เรียกสติ ให้กลับสู่สภาวะปกติ  ในวันนี้ หลังจากสำรวจสภาพจิตใจและสุขภาพจิตของตัวเองแล้วพบว่า อาการหลายๆ อย่างบ่งชี้ให้แน่ใจมากว่า กำลังเป็น "ซึมเศร้า" อันเนื่องจากการใช้ยา LINEZOLID และความเครียด ความกดดัน ความวิตกกังวล ความตื่นตระหนกจากเหตุการณ์หลายอย่าง จนมีอาการข้างเคียงแสดงให้เห็นให้รู้สึกได้ ที่สามารถแยกแยะอาการได้เช่นนี้ เพราะเคยประสบกับภาวะซึมเศร้ามาก่อนตอนเรียน ป. โท ที่มีความกดดันหลายทาง จนจิตใต้สำนึกที่กดไว้มันปะทุออกมา ใช้เวลาเยียวยาจิตใจตนเอง 1 ปี โดยการเขียนนิยาย เขียนทุกสิ่งที่ตนเองคิดรู้สึกออกมา ใช้ที่นี่ "Bloggang" เป็นที่ระบายความในใจมาตลอด ที่เริ่มเล่นบล็อกแก็งค์ก็เพราะเหตุนี้ ตอนนี้เป็นเวลา 5 เดือน ที่อาการซึมเศร้าเริ่มปรากฎ เครียด นอนไม่หลับ รับประทานอาหารเยอะเกินไป บางทีก็รับประทานอะไรไม่ได้ ร้องไห้บ่อยครั้ง บางครั้งน้ำตาไหลไม่หยุด สมาธิไม่ค่อยมี เหงื่อออกตามฝ่ามือ มีช่วงที่ประจำเดือนเลื่อน 71 วัน เลือดกำเดาไหลทุกครั้งที่เครียดจัด ต่อมน้ำเหลืองแอคทีฟ คลำได้ 3 ก้อนใกล้ต่อมทอนซิล การรับฟังมีปัญหาเพราะไม่ค่อยมีสมาธิ ประสิทธิภาพในการทำงานลดลง แต่ทั้งนี้ ตนเองก็ยังคิดว่าพอทนกับความทุกข์ระทมนี้ได้บ้าง เพราะเจ็บปวดทรมานกว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว หากครั้งนี้จะเจ็บปวดทางใจซ้ำอีกก็คงไม่เป็นไร และทุกครั้งที่เหมือนจะหาทางออกให้กับจิตใจตัวเองไม่ได้ จะกลับมาเปิดบันทึกเก่าๆ ที่ตนเองเขียน อ่าน และทำความเข้าใจ บันทึกความสุขที่เขียนไว้ก่อนหน้า ช่วยเยียวยาได้ด้วยเช่นกัน ความเครียดวิตกกังวลครั้งนี้ เกินจะควบคุมได้ และเหนือการควบคุมไปไกลมากแล้ว ที่ทำได้คือ ปล่อยให้เวลาผ่านไปวันต่อวัน และคลายความทุกข์ใจด้วยการวาดภาพ  เป็นความผิดพลาดที่เกิดจากตนเองตัดสินใจทำอะไรลงไปโดยขาดการไตร่ตรองให้รอบคอบ ขาดการวางแผน ขาดความรู้ความเข้าใจ ประมาทเลนเล่อ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คงต้องยอมรับผลของการกระทำ และโอบกอดตัวเองไว้ให้ดี ทุกวันที่ได้ยินเสียงแม่ ทุกวันที่ได้รับข้อความจาก Sensei ทุกวันที่ได้ข้อความจากเพื่อนๆ มีความสุขมาก ไม่อยากทำให้พวกเขาผิดหวัง ไม่อยากทำให้ความปรารถนาดีของพวกเขาสูญเปล่า  วันนี้ขนงานออกมาทำนอกสถานที่ เพราะทนอยู่ในห้องเพียงลำพังไม่ได้ การวาดภาพยังคงดำเนินต่อไป เป็นเวลา 10 เดือน ที่กลับมาจับดินสอวาดภาพอีกครั้ง นับรวมแล้วได้ 50 ภาพ มีความตั้งใจว่าจะส่งไปเป็นของขวัญ ที่ก็ไม่รู้ว่าจะส่งไปอย่างไร จะยินดี/ปลาบปลื้มหรือไม่ ขอบคุณ BLOGGANG ที่รับฟังทุกเรื่องราวที่เวิ่นเว้อ ขอจบบันทึกเรื่อยเปื่อย กลับไปทำงานต่อ.....
ขอให้กิจกรรมวาดภาพ การบันทึกเรื่องราวลงบล็อก หรือกิจกรรมอื่นที่คุณหน่อยชื่นชอบ
ช่วยให้คุณหน่อยผ่อนคลาย และมีความสุขมากๆนะคะ คุณหน่อยมีกัลยาณมิตรรายล้อมที่รักและปรารถนาดี ไม่ว่าจะอาจารย์ที่เคยสอนภาษาญี่ปุ่น เพื่อนๆและครอบครัว น่าชื่นใจมากค่ะ ส่งกำลังใจให้คุณหน่อยนะคะ โดย: Sweet_pills
  วันที่: 23 มกราคม 2566 เวลา:0:39:18 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ต้องคิดไว้ว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่เป็นแบบนี้
วันนี้เราก็รู้สึกดาวเหมือนกัน เปนการดาวที่เกิดจากปัญหา
ที่แก้ไม่ได้ในเวลาสั้นๆ ..ตอนนี้ใช้วิธีแมวบำบัดอยู่
ให้ลูกชายฮีลเรา เราฮีลลูกชาย
ต่างคนต่างฮีลกันและกัน..
ส่งกำลังใจนะค้าาา..