดคำร้องขอของภูมิทัศน์ เข็มนาฬิกาวิ่งหนีเงาของตนเอง ครั้นโคมไฟหยิ่งผยองต่อแสงดาว ตึกอิฐเก่าก็ไม่แยแสกับผืนดิน หินปูถนนไร้ความทรงจำต่อผู้คนที่เดินผ่าน แอ่งโคลนปฏิเสธการประทับของฝ่าเท้า ไส้เดือนเผยอออกจากเลนเหลว แมลงวันบินหนีจากซากศพ ลมหายใจไม่ได้สัมผัสผิวกายใครบางคน
 โดย: BEER_TG
 วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:43:48 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [