อยู่เมืองไทยอยู่อย่างเทวดา พอมาเยอรมันอยู่อย่างทาส ช่วงนี้ได้พักผ่อนสักที สองอาทิตย์ ตอนนี้ชีวิตก็เรื่อยเปื่อย แฮปปี้บ้าง เสียใจบ้าง เหนื่อยบ้างอะไรบ้าง แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ วันที่เราก็มีคนที่เรารักและเราอยุข้างๆเสมอมา เฮ้อ วันนี้ก็ไม่รู้จะอัพอะไร แต่ก่ะอยากอัพ อย่างเล่าเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา บวกกับเมื่อวานมีเรื่องให้ต้องเครียดต้องคิดอีก เมื่อวานทำงานกินกาแฟไป 3 แก้ว แม่เจ้ามือสั้นเลยตอนทำงาน ทำงานเหนื่อยมากช่วงนี้ เป็นช่วงที่ชีวิตเหนื่อยจริงๆ เรียน ฝึกงาน ทำงาน มันเป็นอะไรที่จะดีใจเพราะได้ประสบการณ์แต่แมร่งกุเหนื่อยแสดมากมายเลยล่ะ เวลานั่งรถไปทำงานนะ เห็นตลอดพวกวัยรุ่นไปเที่ยวกัน แต่เรากลับทำงาน บางครั้งก็คิดน้อยใจชีวิตเหมือนกัน แต่ก็ภูมิใจที่เราเลือกที่จะทำงาน ทำงานมันเหนื่อยจริงๆ ใช่อยุว่าเงินดีแต่แมร่งกว่าจะได้เงิน "ยูโร" ของพวกมันมาได้ก็เหนื่อยจนเลือดตาจะทลุ บางครั้งเจอลูกค้างี่เง่า แขกเข้าเยอะ นั่งก็ไม่ได้ต้องยืน เจอคนร่วมงานที่เบื่อหน่าย ต้องทำงานหนัก ทุกอย่างสาระพัด แต่ชีวิตคนเรามันก็ต้องอดทน ชีวิตคนเราต้องสู้ วันนี้เราเหนื่อยแต่วันข้างหน้าเราอาจจะสบายก็ได้ (ได้แต่หวังไว้) เมื่อวานพี่ซิ่งมาส่ง เค้าก็แวะไปรับเด็กที่เค้าจีบ อายุ 16 เองแล้วก่ะเพื่อนของเด็กคนนั้นอีกสองคน เราเลยบอกว่าเรารอที่รถนะ ไม่ชอบคนเยอะ รอสักพักใหญ่ๆพวกเค้าก็เดินมากัน เพื่อนเด็กคนนั้นก่ะ โห แบบเจอกันครั้งแรกกุยังไม่ถูกชตาเลย มองเรายังไงไม่รู้ กุว่ากุก่ะไม่เคยเจอไม่รู้จัก ไม่เคยทำให้เมิงเกลียดนะ แต่เด็กคนที่พี่ซิ่งจีบก็โอเค นั่งมาส่งเรา เราก็ไม่ค่อยได้คุยไรกับพวกเค้า พี่ซิงเลยบอกว่าไม่ได้คุยก่ะเน่าหรอ เราเลยบอกว่าเค้านอนหลับแล้ว พอมาถึงบ้านก็อาบน้ำ แล้วก็อุ่นข้าวผัดกิน คือทำงานกินข้าวน้อยมาก กินๆอยุแขกเข้า จนมันอิ่ม ทำงานจนกินอะไรไม่ลง เลยกลัวตัวเองตาย กินสักหน่อย สักพักแม่กับแม่ต่ายก็กลับบ้านมา วันนี้อินังปีเตอร์ไม่อยุ เลยฉลองกันที่ห้องนอนของเรา ก็คุยๆกัน โทรกลับไทยคุยกับน้า เราก็ขอตัวนอน อยุๆนอนหันหลังให้พวกเค้าน้ำตามันก็ไหล บอกตามตรงนะ "คิดถึงแฟน" เปนเอามากไหมล่ะ แค่หนึ่งนาทีที่ขาดเทอก็แสนนานจริงๆนะ มันเป็นแบบนั้นจริงๆแล้วเค้าก็ปิดมือถือด้วยแหละ ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก แต่บางครั้งมันก็ทำให้รู้สึกแย่ แต่ทำยังไงได้ ก็ต้องทำใจ แม่ก็พูดเรื่องจะย้ายออก บอกว่าถ้าเราไปอยุบ้านก้อยจะได้ไหม เราเลยบอกว่าไม่ได้ ไม่อยากไปรบกวน แม่ก็เบื่อไอเหี่ยนั้นด้วย เราเลยบอกว่าให้เราเรียนจบตรงนี้ก่อนได้ไหม ทนอีกสามเดือน เราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าจะพูดจริงหรือพูดเล่น เมื่อก่อนเราอยากให้ย้ายกลับไม่ย้าย แต่ตอนนี้ อยุๆจะย้ายซ่ะงั้น เฮ้อ ชีวิต (เมื่อกี้เปิดมือถือ ร้านที่เราทำงานโทรมา สงสัยจะให้เราไปทำงานมั้ง โชคดีว่ะที่ปิด ไม่งั้นเราคงต้องทำงานแน่ๆ ปกติไม่ปิดมือถือแต่กุเสือกปิดซ่ะงั้น) เรานอนหันหลังอยุก็ฟังๆไป แล้วเค้าก็พูดถึงเรื่องอินังปีเตอร์ ว่ามันโกหกว่าไปโน้นไปนี่แต่สุดท้ายมันก็ไปหาแฟนเก่ามัน แม่เล่าเหตุการณ์หลายๆอย่างที่มันโกหกแม่ ที่มันทำใส่แม่ มันบอกว่าเป็นแค่เพื่อนแต่ข้อความมันบ่งบอกว่ามันยังเปนเหมือนเดิม เพราะมันให้ความหวังฝ่ายโน้น วันนี้มันบอกว่าไปบ้านแม่ แต่จริงๆมันก็ไปหาแฟนเก่ามัน มันอาจจะกลับหรือไม่กลับไม่รู้ เราเจ็บแทนแม่เหมือนกันนะ และตัวเราก็มาคิดใส่ตัวเอง... แต่แฟนเราไม่ทำแบบนั้นหรอก เพราะเราเชื่อใจเค้า นอนไปนอนมา นอนน้ำตาไหลอยุดีๆ คลื่นใส่จะอวก พะอืดพะอมอยุนานสุดท้ายลุกไปห้องน้ำ อวกออกเลย เปนอะไรนี่กุ ตกใจมากที่อวก เพราะปกติจะไม่อวกง่ายแบบนี้นอกจากเมาเท่านั้น แล้วก็มานอนหนาวแม่เลยไปเอาถุงน้ำร้อนมาให้ แล้วเราก็ปวดหัวด้วย แม่บอกให้เอายามากินเราเลยบอกว่า ไม่กิน แล้วแม่คุยกับน้าเปี๊ยะ พูดเรื่องที่จะเอาน้องฟิลม์มานี่ แล้วแม่ต่ายเลยบอกว่า เทอยังจะเอาลูกมาลำบากอีกหรอ ให้เราลำบากคนเดี๋ยวก็พอแล้วมั้ง อยู่นี่มันไม่ใช่แค่หนาวแค่ร่างกายนะ มันหนาวใจด้วย แม่ต่ายพูดเท่านั้นแหละ เราถึงกลับนอนร้องไห้ต่อ เปนยกๆ ให้มันหมดแค่รุ่นเราเถอะ หมดแค่แม่ แม่ต่าย แค่เราที่ต้องมาเจอกับอะไรมากมาย มาทำอะไรที่ลำบาก มาทำอะไรที่คนอื่นที่อยู่เมืองไทยอาจจะไม่เคยทำก็ได้ คำว่า "เมืองนอก" มันไม่ได้สวยหรูเหมือนในทีวีหรือเหมือนในนิยายของคุนนะ มันเหนื่อย มันต้องต่อสู้ชีวิตมากมาย ไม่มีญาติพี่น้อง เพื่อนข้างบ้านยังไม่ทักกันเลย ชีวิตที่เหมือนชีวิตใครชีวิตมัน สังคมที่เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ความห่วงใย การมีน้ำใจ ความจริงใจมันไม่มีให้เห็นเลยจริงๆ ตัวเรามาเยอรมันสี่ปีครึ่ง เจออะไรมามากมาย เสียน้ำตาไม่รู้กี่ครั้ง ปัญหาอุปสรรคที่นับไม่ถ้วน แต่นั่นมันก็ยังไม่ถึงครึ่งทางของเราเลย บางครั้งก็มานั่งคิดนะว่า ถ้าเลือกได้คงไม่มา ไม่มีใครอยากมาลำบากถ้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ทุกคนไม่รู้อะไรล่วงหน้าไง แต่อีกใจนึงมันก็ไม่อยากย้อนกลับไปเลือกใหม่ เพราะตลอดเวลาที่มาใช้ชีวิตที่นี่ มันให้ข้อคิด ให้ประสบการณ์ มันทำให้เราโตขึ้นมากเหมือนกัน ชีวิตเราตอนเด็กๆไม่เคยเลย แม้แต่จะคิดยังไม่เคยคิดว่าจะได้มาอยุเมืองนอก วันๆก็นั่งเล่นดินเล่นทราย เด็กๆก็เล่นกับรุ่นพี่รุ่นน้องเก็บมะม่วง ปีนต้นไม้ เล่นน้ำคลอง หาปลา เก็บขวดกับเด็กๆขายกันบ้าง เล่นโดดยาง เล่นลูกแก้ว ไม่เคยคิดว่ามันจะมีวันนี้ ไม่เคยคิดว่าจะมี Notbook ดีๆใช้ คิดดูว่าความคิดมันเป็นศูนย์จริงๆ วันนี้อัพอะไรเรื่อยเปื่อย อยากจะระบาย อยากจะเล่า อยากจะปรับทุกข์ เพราะอนาคตต่อไปไม่รู้จะเป็นยังไง ไม่รู้จะต้องขนของย้ายบ้านกันไปที่ไหน ไม่รู้จะเรียนติดที่ไหน ไม่รู้ว่าร่างกายเราจะยังแข็งแรงอยุหรือเปล่า เพราะมันนี้ปวดหัวมากๆ แบบไม่เคยปวดมาก่อน แทบจะไม่มีแรงทำอะไร ปวดจริงๆ จนมันคิดว่า กุเป็นอะไรนักหนา แล้วกุจะมีชีวิตต่ออีกนานไหม กุเพิ่งสิบแปดแล้วทำไมร่างกายกุไม่แข็งแรงเอาซ่ะเลย มันไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิตเลยจริงๆนะ ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เรารู้อยู่อย่างนึงว่า ไม่ว่าวันนี้หรือวันพรุ่งนี้หรืออนาคตชีวิตเราจะเจออะไรก็ตาม เราก็จะรักและซื่อสัตย์กับคุนแฟนเสมอ รักเราอยุมาได้เพราะเราเข้าใจกัน เพราะเรายอมซึ้งกันและกัน เพราะไม่เคยทอดทิ้งให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียว ความรักมีทั้งสุขและทุกข์ สุขก็ทำให้เรามีกำลังใจที่จะต่อสู้กับปัญหาทุกอย่าง ทุกข์ก็ทำให้เราปรับความเข้าใจ ทำให้เราเข้าใจซึ้งกันและกันและผ่านอุปสรรค ปัญหาความรักไปได้ ถ้าเราผ่านมันไปได้ รักของเราก็จะ "มั่นคง" ขึ้นกว่าเดิม วันนี้ก็เป็นวันครบรอบของเรา ถึงแม้เราจะไม่ได้เค้าดาวกันในเดือนนี้ แต่เดือนหน้าและเดือนต่อๆไปเราก็จะนั่งเค้าดาวกันนะคะ วันนี้เติมตังค์ส่ง sms ให้ ลงทุนเดินไปซื้อเลยนะเนี่ย ขนาดปวดหัว ^^ ก็ขอให้เราได้อวยพรกันแบบนี้ทุกเดือน ทุกปีนะที่รัก อยากจะบอกว่ารักที่รักมากๆ รักกันต้องเชื่อใจ และฟ้าก็เชื่อใจทีคะ Edit.. บางครั้งเราก็คิดนะว่า ไม่อยากให้แฟนเรามาลำบากที่นี่ด้วยเลย ถ้ามาก็ต้องมาทำงานหนัก ไม่อยากให้มาเจอ มากดดันเหมือนสิ่งที่เราเจอ อยากจะให้เค้าสบายไม่อยากให้มาลำบากจริงๆ แต่เราอยากอยุใกล้ๆเค้า เราอยากอยู่ด้วยกัน เราตั้งใจว่าถ้าอีกสามปีเค้ายังมาไม่ได้ เราก็จะกลับไปเมื่อเรียนจบไปทำงานที่ไทย เราจะได้ใช้ชีวิตคู่ที่สมบูรณ์สักที เราว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันเราคงจะดูแลเอาใจใส่ แสดงความรักได้มากกว่านี้และทะเลาะกันน้อยลงกว่านี้ แต่ตอนนี้ความรักของเราที่แสดงมันก็แสดงออกอยู่แล้วนะ บางอย่างเราแสดงออกไปเค้าอาจจะไม่เห็นก็ได้ เค้าไม่ได้มาเห็นว่าชีวิตเราแต่ล่ะวัน เราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เราไม่เคยมองใคร ไม่เคยนอกใจเค้า ไม่เคยมองใครเลยจริงๆ ไม่สนใจ ไม่คิด อยากให้เค้าได้มาสับผัสว่าถึงแม้เราจะอยู่ไกลกันแต่หัวใจของเราก็มีให้เค้าคนเดียวจริงๆ แฟนเราอาจจะไม่ได้ดีเฟอเฟค มีคนดีกว่าเค้าอีกมากมาย แต่เราเลือกเค้าเพราะเรารู้ตัวเองดีว่าเค้าคือคนที่เราจะใช้ชีวิต คือคนที่เราอยุกับเค้าได้ อยุอย่างสบายใจ อยุอย่างมีความสุข เค้าดูแลเราได้ และอะไรอีกมากมาย ถึงแม้เค้าจะบอกว่าตัวเค้าไม่ได้ดีนะ หรืออะไรก็ตาม แต่สำหรับเราเค้าคือคนรักที่ดีที่สุดสำหรับเรา ich liebe dich.. ตัวเราเองเราก็ไม่ได้ดีอะไรมายมาย มีข้อเสียเยอะแยะ แต่เค้าก็เลือกเรา เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่เราก็อยากบอกเค้าว่า เราจะไม่ทำให้เค้าเสียใจ เราสัญญา... HAPPY ANNIVERSARY ปล.พรุ่งนี้รีบๆกลับนะคะ รอเตงอยุนะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คงรู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันคิดถึงมากแค่ไหน ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ เปนห่วง เหนบอกยุงเยอะ ยังไงก่ะอย่าใจดีให้มันกัดเยอะนะ รักเน่ามากๆคะ
 อ่านแล้วเรารักเมืองไทยโดย: จูหน่านพ
 วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:6:41:47 น.เราว่านะ จขกท ได้ประสบการณ์เยอะเลยทีเดียว
ถ้าคุณเรียนจบเมื่อไหร่นะ สบายเลยหละ ถ้าได้กลับไทยอ่ะ งานก้อเยอะเพราะคุณได้ภาษา แล้วก็ไม่ต้องโดดเดี่ยวด้วย เพราะที่ไทย ยังไงก็ยิ้มให้กันอยู่แล้ว อ่านแล้วอยากให้กลับมาอยู่ประเทศไทยจัง ไม่อยากให้รู้สึกเหงาอ่ะ  โดย: ม่อนดอยค่ะ (mondoyka
) วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:9:11:50 น.คิดถึงเมืองไทยเหมือนกัลล์ ..ใช่แล้น อยู่เมืองนอก ต้องถึกมากๆ ต้องคอยท่อง งานคือเงิน เงินคืองาน ฮี่ๆๆ...ให้กะลังใจละกันนะ ..
โดย: Annie/Fl. IP: 173.78.87.83 วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:10:32:02 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [