ยิ้มอย่างสะใจ  เห็นคุณ RinSa YoyoLive อัพบล็อคเรื่องปราณบุรี ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึงเรื่องครั้งเก่าๆที่เคยเกิดขึ้นที่นั่น ดังนั้นจึงขอรำลึกถึงความหลังที่ปราณบุรีสักหน่อย.. ฝืนยิ้มอย่างสะใจในความเศร้า วังเวงเหงาอยู่ในหัวใจฉัน จำจาก..ทั้งทั้งอยากอยู่ด้วยกัน จึงจาบัลย์ทุกวินาทีนี้ ณ ไร่อ้อยริมรั้วโรงเรียนเก่า เคยหยอกเย้าเล้าโลมกับโฉมศรี แสนระรื่นชื่นหวานปราณบุรี มิตรไมตรีแนบแน่นสนิทตรึง พากันท่องเที่ยวทั่วถิ่นสถาน ปากน้ำปราณ หนองข้าวเหนียว เคยเที่ยวถึง สามร้อยยอด บ้านพุ เรารำพึง รักซ่านซึ้งสองเราที่เขาน้อย ครั้นจบการศึกษาลาลับร่าง เมื่อลาร้างรักเราก็เศร้าสร้อย ยังคำนึงถึงเธอใจเหม่อลอย โอ้เจ้าอ้อยรสหวานปราณบุรี ต้องจากเธอทั้งทั้งเรายังรัก ต้องฝืนหักเหินห่างต่างวิถี แต่ฉันยังฟังข่าวสาวคนดี จะกี่เดือนกี่ปี..ยังติดตาม ก็แล้วข่าวสาลิกาในครานั้น ทำเอาฉันหวั่นไหวหัวใจหวาม จึงเสาะค้นจนสบพบนงราม ได้ไถ่ถามเรื่องราวอย่างรวดร้าว มันมีเรื่องเลวร้ายอะไรหรือ เจ้าคนซื่อจึงสูญสิ้นความสาว เรื่องของเธอเขลอะคลุ้งขึ้นขื่นคาว ผ้าขาวขาวผืนน้อยเปื้อนรอยคล้ำ พลอยร้องไห้กับสาลิกาน้อย มองริ้วรอยระทมแห่งคมขำ ฉันเหมือนถูกหนามยอกเข้าตอกตำ แสนสุดช้ำขุ่นเคืองกับเรื่องนั้น นั่นคือครั้งสุดท้ายได้เห็นหน้า เธอก็ลาเร้นลับไม่กลับหัน ปราณบุรีไม่เหลือเยื่อสัมพันธ์ ปราณบุรีไร้ขวัญแห่งฉันแล้ว มีแค่ความหลังเหลือที่ปราณบุรี แม้ร้างไร้ไมตรีที่แน่แน่ว พอฉันพรากเธอก็เพี้ยนเปลี่ยนแนว เหลือวี่แววความช้ำให้รำลึก ยังยิ้มอย่างสะใจในความเศร้า ยังจุกเจ่าเจ็บอยู่เต็มรู้สึก ยังแนบแน่นสนิทจิตสำนึก ตื่นดึกดึกตรึกตรอง..นองน้ำตา ฯ  ..... .....
มาอ่านกลอนความหลังของพี่ปีศาจ . . . .
หวานอมขมเนอะ มาหม่ำองุ่นกันไหมพี่  สีดำแต่หวานนะ  โดย: กาปอมซ่า
 วันที่: 9 มีนาคม 2556 เวลา:12:40:58 น.เขียนไป..เคลิ้มไป เลยทำให้วรรคส่งของบทที่ ๔ มีสัมผัสซ้ำ
เพิ่งเห็น..เลยรีบแก้ไข (เสียชื่อปีศาจฯ ชิบเป๋ง)  โดย: ปีศาจวสันต์
วันที่: 9 มีนาคม 2556 เวลา:16:01:55 น.อ่านแล้วไม่สะดุดนะพี่ . . . . ปีศาจกลัวเสียชื่อด้วยอ่ะ
มาหม่ำๆไอติมกันพี่  แล้วลูกกำชำหน้าตาเป็นยังไง  ทำไมปอมไม่รู้จักอ่ะ  โดย: กาปอมซ่า
วันที่: 9 มีนาคม 2556 เวลา:20:16:56 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แล้วจรลี . . . ไปนอน