บันทึกสิ้นปี  บอกตัวเองทุกวัน บางบททดสอบชีวิต ก็จะเจ็บปวดมากหน่อย เหมือนเริ่มออกกำลังกายใหม่ๆ จะปวดกล้ามเนื้อ แต่พอผ่านไปสักพัก ก็จะได้ลอนกล้ามเนื้อสวยๆ ให้ถือเสียว่าคือประสบการณ์ ปี 2566 ผ่านมานี้ เป็นปีที่สาหัสทางจิตใจอย่างมาก การเจ็บป่วย เข้ารับการแอดมิท 2 ครั้ง (19 วัน และ 14 วัน) ได้รับการวินิจฉัยโรคคลาดเคลื่อน หมอเข้าใจว่าเป็นวัณโรค จึงให้รับยาตามคอร์สวัณโรค นาน 3 เดือน ผลข้างเคียงของยาว่าเยอะแล้ว ผลข้างเคียงต่อจิตใจเยอะกว่า หลายครั้งที่ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่อยากลุกจากเตียง ไม่อยากพบใคร แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ พยายามเดินเล่นรอบโรงงาน พบเจอแมวจรจัดก็แวะเวียนไปเล่นไปให้อาหารเพื่อคลายทุกข์ จนต่อมา แพทย์วินิจฉัยโรคตามเอกสารประวัติการรักษาเดิม คือ NTM จึงได้กลับมาทานยาตามสูตรเดิม  แต่แผลเป็นเพิ่มที่แก้ม เกิดจากต่อมน้ำเหลืองอักเสบที่แก้มขวา พอได้รับยาฆ่าเชื้อก้อนยุบลง ความเสียหายที่หลงเหลือคือการอักเสบกินเนื้อที่แก้มไปจนเกิดรอยบุ๋มคล้ายลักยิ้ม จึงคิดว่า นี่คือเรื่องดี มีลักยิ้มในวัย 43 แบบไม่ต้องศัลยกรรม ได้สอนพิเศษภาษาญี่ปุ่นให้เพื่อนที่ทำงาน ช่วยคลายความกังวลจากปัญหาเก่าๆ ได้มาก เพื่อนร่วมงานน่ารักมาก หัวหน้าก็น่ารักมาก เข้าใจความเจ็บป่วย และเป็นกำลังใจให้เสมอมา นี่คือ ข้อดีที่มาทดแทนข้อด้อยทั้งหมด  ได้จัดงานบุญกฐินให้ตา ยาย น้า ตามเจตนาประสงค์ของแม่ วันนั้น แม่ดูมีความสุขมาก เหนื่อย แต่มีความสุขมาก เพื่อนๆ ของแม่ในหมู่บ้านมาช่วยงาน จนงานสำเร็จลุล่วงด้วยดี ยอดกฐินก็เยอะเกินคาด คุยกันกับแม่ ถ้าในอนาคตมีเงินพอใช้สอยเหลือจากนั้น จะไปทำบุญวัดนั้นวัดนี้ด้วยกัน หรือถ้ามีเงินเหลือเก็บ จะทำผ้าป่าไปบริจาคตามโรงพยาบาลต่างๆ การจัดงานกฐิน เหนื่อย แต่สนุกและมีความสุข บรรยายไม่ถูกเลย ปีนี้น้ำไม่ท่วม เย้....... จากที่ท่วมหนัก 2 ปีติดๆ จนกังวลว่าจะไม่มีพื้นที่จัดงานบุญ คงเพราะอานิสงส์การทำบุญ ฟ้า ฝน เทวดา เลยเป็นใจให้อุปสรรคทั้งหลายหายไปหมด ความสัมพันธ์ที่กะท่อนกะแท่น ก็ยังกะท่อนกะแท่นต่อไป ลากยาวมาได้ 21 เดือน ไม่มีจุดสิ้นสุด ไม่มีสถานะว่าจะจบที่ตรงไหน แต่อย่างนั้น มันก็คือความสุขเล็กๆ ในใจ ให้ฝันกลางวันไปอีก รักแบบไม่ต้องคาดหวัง เพราะไม่มีหวัง ฮาๆ (><)' การทำงาน จากที่ทำกับบริษัทปัจจุบัน ทำมาได้ 4 ปี ในที่สุดก็ได้คำชมครั้งแรกจากเจ้านายผู้ที่ไม่เคยเอ่ยชมใครเลย ตอนเพื่อนมาเล่าให้ฟัง แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง และมันคือการต่อไฟในการทำงาน ลุกโชติช่วงมาก ดีใจมาก จนตอนนี้ ไม่ว่างานประเภทไหน งานยากเพียงใด ซับซ้อนอย่างไร ก็อาสาขอทำเพราะตั้งใจไว้ว่าอยากเก่งงาน มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงคำชม ปีนี้ได้ลองเดินทางกลับบ้านโดยรถโดยสารที่เคยใช้ตลอดตอนเป็นนักศึกษา ความสุข ความทรงจำ กลับมาเป็นฉากๆ สถานีหมอชิต สถานีนครชัยแอร์ เหมือนสมุดบันทึกความทรงจำครั้งเก่าๆ กับคนที่รักที่ตอนนี้เหลืออยู่แค่ในความทรงจำ กลับมาใช้รถโดยสารประจำทางบ้าง ก็มีความสุขไปอีกแบบ ในขณะที่รถยนต์ส่วนตัว จอดใต้ต้นเล็บมือนาง ให้หนอนขน หนอนผีเสื้อ หนอนรถด่วนใช้เป็นที่เกาะอาศัย เป็นรถยนต์อีโคคาร์ของจริง ปีนี้ได้ค้นพบร้านสลัดอร่อยโดยบังเอิญ จากที่เคยเดินผ่านอย่างไม่แยแสมาตลอดตั้งแต่เปิดซุปเปอร์มาเก็ตมา พอรับประทานแล้ว ติดใจ ทานทุกวัน ตอนเช้าสดใส ขับถ่ายดีมาก มีความสุขมาก กลับมาใส่เสื้อผ้าเดิมได้แล้ววววว จากที่น้ำหนักพุ่งขึ้นไปแตะ 57 กิโลกรัม อย่างไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต กลับมาน้ำหนักเท่าเดิม แต่ที่เพิ่มเติมมานิดหน่อย คือไขมันที่ต้นขาแต่พองาม บัตรเครดิตโดนปิดหมดทุกตัว และไม่เหลือเครดิตดีอีกต่อไป จากการบริหารเงินที่ผิดพลาด ส่งผลให้ไม่สามารถหมุนเงินสดได้ทัน ติดขัดเป็นปี จนเสียประวัติการเงินเสียแล้ว ข้อดีคือ ต่อจากนี้จะไม่มีหนี้เพิ่มมาอีกแล้ว อัพโหลดเพลงตัวเอง ลงยูทูป ฮาๆๆๆๆๆๆๆ อะไรที่ไม่เคยทำก็ลงมือทำซะ เรื่องดีๆ น่าจะมีอีกเยอะ ถ้าคิดออก ค่อยมาเขียนเพิ่มเติมละกัน ปีหน้าต้องดีกว่าเดิม
เราต้องพยายามหาแง่งามของชีวิตค่ะ
ชีวิตไม่ได้มีแต่เรื่องเลวร้ายเสมอไป สั่งสมบุญต่อไปค่ะ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ป.ล. ปล่อยสัตว์ปล่อยปลาก็ดีเหมือนกันค่ะ   โดย: หอมกร
  วันที่: 27 ธันวาคม 2566 เวลา:7:08:27 น.ส่งกำลังใจให้คุณหน่อยนะคะ
ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้นทุกๆวัน ขออนุโมทนาบุญกับคุณหน่อยด้วยค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 29 ธันวาคม 2566 เวลา:8:57:13 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
💙 ประตูสู่สรวงสวรรค์ชั่วนิจนิรันดร
❤ การช่วยให้พ้นจากขุมนรก
💙 ความเกษมสำราญและความสันติภายในอย่างแท้จริง
❤ การให้อภัยต่อบาปที่ผ่านมาทั้งปวง
💙 สิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมในศาสนาอิสลาม