แด่เธอผู้จากไป สายฝนโปรยปรายราวกับจะไม่ยอมเลิกลา... หยดน้ำตารินไหลราวกับไม่มีวันเหือดแห้ง... อารมณ์อ่อนไหวจมดิ่งอยู่ในนรกหมกไหม้... หัวใจรันทดหมดสิ้นหมดแล้วกำลังใจ... เธอจากไปไม่มีวันกลับเหมือนตะวันลับหายไปจากฟากฟ้า... ไม่สั่งลาไม่อาทรไม่สนใจไม่ไยดีไม่ห่วงหา... เธอจากไปไกลลับไม่กลับมา... หยดน้ำตาจึงเอ่อล้นท่วมท้นใจ...
|
BlogGang Popular Award#16
 สมาชิกหมายเลข 5930302
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
