Trees Lounge - สุรานั้นแปลว่าเหล้า....

ผมไม่ได้ตามข่าวเท่าไรแต่ถามเพื่อนมันบอกว่าว่าตกลงว่าตอนนี้ พรบ. เรื่องโฆษณาเหล้าก็ตกไป และเรื่องอายุผู้ซื้อก็ยังต้องถกเถียงกันอยู่

Trees Lounge เป็นหนังว่าด้วยร้านเหล้าแห่งหนึ่งและผู้คนต่างๆในเมืองนั้นที่ได้อาศัยมันเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจหลังจากการงาน กีฬา ครอบครัว ฯลฯ

ผมเองริดื่มเหล้าครั้งแรกแค่ ม.4 เท่านั้น จำได้ว่าไปกินที่หอเพื่อนครับ เหล้าขาวผสมน้ำแดงซะด้วย สักเกือบสิบคนได้คืนนั้น ห้องมันก็เล็กนิดเดียวไม่รู้ยัดกันเข้าไปได้ไง ผมน่ะเมากลิ้งไม่รู้เรื่องตั้งแต่แก้วแรก - 10 ปีหลังจากนั้น ทุกครั้งที่เพื่อนชวนผมก็แทบไม่เคยขัด จนมาเลิกดื่มเมื่ออายุ 25



Trees Lounge -หนังอินดี้เล็กๆ แต่ได้รับคำชมมากมาย

ตัวหนังทำออกมาง่ายๆ เซตฉากในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งชื่อว่า วัลลี่ย์ สตรีมValley Stream โดยมีทอมมี่เป็นศูนย์กลางของเรื่อง เขาเป็นหนุ่มวัย 30 แก่ๆที่ดูจะเอาดีอะไรไม่ได้ ถูกไล่ออกจากงาน เมียก็ไปอยู่กับร๊อบเจ้านายเก่า พี่ชายก็ไม่ค่อยเข้ากัน ต้องไปขับรถขายไอติมแทนลุงที่เพิ่งเสียไป เพื่อนฝูงแต่ละคนก็มีปัญหา เจอรี่ย์ คนนี้ก็เข้ากับลูกสาวไม่ได้ ไมค์ ที่เมียคอยแต่หอบผ้าหนีอยู่เรื่อย (เพราะมัวแต่มานั่งกินเหล้า) แม้กระทั้งจอร์จก็ชอบบ่นถึงวีรกรรมตัวเองสมัยเวียดนามจนเพื่อนฝูงเบื่อหน่าย

หนังเรื่องนี้ได้ สตีฟ บุสเซมี่ มากำกับและเขียนบทเองเขาบอกว่าเรื่องราวทั้งหมดก็เป็นเรื่องของชาวบ้านแถวๆบ้านเกิดเขานั่นแหละ หนังจึงออกมาดูจริงใจอย่างมากสำหรับผม ทั้งๆที่หนังก็จบแบบไม่จบ คือพอ จอร์จ เขาหัวใจวายไปคาแก้วเหล้า หนังก็จบเอาดื้อๆ

โกวเล้ง - นักเขียนผู้โด่งดังทั้งฝีมือการเขียนและเป็นนักดื่มเหล้าอย่างฉกาจ เคยพูดไว้อย่างคมคายไว้ว่า - ผมมิใช่ชื่นชอบสุรา ผมเพียงชื่นชอบบรรยากาศในวงสุรา - จะด้วยเป็นแฟนโกวเล้งอย่างเหนียวแน่นหรือไม่ก็ตาม ถึงเลิกดื่มแล้ว ทุกวันนี้ผมก็ไปกับเพื่อนๆทุกครั้งที่มันลากไปตั้งวงตามสถานที่ต่างๆ (ยิ่งที่เล่นเพลงร๊อคมันส์ๆด้วยยิ่งชอบ หุหุ)

หนังเรื่องนี้มีศูนย์กลางอยู่ร้านเหล้าประจำเมือง ผมมาดูอีกครั้งเพิ่งสังเกตว่า ไม่ว่าข้างนอกใครจะมีปัญหาอะไร ทุกอย่างจะถูกทิ้งไว้ ทุกคนพากันพูดจาไปเรื่อย แม้จะมีการแซวๆกันสนุกๆบ้าง ทั้งเรื่องมีฉากเกือบๆจะชกกันครั้งเดียว- แม้แต่ ร๊อบเองต้นเรื่องตั้งท่าจะชกทอมมี่ให้ตาย มาเจอกันในบาร์กลับเสนอจะเลี้ยงเบียร์ให้ซะอีก



เหล้าแก้ว ไม่เอาน้ำแข็งนะ มันหนัก!!! - มุขแบบนี้มีให้เห็นทั้งเรื่อง

ครับ ผมดื่มเหล้าเป็นตั้งแต่อายุ 15 มาเลิกดื่มตอนอายุ 25 แต่หลังจากนั้นก็ยังไปเฮฮากับเพื่อนๆแทบทุกสัปดาห์พอมาดูหนังเรื่องนี้ก็เหมือนเจอเพื่อนเก่า - หนังมันไม่มีอะไรหรอกครับ ก็เหมือนเรื่องในวงเหล้านั้นแหละ บางคนบ่นเรื่องแฟน นินทาเจ้านาย ด่าว่าทักษิณ มีปัญหากับนโยบายสงครามของจอร์จ บุช( อันนี้ผมเอง ) ถึงเวลาก็พากันส่งเพื่อนๆที่เมาหมดสภาพกลับบ้าน

อ้อ - บันทึกไว้หน่อยว่าถ้าดื่มเหล้ามากๆแล้วเนี่ยเช้ามาผมยังไม่เคยมีอะไรมาบรรเทาอาการแฮ้งค์ได้เลยจริงๆนะ อย่าไปเชื่อโฆษณายาอะไรทั้งนั้น ทางแก้คือก่อนนอนถ้ายังพอมีสติให้กินอะไรให้มากๆเข้าไว้ ข้าวผัดหรือบะหมี่ก็ได้เพราะมันจะเข้าไปดูด L.ก.ฮ พอช่วยได้มากนะ แล้วก็ถ้ากินเหล้าไปแยะๆตึงหน้าตึงตาสุดๆ เอาเบียร์เย็นๆตามสักหน่อยจะช่วยให้สดชื่นได้มากเลยครับ แต่ต้องเอาเบียร์ตบหลังนะ เพราะถ้าเบียร์นำตามด้วยเหล้าแล้วนี่กลับกัน คือคุณจะเมาจนลืมทางกลับบ้านเลยล่ะ

กลับมาต้นเรื่อง - ผมเองคิดว่าการที่คนสักคนจะดื่มเหล้า เชื่อเถอะว่าการโฆษณามีส่วนน้อยมากสังคมรอบข้างต่างหากที่จะมีผล รวมทั้งตัวของเขาเองด้วยว่าจะตัดสินใจอย่างไร ส่วนเรื่องอายุให้ดื่มน่ะ 18 ก็ดีแล้วถ้าคุณไว้ใจให้เขามีสิทธิ์ลงมติได้ว่าใครควรจะเป็นนายกฯประเทสไทย - เขาก็ควรเลือกได้เหมือนกันว่าตัวเขาเองเนี่ยจะดื่มเหล้าได้หรือไม่

สุดท้ายผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทอมมี่เขาจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป และเพื่อนเขาแต่ละคนจะแก้ปัญหาอย่างไร แต่ก็เหมือนกันน่ะครับ ผมก็ไม่มีปัญญาไปแก้ปัญหาให้เพื่อนๆแต่ละคนในวงเหล้าที่เล่าสู่กันฟังได้ ลำพังของตัวเองบางอย่างก็ไม่รู้จะแก้ยังไงเหมือนกัน ในสังคมแบบนี้ - แต่เราก็รับฟังซึ่งกันและกันนะครับ และพุดปลอบใจ ตลกเฮฮา ให้เวลานี้พักพ่อนอย่างเต็มที่

ผ่านคืนนี้ไป พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีครับ

Create Date : 03 ธันวาคม 2550 Last Update : 3 ธันวาคม 2550 15:49:53 น. Counter : 1035 Pageviews.		11 comments
Share Tweet