รู้จักพายุ รู้จักการปล่อยวาง
มนุษย์ทำลายธรรมชาติ ธรรมชาติขาดสมดุลย์
จิตใจที่ขาดสมดุลย์ เกิดพายุอารมณ์ ทำร้ายมนุษย์ด้วยกันเอง
ก็เป็นมหันต์ภัยยิ่งใหญ่

แต่พายุธรรมชาตินั่น เพียงชั่วพริบตาเดียว
ก็สามารถทำลายมนุษย์ และทำลายธรรมชาติ
ป่าไม้ อาคาร บ้านเรือน ได้อย่างมากมาย เช่นกัน

บ้านเมืองประสพภัยพิบัติ น้ำไม่ไหล ไฟดับ
สอนให้เราต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต
เพื่อการอยู่รอด

เรียนรู้การหุงข้าวด้วยแกส
สอนให้เราเห็นคุณค่าของการใช้น้ำอย่างประหยัด
อาหารเป็นสิ่งจำเป็น สำหรับชีวิต
น้ำ อาหาร และที่อยู่อาศัย สำคัญที่สุด
การร่วมมือ ช่วยเหลือกัน เพื่อจัดการสิ่งแวดล้อมในครอบครัว และชุมชน
ให้เข้าสู่สภาพปกติโดยเร็ว
เป็นหัวใจเมื่อเกิดภัยพิบัติ

เราได้เรียนรู้วัฒนธรรมการซ่อมแซม
จัดกระเบื้อง มุงหลังคาใหม่
การหาเศษไม้ซ่อมประตูที่ชำรุด เสียหาย
เด็กๆได้เรียนรู้การขนน้ำใช้เอง ซึ่งแม้จะไม่สะดวก
และเหน็ดเหนื่อย แต่ก็ช่วยเหลือกัน อย่างมีความสุข

ต้นไม้ที่หักโค่น ถูกทำลายเพราะแรงพายุ สูญหายไป
มนุษย์ก็ต้องร่วมมือ ร่วมใจ ปลูกต้นไม้ใหม่ขึ้นมาทดแทน
ต้นไม้ไม่มีวันทำร้ายมนุษย์
แต่ช่วยปกป้องกันภัย ลดความรุนแรงจากแรงลม

ครั้งนี้ ต้นไม้มากมาย ถูกแรงลมหักโค่นระเนนระนาด
คาดว่าหน้าร้อนปีนี้ ความร้อนคงทวีความระอุมากขึ้น
แน่นอนเราก็จะต้องเผชิญภาวะ ความยากลำบากมากขึ้น

ความผันผวนทางธรรมชาติ
สิ่งไม่แน่นอน ว่าจะเกิดอะไรที่รุนแรงขึ้นในอนาคต
คงจะสอนให้เราได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น
ปล่อยวางจากการยึดมั่น ถือมั่น สรรพสิ่งวัตถุได้เป็นอย่างดี
เพราะได้เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตนเอง
อย่างถ้วนหน้ากัน



































น้องริน อ่านหนังสือกับแสงเทียน