นี่แหละชีวิต
วิถีแห่งความวุ่นวายยังคงดำเนินตามครรลอง...
นกน้อยยังคงขับขานตำนานเพลงแห่งพงไพร...
แสงสว่างแห่งอรุณรุ่งยังคงเจิดจรัสอยู่ทุกวี่วัน...
ความมืดแห่งรัตติกาลยังคงยาวนานเหมือนกับทุกค่ำคืน...
ผู้คนยังคงขวักไขว่อยู่บนทุกตารางนิ้วของผืนโลก...
ฉันจึงยังต้องยืนหยัดอยู่อย่างเดียวดายเพียงลำพัง...
และดำรงชีวิตให้ผ่านพ้นวันอย่างมีความหวัง...
เพียงเพื่อเหตุผลที่ฉันไม่เคยเข้าใจในความหมาย...
ความหมายของการครองชีวิตให้คงอยู่...