Tim Burton - Roy the Toxic Boy

ไม่ใช่เป็นแค่ผู้กำกับภาพยนตร์ จริงๆแล้ว ทิม เบอร์ตัน เป็นนักเขียนการ์ตูนและกลอนเปล่าที่ผมชอบมากคนหนึ่ง

ทุกวันนี้กระแส"รักษ์โลก"กำลังมาแรง ใครๆต่างก็พูดเรื่องนี้ แต่ละคนก็มีแนวทางต่างๆกันไป แต่มีมุมมองของศิลปินคนโปรดผมเขาเขียนเสียดสีผู้คนในสังคมเมืองได้อย่างตลกร้ายตามสไตล์พี่แก ผมเพิ่งมาสังเกตเจอทั้งๆที่อ่านหนังสือเล่มนี้มา 4-5 ปีแล้ว



The Melancholy Death of Oyster Boy and Other Stories เป็นหนังสือการ์ตูนประกอบบทกวีของ ทิม เบอร์ตัน เป็นตอนสั้นๆ ภาพประกอบเพี้ยนๆแต่แฝงนัยยะเสียดสี สังคม / ความรัก /sex / และ สภาพสิ่งแวดล้อม ภายใต้ตัวละครที่หลุดโลก เช่น Staring Girl - เด็กตาโปนที่วันๆเอาแต่จ้องโน่น จ้องนี่ /Match Girl - ที่สุดจะเร่าร้อน (จนเผาแฟนทิ้งได้เลย) /Oyster Boy - ที่สุดท้ายถูกพ่อตัวเองกินซะเพราะอยากเพิ่มพลังทางเพศ !!!

แต่เรื่องที่ผมอ่านแล้วชอบมากที่สุดคือ Roy the Toxic Boy เรื่องย่อมีดังนี้

ทิม บอกว่า รอยเป็นเด็กที่ชอบสารพิษ เขาสูดกลิ่นไอเสีย สเปร์ฉีดผม ควันบุหรี่ ฯลฯ ได้อย่างมีความสุขและวันหนึ่งเมื่อเขาออกมาเจออากาศบริสุทธิ์ เขาถึงกับขาดใจตาย....



He loved ammonia and asbestos, and lots of cigarette smoke.
What he breathed in for air would make other people choke!

His very favorite toy was a can of aerosol spray
he'd sit quietly and shake it, and spray it all the day.

The final gasp of his short lifewas sickly with despair.
Whoever thought that you could die from breathing outdoor air?

ใช่หรือไม่ว่า ทิม กำลังเสียดสีผู้คนในสังคมเมืองที่เอาแต่พูดนั่นพูดนี้ ไม่ทำอะไรจริงๆ แถมยังเป็นตัวการเสพและใช้สิ่งต่างๆที่มีผลต่อสภาพบรรยากาศของโลกทั้งนั้น - เขาระบุถึงขั้นว่าพอเจ้ารอยมันตายแล้วนั้นน่ะ วิญญาณก็ดันไปทะลุโอโซนโลกซะอีก

As Roys soul left his body we all said a silent prayer.
It drifted up to heaven and left a hole in the ozone layer.

ทิม เบอร์ตัน แอบด่าว่าพวกเรานี่แหละ ตัวป่วนทำลายบรรยากาศโลก !!!

เอาแต่ใกล้ตัวที่สุด คนบางคนแค่ผมบอกว่าจะไปนอนเต้นต์ในป่าก็ทำท่าราวกับผมจะไปตาย / เพื่อนผมบางคนใช้สเปรย์ไม่รู้ต่อกี่กระป๋องฉีดตั้งแต่หัวไปจรดเท้า (ตัวทำลายโอโซนเลยนะ) / บางคนสูบบุหรี่ควันขโมงทั้งวัน / บางคนไม่ยอมอยู่ในสภาพอากาศอื่นนอกจากติดแอร์ / นานๆเข้าก็เลยชินชา หาทางออกจากระบบได้ยากเต็มทน- อย่าว่าแต่คนอื่นเลย (สารภาพบาปซะหน่อย ) ผมเองทุกวันนี้ไปไหนก็ใช้รถส่วนตัว ไม่ค่อยยอมใช้รถบริการสาธารณะเท่าที่ควร

มีโอกาสลองหามาอ่านนะครับ สนุกมากๆ ของไทยก็มีแปลแล้ว โดย ปราย พันแสง

เจ้ารอย ของ ทิม เบอร์ตัน คงจะพยายามบอกเราว่า รักษ์โลก ต้องเริ่มจากตัวเอง - ทุกวันนี้ผมเลิกใช้ทุกอย่างที่มันต้องพ่นออกมาจากกระป๋อง / พยายามถ้าไม่ร้อนจนจะขาดใจก็ไม่เปิดแอร์ / เลิกดื่มกินทุกๆอย่างจากพลาสติก / ยังติดก็แต่รถนี่แหละครับ ยังไงก็ต้องขับเลยเลี่ยงบาลีเติม 95 เอา หวังว่าคงพอบรรเทาได้ (หรือไม่ได้?) - ทำไงดีนะเรา.......

Create Date : 29 ตุลาคม 2550 Last Update : 30 ตุลาคม 2550 0:38:33 น. Counter : 821 Pageviews.		12 comments
Share Tweet

	:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 290 :: กะว่าก๋า (19 พ.ย. 2564 06:07:26 น.)		ตัวละครที่น่ารังเกียจ อาจารย์สุวิมล (19 พ.ย. 2564 08:17:02 น.)
	8 พ.ย. 64 ลาป่วยค่ะ  อาหารเป็นพิษ kae+aoe (10 พ.ย. 2564 08:38:18 น.)		เจ้าหญิงคางุยะ เล่ม1 : SAITO Chiho มาช้ายังดีกว่าไม่มา (6 พ.ย. 2564 09:57:05 น.)