เขาน้อย  เขาน้อย เรายังคงหลงคอยน้อยใจเขา เขาร้างลาหลบเร้นไม่เห็นเงา ทิ้งเราหงอยคอยเฝ้าเหงาดวงจินต์ เราเศร้าเหม่อหม่นหมองมองเขาน้อย เหลือเพียงรอยอาลัยให้ถวิล เขาติดปีกเหินฟ้าถลาบิน ทิ้งชาวดินทุกข์ทนให้หม่นคอย ชิ..คำมั่นสัญญาเมื่อคราก่อน ถูกบั่นทอนรันทดรักถดถอย เมื่อล่องลมเขาก็เหลิงระเริงลอย ทิ้งเขาน้อยทิ้งถิ่นฐานปราณบุรี ทิ้งเราหวนครวญครางอยู่ข้างเขา หัวใจเหงานับแต่วันเขาผันหนี เถอะ..ถ้าเจ้าจอมใจไปได้ดี ก็ขอให้สุขศรีทุกวี่วัน หากทุกข์ทนหม่นเศร้านะเจ้าแก้ว คืนสู่แนวถิ่นเก่าเราเถอะขวัญ ยังรอซับน้ำตาแห่งจาบัลย์ กลับมาอยู่ร่วมกันที่บ้านเรา เขาน้อย เรายังคงหลงคอยน้อยใจเขา อยู่กับความขื่นขมซมเซา ณ กระท่อมหลังเก่าข้างเขาน้อย....
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
- - ภาพแห่งความทรงจำดูดำมืด
- - ความจืดชืดเกินเชื่อมจะเอื้อมสอย
- - เหลือเพียงคลื่นเรือเคลื่อนอย่างเลื่อนลอย
- - น้ำตาพลอยหยดรินภาพชินชา
- - ย้อนมาเยือนปากน้ำปราณเพื่อวานถาม
- - เธอมองข้ามเสแสร้งแกล้งไห้หา
- - หรือมีคนของใจในสายตา
- - จึงเลิกลาให้สะอื้นทุกคืนเพ็ญ