ที่ๆซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้านของพ่อ  ถิ่นประเทืองเรืองรองบ้านของพ่อ ไม่เหลือหรอที่เห็นเคยเป็นบ้าน บัดนี้เขาขึ้นโครงทำโรงงาน ยามฉันผ่านรานร้าวทุกคราวครั้ง ภาพของพ่อก้มพรวนสวนกุหลาบ ยังซึ้งซาบภาพงามแห่งความหลัง พ่อแบ่งหน่อกอกล้วยริมห้วยคลัง หน้าน้ำหลั่งลงลอบตามขอบคลอง เก็บโสนดอกงามบานยามค่ำ ลวกราดน้ำกะทิพ่อทำคล่อง จิ้มน้ำพริกกะปิสมใจปอง อิ่มแล้วร้องฉ่อยเล่นเป็นลำนำ เป็นสุขตามอัตตาประสาพ่อ อยู่อย่างพอเพียงให้ฤทัยฉ่ำ ผ่านวันคืนรอแค่ถึงแก่กรรม พ่อสุขล้ำด่ำฝันในบั้นปลาย พอพ่อสิ้นก็สิ้นผืนดินพ่อ สิ่งเคยก่อร่วงเกลื่อนลบเลือนหาย ความรักไม่หลงเหลือเมื่อพ่อตาย ถูกเทถ่ายแล้วทำขาดจำนอง บ้านน้อยริมห้วยคลังหลังเก่าเก่า ไม่เหลือแม้เศษเถ้าแห่งเจ้าของ กลายเป็นโรงงานสวยริมห้วยคลอง ฉันเหม่อมองเมื่อผ่านสะท้านทรวง ฯ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อสร้างไว้ โดย: ปีศาจวสันต์
 วันที่: 10 มีนาคม 2557 เวลา:9:43:09 น.เพราะมาก มีเรื่องราวมากมายทั้งเศร้าและสุขอยู่ในนั้น
โดย: เวียงแว่นฟ้า
วันที่: 30 มีนาคม 2557 เวลา:0:25:53 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
สัจธรรมที่ยังคงใช้ได้ทุกวันนี้ก็คือ
ที่ใดมีความเจริญที่นั่นย่อมมีความเปลี่ยนแปลง
"สะท้านทรวง" จริงๆ นะคะ