ด้วยความคำนึงถึง  ด้วยความคำนึงถึงเจ้า สาลิกาตัวเก่าแห่งข้าเอ๋ย เจ้าร้างลับลาถลาเลย ทั้งข่าวคราวมิเคยเฉลยคำ คราก่อน เคยออดอ้อนวอนเว้าทุกเช้าค่ำ ความวิไลใสสดยังจดจำ เคยคะนองร้องรำกันรื่นเริง แล้วไฉนใยเล่าเจ้าสาลิกา หลงวาจาใครเล่าเจ้าจึงเหลิง เจ้าทิ้งปราณบุรีหนีเปิดเปิง ความบันเทิงก็บรรเทาเมื่อเจ้าลา ปราณบุรี จะบัดนี้บัดไหนก็ไร้ค่า จะบัดนี้บัดไหนใครนำพา เมื่อเจ้าสาลิกาไม่อยู่แล้ว ไม่มีเหลือเยื่อใยแห่งไมตรี ทั้งน้ำถ้อยวจีเคยเจื้อยแจ้ว ข้ามองหามองหายไร้วี่แวว ตลอดแนวถิ่นสถานบ้านนี้ ด้วยความคำนึงถึง ใจข้าจึงคร่ำครวญถึงนวลศรี สาลิกาเสียงหวานแห่งปราณบุรี ตัวข้านี้ตรอมใจเหมือนใกล้ม้วย....
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
- - ใจทหารโน้มน้าวถึงสาวสวย
- - ร่ำอาลัยยอกย้อนอ่อนระทวย
- - อ้างจรวยนางในที่ไคลคลา
- - เหมือนเจ้าจับนกป่านำมาฝึก
- - มิตรองตรึกดูหรือจึงถือสา
- - เมื่อนกน้อยคืนพง..ดงสาริกา
- - ใยเจ้ามาคร่ำครวญ...ดั่งจวนตาย
..........ผ่านมา..จึ่งกล้าแซว..........