ผิดด้วยหรือ ที่ฉันทนาไทยถือร่มกันแดด ในเมืองฝรั่ง

ช่วงนี้อากาศร้อนมาก ๆ แดดจ้า ฟ้าสีครามแปร๊ด ออกไปข้างนอกแต่ละทีนี่ แทบจะได้ยินเสียงฉี่ ของผิวหนังที่โดนไอแดดแผดเผาทีเดียว

ใครที่ไม่อยากหน้าลอก หน้าดำ ก็ต้องควานหาครีมกันแดด เอส พี เอฟ ห้าสิบ หกสิบมาโปะหน้า ทาแขนทาขา กันจ้าละหวั่น เกิดเป็นคนหน้าหนาก็ได้เปรียบ จะทาครีมอะไร ก็ไร้ปัญหา แต่ถ้าหน้าบางเป็นข้าวเกรียบว่าวอย่างหนู เกิดทาครีมไม่ดูตาม้า ตาอาตี๋ สิวหัวตั๊กแตนปาทังก้า ก็พาพวกมาบุก เป็นน้อง ๆ อีสุกอีใสทีเดียว

ครีมกันแดดยี่ห้อไหน ๆ ใครว่าดี จะสูตร แป้งมัน แป้งข้าวสาลี ปลอดสารเคมี ไปจนถึงมนต์นมสด หนูก็ แพ้ไปโม้ดดดดด สงสัยชาติก่อน เกิดเป็นบีเอใจคด หลอกขายครีมกันแดดไฮโดรควิโนนให้สาวใจซื่อ ซื้อไปใช้หน้าพัง กระมัง

สมัยยังอยู่ที่ไทย ใช้ครีมแบรนด์ เจ้าหญิงแห่งตะวันออก เพราะหมอบอกว่าดี ทาสองวัน หยุดห้าวัน เพราะผิวเล่นเอาเถิดเจ้าล่อ คอมีโดนโผล่ ๆ หาย ๆ

แต่มาอยู่ยุโรป ซินเดอเรลลาบูรพา ไม่ได้ตามมาเปิดบูธจำหน่ายด้วย หนูก็เลยซวย ไม่มีครีมกันแดดมาทา ให้สิวเล่นซ่อนหากัน

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านผิวหนังแนะนำว่า ให้หลีกเลี่ยงแสงแดดช่วง 10 โมง ถึง บ่ายสอง เพราะตะวันจะทำองศาตรงกะกระหม่อม ยูวี เอ บี ซี มีถึงแซดป่าวไม่รู้ จะชอนไชไปทำลายผิวพรรณ ให้ดำและเหี่ยว เป็นเปี้ยวตายน้ำลด

แต่คุณหมอขา ที่ที่หนูอยู่เนี่ย ยังไม่ตีห้า พระอาทิตย์เธอก็มาแล้วค่ะ แถมกว่าจะลาลับขอบฟ้า ก็ปาเข้าไปสามสี่ทุ่ม ห้าโมงเย็น ดวงสุริยายังทแยงมุม กะหางตาอยู่เลย ตีนกาสั่นระริกเชียว

จะให้เลี่ยงแดดโดยการใส่เสื้อแขนยาว คอเต่า มันก็ร้อนรุมเร้ายังกะอบซาวน่า กว่าจะเดินไปถึงป้ายรถไฟใต้ดิน ก็ดีไฮเดรชั่นตายพอดี

อีกอย่าง อากาศผิวดินยัง 35 องศา อากาศในรถไฟไร้แอร์ใต้ผืนพสุธา อบอ้าวแค่ไหนคงไม่ต้องบรรยาย ยิ่งถ้าขบวนไหนคนแน่น แถมยังมีป้าชะนีหมีอ้วน ใส่แซคบางพลิ้ว มายืนยกแขนจับราว กระจายกลิ่นสาหร่ายตายนึ่งอยู่ใกล้ ๆ ด้วยแล้ว

v
v

คุณขา แหนมป้าย่นก็เหอะ แพ้อโรม่าป้าเต่าเปรอะ เยอรมันหลุดลุ่ย


ทาครีมกันแดดก็ไม่ได้ ใส่เสื้อแขนยาวก็ไม่ดี จะให้ทำไงล่ะฮะ ???


อยู่ที่ไทย ตอนเที่ยง ๆ เห็นสาว ๆ สีลมกางร่ม กันให้ควั่ก



ร่มเงิน ๆ ที่เค้าบอกว่ากันยูวีได้ ที่นี่มันก็ดันไม่มีขาย
เอาร่มธรรมดาแทนละกัน เลือกคันโต ๆ หน่อย


สบายฮ่ะ ออกไปไกลแค่ไหน ก็ไม่หวั่น มีเงาใต้ร่มเย็นคุ้มกะลาหัวนี่ฮะ


แต่เดิน ๆ ไป ทำไมใคร ๆ ก็หันมามองแต่เราล่ะ

ไม่ได้มองอย่างเดียวด้วยสิ หัวเราะคิ ๆ อีกตะหาก

อย่าสิยะ ขาชั้นพันกัน จนก้นจะขวิดอยู่แล้ว

มองทำม้ายยยยยย ???


พวกเธอที่นอนกันอล่างฉ่างในสวน แดงเถือกเหมือนฮิปโปสวาซิแลนด์ ไม่น่าหัวเราะกว่าเรอะ

พวกที่นั่งละเลียดไอติมอยู่ใต้ร่มคันใหญ่หน้าคาเฟ่ ก็เหมือนกัน หัวเราะชั้นทำไมเนี่ย ตัวเองก็มีร่มอยู่บนหัวแท้ ๆ


เด็กสาวตัวน้อย น่ารัก เดินเคียงข้างมากะแม่

เมื่อสวนกัน ชีก็หันไปถามแม่ว่า “ เค้ากางร่มทำไมอะ ฝนไม่ตกซักกะหน่อย “

นังแม่ระเบิดเสียงหัวเราะ ดังยิ่งกว่า เจ๊นกหวีด กรี๊ดหยุดโลก


ร่มมันมีไว้กันฝนอย่างเดียวรึไงยะ นังหนู ไม่รู้จักประยุกต์ซะเลย

จะหันไปจิกว่า ช่างไร้สติปัญญา แค่นี้ก็คิดไม่ได้ ก็เกรงว่าเด็กจะตกใจ


เจ็บใจ๊ เจ็บใจ เอาไว้พรุ่งนี้ละกันนะคะ ชั้นจะเอาทั้งร่ม ทั้งพัดกบเคโระ กับเกี๊ยะมารุโกะ ไปเดินใส่ ให้หัวเราะกันจนหายอยากไปเลย


ข้อคิดวันนี้ ฮิปโปตัวแดงแล้งน้ำใจ ไม่รู้จักใช้ร่มกันแดด ผิวพรรณมันจึงตกกระ

Create Date : 24 พฤษภาคม 2550 Last Update : 24 พฤษภาคม 2550 8:52:24 น. Counter : 1529 Pageviews.		54 comments
Share Tweet

	Last day of school 2024 วันสุดท้ายของปีการศีกษาปี 2024 newyorknurse (21 มิ.ย. 2568 03:37:31 น.)		Serve Him MOU Day 11 & 12 : The Ordinary Days In Haenam mariabamboo (17 มิ.ย. 2568 06:59:49 น.)
	ไหวอยู่นะเธอ? โอพีย์คุณนายกุ๊งกิ๊ง (9 มิ.ย. 2568 06:17:31 น.)		Serve Him MOU Day 10 : Haenam's hiking route mariabamboo (9 มิ.ย. 2568 13:54:10 น.)