ตะวันลับฟ้า  ดวงตะวันผันลาฟ้าเบื้องตก โอ้หัวอกพี่ยาเหมือนฟ้าค่ำ โลกสลัวริบหรี่เริ่มสีดำ ใจของเจ้าสีคล้ำดำกว่าฟ้า ตะวันลับโลกไปเหมือนใจลับ โสตสดับหริ่งเรไรอาลัยหา แต่ตะวันนั้นลับยังกลับมา เริ่มทิวารุ่งรวีก็เริ่มวัน ก็แล้วเหตุไฉนดวงใจพี่ เจ้าจึงหนีห่างหายไม่เหลียวหัน ทำเหมือนไม่เคยรักรู้จักกัน ทำเหมือนสุริยันเข้าชิงพลบ จึงมีเพียงแต่พี่ ณ ที่เก่า ดวงใจไฉนเล่าเจ้าจึงหลบ ตะวันลับเหลี่ยมเขายิ่งเศร้าซบ หรือเจ้าจบสิ้นรักจึงลาลับ ลืมความรักความหลังเสียแล้วหรือ ตาซื่อซื่อเสียงใสใสไยสับปลับ ยามสายัณห์สัญญามาพังยับ ความหวังดับจากห้วงดวงฤดี ดวงตะวันลับลาฟ้าไปแล้ว เหมือนน้องแก้วกานดาลับลาหนี ดวงตะวันทิ้งโลกสู่ราตรี ส่วนนวลเจ้าทิ้งพี่สู่ระทม ฯ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
อกหักอีกแย้ววววววววววว
ตะวันถึงลับฟ้าก็มาใหม่
ยามเมื่อแสงแห่งอุทัยที่ฉายฉาน
เมื่อวันนั้นพี่คงจะเบิกบาน
ส่งอาหารมาให้ได้หม่ำเอย . . .
พักผ่อนวันหยุดนะพี่ . . . วันอังคารค่อยมาอกหักใหม่ ฮ่าๆๆๆๆ