สายน้ำ สายน้ำจากฟ้าไหลบ่าท่วมท้น... สาดซัดเศษดิน ซากสัตว์ และใบไม้... ถาโถมโรมรันตลิ่งชันให้พังทลาย... สรรพสิ่งดับสลายวอดวายมลายสูญ... สายน้ำจากดวงตารินไหลไม่ขาดสาย... เอ่อล้นอยู่ในหัวใจสีหม่นทนทุกข์ทุรนทุราย... เหลือก็เพียงลมหายใจเฮือกสุดท้ายและสายธารที่พรั่งพรูจากดวงตา... กับดวงใจแหลกสลายและร่างกายที่ไร้วิญญาณ... |
บทความทั้งหมด
|