ข้าพเจ้าวิเวกเฉกเช่นท่าน

ข้าพเจ้าวิเวกเฉกเช่นท่าน
เคยสำราญปานหนุ่มที่กรุ้มกริ่ม
บัดนี้มิมีเหลือแม้รอยพิมพ์
ถูกเขาทิ่มทะลวงกลางดวงใจ

ในเมื่อมิตรใช้มีดกรีดใจมิตร
จะคงสิทธิ์สัมพันธ์นั้นไฉน
แม้รักหวงห่วงหาล้นอาลัย
ก็คงไม่หวนย้อนเหมือนก่อนมา

ปล่อยหัวใจให้ร้างว่างวังเวง
เมื่อบทเพลงรักสิ้นเสน่หา
ปล่อยทั้งรักทั้งชังที่คั่งคา
แม้พบพาไม่ต้องมามองกัน

ข้าพเจ้าก็โศกวิโยคช้ำ
แต่ว่าเจ็บแล้วจำในใจมั่น
ทุกเวลาท่องแต่ “ช่าง (...) มัน”
ไม่เก็บความโศกศัลย์มาใส่ใจ

แต่นั้นมาเหมือนจบการคบมิตร
หากจะคบต้องคิดวินิจฉัย
เฝ้าใคร่ครวญทวนทบก่อนคบใคร
จึงเหมือนไร้คนคบสมาคม

ท่านจึงไม่ต้องกลัวการวิเวก
ความสงบเป็นเอกแห่งสุขสม
แม้จะหงอยเหงาบ้างบางอารมณ์
ดีกว่าจมอยู่ท่ามกลางมิตรเทียม ฯ

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2557 Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2557 5:16:16 น. Counter : 574 Pageviews.		5 comments
Share Tweet

	:: นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนที่ 1 :: กะว่าก๋า (2 มิ.ย. 2564 06:27:28 น.)		ออมสิน 2507 Insignia_Museum (1 มิ.ย. 2564 13:01:41 น.)
	สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสิงห์บุรี จัดประกวด “ภาพเก่าเล่าเรื่องจังหวัดสิงห์บุรี” เจ้าหญิงไอดิน (1 มิ.ย. 2564 15:23:48 น.)		*~ คนที่มี ความรัก มักจะมี ความสุข ~* *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* (31 พ.ค. 2564 13:40:47 น.)