บทที่ 8 Day6 อินสบรุค ลิกเตนสไตน์ บุคส์(Buchs) บันทึกการเดินทางเที่ยวยุโรป 3ประเทศ บทที่ 8 Day6 อินสบรุค ลิกเตนสไตน์ บุคส์(Buchs) เก็บข้าวของออกจากอพาร์ทเมนท์คุณซานดร้า น้องอยากพาไปแวะเมืองอินสบรุค มีการหาสถานที่ท่องเที่ยวไว้2-3จุด แต่ไม่ได้ตกลงใจเป็นมั่นเหมาะว่าจะแวะที่ไหนบ้าง เราใช้เวลาขับรถจากฮัลชตัทมาอินสบูร์กนานกว่าที่คาด เพราะถนนที่แผนที่นำทางไปเป็นถนนเล็กๆ มีแต่ปั๊มขนาดจิ๋วแบบที่มีหัวจ่ายน้ำมันแค่2ตู้ แถมเป็นตู้เติมอัตโนมัติ เราพยายามใช้บัตรเครดิตแต่เครื่องก็ถามให้เราใส่พิน ซึ่งนับตั้งแต่มีบัตรเครดิตมาเราไม่เคยสนใจจะจำพินกันเลย ทำให้เราต้องยอมออกนอกเส้นทางเพื่อหาปั๊มน้ำมัน กว่าจะกลับเข้ามอเตอร์เวย์ก็แทบหมดแรง ขับบนมอเตอร์เวย์มาอีกราว 2ชั่วโมงก็เริ่มเห็นป้ายชี้เข้าเมืองอินสบรุค ตอนนั้นก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว ทุกคนเริ่มหิวและหมดแรง เมื่อเราเลี้ยวเข้าเขตชานเมือง และเห็นกลุ่มอาคารที่พอเดาได้ว่าน่าจะเป็นชอปปิ้งมอลเราก็แวะทันที เราจอดหน้าร้านอาหารแรกที่เห็น ปรากฏว่าเป็นร้านบุฟเฟ่อาหารเอเชีย ในไลน์อาหารมีหมี่ผัด ข้าวปั้น ไก่ทอด ผัดผัก และยังมีไลน์ของสดประเภทเนื้อหมู เนื้อไก่ กุ้ง ปลาหมึก ผักต่างๆให้เราเลือกหยิบใส่จานและไปวางที่เคาน์เตอร์เพื่อให้เชฟผัดให้ แถมเรายังเลือกได้อีกว่าอยากให้ผัดสไตล์ไหน แบบจีน ญี่ปุ่น หรือไทย ฉันเลือกสั่งผัดแบบไทยได้รสชาติไม่เป็นไทยสักนิดมีแต่กลิ่นพริกไทยดำฉุนๆ เมื่อเราอิ่มหนำกันดี น้องสาวเหลือบเห็นป้ายร้าน BILA เลยชวนหลานไปหาซื้อเสบียง แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ร้านค้าปิด   เราก็เลยละทิ้งอินสบรุคอย่างไม่ไยดี เข้ามอเตอร์เวย์เพื่อมุ่งหน้าไปยังที่พักในเมืองต่อไป ที่พักคืนนี้เป็นที่พักกลางทาง เพราะไม่อยากขับรถยาวเกินไป น้องสาวเลยคิดจะพักกลางทางระหว่างฮัลชตัท กับกรินเดลวัลด์ ตอนแรกกะว่าจะพักในเมืองลิกเตนสไตน์ แต่โรงแรมที่จองมาจริงๆแล้วอยู่ในเขตเมืองบุคส์ของสวิส   เราขับรถผ่านเมืองเล็กเมืองน้อยในเขตชนบทของออสเตรีย ผ่านเข้าและออกเขตประเทศลิกเตนสไตน์แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว และมาจนถึงเมืองบุคส์ โรงแรมของเราอยู่ในโซนเมือง มีอาคารร้านค้ารายรอบ แต่ส่วนใหญ่ปิดเงียบเชียบเพราะเป็นวันอาทิตย์ โรงแรมที่จองมาชื่อ Flexymotel ตั้งอยู่ในส่วนหนึ่งของอาคารพาณิชย์ เป็นโรงแรมที่เช็คอินด้วยตัวเองผ่านตู้อัตโนมัติ แน่นอนต้องมีปัญหา จากที่คิดว่าเราจองและให้ตัดบัตรเครดิตแล้ว แต่อันที่จริงยังไม่ได้ตัดค่าเช่า ตู้เช็คอินถามหารหัสพินของบัตรเครดิต ทำให้บัตรของแม่และน้ากลายเป็นแค่แผ่นพลาสติกเพราะจำพินไม่ได้ ต้องเรียกให้ลูกชายเอาแทรเวลการ์ดมาใช้ แต่ก็ยังคงไม่สำเร็จจนน้องสาวต้องยอมโทรหาพนักงาน ซึ่งพนักงานใจดีมากรับฟังปัญหาและหาทางช่วยโดยการตัดบัตรที่น้าได้แจ้งไว้ตั้งแต่ตอนจอง เมื่อได้คีย์การ์ดห้องพักมาแล้วพบว่าสองห้องนั้นอยู่คนละชั้น เลยต้องขอให้พนักงานช่วยเปลี่ยนห้องให้อีก ห้องพักโรงแรมมีขนาดกว้างมาก มีห้องโถงบริการกาแฟร้อนและน้ำดื่มฟรี มีตู้เย็นที่เขาตั้งชื่อว่า Honesty Bar แช่เย็นน้ำอัดลมและเบียร์ไว้ขายโดยการแปะป้ายราคาว่าอะไรราคาเท่าไรและให้เราเอาเหรียญหย่อนใส่กล่องเอง วันนี้ไม่ได้ผจญภัยมากนักแต่คิดว่าทุกคนคงเริ่มเหนื่อยจากการเดินทาง พอแยกย้ายกันเข้าห้องพักก็ราตรีสวัสดิ์กันเลย  
|
BlogGang Popular Award#20
 สมาชิกหมายเลข 8225107
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
