ขอบคุณเจ้าป่าเจ้าเขาที่เมตตาส่งน้อยกับพรานใหญ่กลับคืนมา [ปูมวันที่ 23]
xx xxxx 2502
ห้วยแม่เลิง
ขอบคุณเจ้าป่าเจ้าเขาที่เมตตาส่งน้อยกับพรานใหญ่กลับคืนมา นับแต่เมื่อคืนก่อน พวกเราต้องผลัดหลงกระจัดกระจายกันไปด้วยฤทธิ์ของน้ำป่า แต่ละคนต่างก็อยู่ในสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ทั้งสิ้น แม้กระทั่งตัวเราเอง โดนกระแทกจนสลบไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน ลืมตาขึ้นมาหันไปมองรอบข้าง มีแต่ป่ากับป่าพรรคพวกที่ร่วมเดินทางหายเกลี้ยง ไม่มีเหลือสักคนเดียว สับสนงุนงงจับต้นชนปลายไม่ถูกไปพักใหญ่
พอตั้งสติได้ ก็ยึดลำธารเป็นหลัก เดินย้อนกระแสน้ำ กลับไปยังจุดพักแรมของพวกเรา อย่างน้อยๆ ก็ยังดีกว่าเดินอย่างสะเปะสะปะไปเรื่อยในป่าลึกอย่างนี้ เดินไปได้พักเดียวเท่านั้น ก็พบทั้งเชษฐาและแงซาย
และคงเป็นโชคดีอย่างที่สุดในโชคร้ายครั้งนี้ ที่อาวุธและสัมภาระส่วนใหญ่ของเราไม่ได้สูญหายไปด้วย หลังจากรวบรวมสัมภาระทั้งหมดแล้ว เราทั้งสามก็ออกเดินทางต่อ ประมาณเที่ยงวันแงซายก็พบรอยของเกิด เราออกตามไปจนทันได้ตัวเกิดกลับมาเป็นคนที่สี่
ขาดเพียงสองคนเท่านั้น รพินทร์กับน้อย
ตกค่ำแงซายนำพวกเราเข้าพักในหมู่บ้านกะเหรี่ยงของโต๊ะถะ ที่ห้วยแม่เลิง พวกนั้นกำลังประสบปัญหาเสือกวนหนักอยู่พอดี เชษฐาจึงรับปากจัดการให้ โดยแลกกับการช่วยค้นหาคนหาย โต๊ะถะตกลงในทันที
พอเช้าพวกเรามุ่งไปยังตำแหน่งที่ตั้งปางพักของพวกที่ถูกเสือลากเอาไป แล้วก็ได้มาพบกับพรานใหญ่และดารินอย่างไม่คาดฝัน ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณจริงๆ
พรานใหญ่ก็ยังเป็นพรานใหญ่อยู่วันยังค่ำ ตกอยู่ในที่นั่งลำบากขนาดนั้น มีปืนสั้นติดมือแค่กระบอกเดียว ยังอุตส่าห์จัดการเสือผีสิง (น้อยว่าอย่างนั้น) ลงจนได้ แถมยังเป็นไอ้เสือร้ายตัวที่ลากพวกตัดไม้ไปกิน และโต๊ะถะขอร้องให้เราออกล่าพอดี กลายเป็นโชคสองชั้นซ้อน คนก็ได้กลับมา เสือก็ถูกกำจัด ดีจริงๆ
คืนนี้เราตกลงพักค้างคืนที่ห้วยแม่เลิง ตามคำชวนเชิงขอร้องของโต๊ะถะ ให้ช่วยปราบเสือให้พวกแกหน่อย เสือที่ห้วยแม่เลิงชุมเหลือเกิน เข้ามาอาละวาดกัดกินวัวของชาวบ้านแทบทุกคืน บางตัวกำแหงหาญขนาดปีนขึ้นบนชานเรือนก็ยังมี รพินทร์ว่าคืนนี้เราจะได้ยิงเสือกันจนฉ่ำมือ ได้ยิงเสือมันก็ดีอยู่หรอก แต่ติดอยู่ที่วิธียิงมันนี่สิ แทนที่จะให้นั่งห้างยิงอย่างที่เคยมา คืนนี้เราต้องเดินส่องไฟยิงมันซึ่งๆหน้า บนพื้นระดับเดียวกับมัน เหมือนไล่ยิงเก้งยิงกวาง ผิดอยู่แต่ว่า ไอ้เก้งไอ้กวางที่เราตามยิงคราวนี้ แทนที่จะมีเขามีกีบ ดันทะลึ่งมีเขี้ยวมีเล็บงอกออกมาแทน
สิบหกตัว !! จากฝีมือเราไปสาม น้อยสอยไปสี่ เชษฐาทำสถิติสูงสุด เจ็ดตัว รวมกับที่รพินทร์ยิงไปเมื่อหัวค่ำอีกสองตัว
ห้วยแม่เลิงเสือชุมสมกับที่โต๊ะถะบอกไว้จริงๆ เดินยิงเสืออย่างกับเดินยิงแมว เกิดมาก็คราวนี้แหละ ยิงเสือคืนเดียวสามตัวรวด แถมยังเดินยิงกันซึ่งๆ หน้าอีก ทีแรกยังกลัวอยู่เลยว่าไม่ใครก็ใครได้โดนมันตะปบหนังหัวเล่นกันมั่ง ที่ไหนได้ ไอ้เสือพวกนี้แทนที่จะดักซุ่มอยู่ในรกในพง กลับเดินเพ่นพ่านลากหางไปทั่ว แถมไม่กลัวคนอีกแน่ะ ส่องไฟไปยังหันหน้ามาสบตา เอากับมันสิ แต่ถึงยังไง พ้นคืนนี้เชื่อว่ามันคงลดความกำแหงไปเยอะล่ะ ก็เพื่อนตายไปร่วมสิบหกตัว จะไม่เข็ดมั่งก็ให้มันรู้ไป
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [