รีรันตอนที่2 ไปเที่ยวมาแค่สิบวัน เพ้อรำพันต่อได้อีกเป็นปี ตอนที่2 ถ้าถามว่าไปเที่ยวครั้งนี้ไม่สนุกหรือ ก็สนุกนะ แม้จะมีปัญหาเล็กๆน้อยๆไปตลอดทาง และเมื่อกลับมาแล้ว ก็ยังอยากไปอีก ด้วยความคิดที่ว่าครั้งหน้ารู้แล้วว่าจะต้องทำยังไง แม้จะรู้อยู่ว่า เมื่อไปครั้งหน้า เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน ปัญหาก็จะเปลี่ยน แต่ก็มีความมั่นใจเพิ่มอยู่ลึกๆว่า จากประสบการณ์ครั้งนี้ย่อมสอนให้เราได้เรียนรู้ และน่าจะนำไปปรับใช้ในการเผชิญปัญหาในครั้งหน้าได้ดีขึ้น มาเริ่มเพ้อรำพันกันดีกว่า ก่อนที่ความทรงจำจะค่อยๆเลือนไปเพราะวัยและเวลา ย้อนความตั้งแต่เครื่องลงจอดและเราได้พบเห็นสนามบินซูริค มันกว้างขวางใหญ่โต ผู้คนหลากหลายเชื้อชาติเดินไปมาขวักไขว่ และหลังจากรับรถที่เช่าไว้ เราก็ขับออกนอกเมืองทันที ทิวทัศน์ข้างทางส่วนใหญ่ก็เลยเป็นทุ่งหญ้านาไร่ มีต้นไม้ใหญ่บ้างประปราย ถนนทางหลวงที่นี่เขาเรียก motor way ขนาด4เลนบางช่วง และมี6เลนบ้างบางช่วง โดยมีเกาะกลางลักษณะคล้ายคูน้ำแต่ไม่มีน้ำเป็นตัวคั่น ขับออกไปได้สักพักน้องสาวถาม เป็นไงยุโรปที่อยากมาดู ตอบน้องไปแค่เสียงอือในลำคอ ในใจคิด แบบนี้ทางไปเชียงรายก็สวยสู้ได้นะ ตามองทิวทัศน์ข้างทาง แต่ในหัวกลับมีภาพถนนทางหลวง ที่ใช้วิ่งขึ้นล่องเชียงราย-กรุงเทพอยู่ประจำ จากที่เห็นและสัมผัส ถนนทางหลวงในเมืองไทยสะดวกสบายไม่แพ้ใคร ดังนั้นถ้าถามความรู้สึกเมื่อขับรถออกจากซูริค คำตอบคือ คิดถึงเชียงราย เมืองไทยอยู่นิดๆแฮะ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [